Jaren terug volgde ik een dieet waarop ik alle toegevoegde suikers moest bannen uit mijn menu. Dat was even slikken, enorme zoetekauw als ik ben. Braaf begon ik met etiketten lezen. Nu was ik wel gewend aan etiketten lezen omdat mijn partner niet tegen smaakversterkers kan (niet alleen E621 maar ook termen als mononatriumglutamaat, gistextract, gehydroliseerd eiwit, etc.) maar op suiker had ik nooit gelet. En ook niet op dextrose, glucose-fructose en dingen als maisstroop, maltitol, etc.

Ik viel werkelijk van verbazing van mijn stoel. Werkelijk in alles wat ik in mijn handen had, zat een vorm van toegevoegde suiker! Ook in dingen waar ik het niet had verwacht. Ik wist toen ook echt niet dat ik ook op kaas en vleeswaren moest letten bijvoorbeeld. Of op pastasauzen. Of op een blikje bonen. Of op gedroogde kruidenmixen. Ook toen ik al met het dieet gestopt was, speurde ik de etiketten nog af en stond ik vaak met 2 verpakkingen in mijn hand om te kijken of er een suikervrije variant was. Vaak niet, trouwens.

Wat suiker precies deed met je lichaam wist ik toen niet. Nu weet ik dat wat beter. Het handigste filmpje vind ik nog altijd die van RTL Late Night, waar uitgelegd wordt hoe verslavend het goedje is (nagenoeg hetzelfde effect in je hersenen als cocaïne!). Je kunt het filmpje hier bekijken.

 

Wat gaan we doen met de baby?

Toen ik 3 jaar geleden mama werd, hadden mijn partner en ik het natuurlijk over de opvoeding. Hoe zouden we dingen gaan doen, dachten we hetzelfde over onderwerpen, etc. Ook eten kwam ter sprake. We gingen meer en meer lezen over suiker en bedachten dat we onze kleine zoveel als maar kon weg wilden houden van toegevoegde suikers en zoetstoffen. Alhoewel de meeste mensen om ons heen ook bewust met eten om gaan kregen we ook vaak de vraag “geen suiker? Is hij allergisch dan?” waarop we dan zeiden “eh nee, we willen het niet” gevolgd door “wat zielig dat hij straks geen snoepje mag”. Ehhh, wie zegt dat hij geen snoepje mag? Het is maar wat hij gewend is om te krijgen. Gedroogd fruit kun je ook als snoepje promoten. En koekjes zijn er ook zonder toegevoegde suikers.

Nu moet ik zeggen, wij maken zelf een uitzondering, en dat is biologische honing. Ook koekjes gezoet met bv. druivensap e.d. krijgt mijn zoontje. Dus zijn we super strikt en 100% suikervrij? Nee. Toch ben ik er van overtuigd dat mijn zoontje met zijn 3 jaar door veel suikers te vermijden al veel verschillende smaken kent en lekker vindt en niet per se voorkeur heeft voor de zoete.

En dat we er goed aan doen om hem nog zo veel als kan weg te houden van het ultrazoete spul.

 

Wat geef je op brood?

Kijk, in het begin is het redelijk makkelijk. Al schrok ik me wezenloos toen ik eens op het etiket keek van de vitamine-druppels die ik mijn baby al een maand gaf… bomvol suiker!!!!!!!!!! Ik wist echt niet wat ik zag. Vind je het gek dat we van baby af aan al gewend zijn aan zoetigheid!! Het kostte wat zoekwerk maar ik vond druppels zonder suiker (voor wie het weten wil: Davitamon oliedruppels). Sindsdien ben ik echt alert op alles wat er in zijn mondje verdween.

Toen het tijd was voor boterhammen (ook hier was het weer opletten geblazen want in veel brood zit suiker/dextrose) kozen we voor spelt/desembrood maar wat zou er op kunnen? Ik maakte wat spreads zelf (handig kookboek vind ik Easy Peasy hiervoor) en... ik vond pindakaas met als ingrediënt alleen pinda’s. Geen toegevoegde olie of zout of suiker, niks van dat alles (merk: 100% pindakaas, in sommige Albert Heijns te krijgen).

Wat eet hij verder op brood: humus, kaas, 100% pindakaas dus en sinds kort ook appelstroop (met alleen de natuurlijke suikers). Als je hem vraagt wat hij op zijn brood wil roept hij 9 van de 10 keer overigens humus of kaas.

 

Lekkere tussendoortjes

Qua koekjes is het soms zoeken. We smokkelen hier enigszins door koekjes te geven die gezoet zijn met honing of druivensap (Goodies-Gembermannetjes of De Kleine Keuken-Zachte Koekjes). Of bakken ze zelf, dan ook vaak met honing (ook weer Easy Peasy recepten). Ook mueslirepen bak ik zelf, gezoet met dadels en honing, en die eet ik zelf ook!!

Qua tussendoortjes eet hij rozijnen, gedroogd fruit, dadels of noten. Hij smult er echt van. En vers fruit natuurlijk maar goed dat is een inkoppertje. Op de pannenkoek bijvoorbeeld, vaak een zoetigheid-smulfestijn, eet hij banaan of appel met rozijntjes en kaneel. Is hij dol op! En daar hoeft dus geen stroop of poedersuiker op, het is zo zoet genoeg.

Suikervrije ijsjes maken we ook zelf (geen ijsmachine nodig) en suikervrije taart bijvoorbeeld ook.

Kortom, mijn zoontje eet net zo goed lekkers, het is echt een misverstand dat alleen zoetigheid met suiker lekker is. En hij komt dus ook niets tekort in mijn ogen. Tuurlijk is hij soms de uitzondering als hij iets niet mag en anderen om hem heen wel, maar hij lijkt er zelf nog het minst last van te hebben. En bovendien, er zijn tegenwoordig zoveel kindjes met allergieën dat het steeds vaker voorkomt dat kinderen iets anders krijgen.

 

Goede start

Sinds kort hebben we hem uitgelegd waarom hij iets niet mag in plaats van “dat is alleen voor de grote mensen”. We zeggen dan simpelweg “daar zit suiker in”. En soms “sommige kindjes krijgen dat wel maar wij doen dat niet”. Tot nu toe vindt hij die uitleg voldoende, mede ook omdat hij direct een alternatief krijgt. Nee je mag geen vlokken maar wel pindakaas! Of nee deze koekjes zijn niet voor jou, we hebben speciaal deze meegenomen! Het is maar welke draai je er zelf aan geeft (en hoe voorbereid je bent, wij hebben standaard iets lekkers voor hem bij ons). Ook wat drinken betreft vindt hij het lekkerst wat er is kruidenthee of spa rood met citroen.. Soms krijgt hij biologische appelsap aangelengd met water, dat is dan echt feest.

» Lees ook van een collega blogger: Tips voor suikervrij eten

 

En nu?

Natuurlijk weten we dat het niet voor altijd vol te houden is. Gelukkig hebben we de tijdgeest mee, krijgt suiker steeds meer aandacht en worden steeds meer mensen bewust van verantwoord eten. En dito traktaties. En broodtrommels. En tussendoortjes. We weten in elk geval dat hij een goede start heeft gehad. De eerste drie jaar van zijn leven bijna geen suiker, het was niet al te moeilijk vol te houden. Het moeilijkst nog waren de discussies met de volwassenen die het zielig vonden als mijn zoontje niet ook een graai uit de snoeppot mocht doen. Terwijl hij zelf vrolijk rondliep met een zakje rozijntjes...

En het fijnst vind ik dat mijn zoontje gewoon heerlijk smult van allerlei verschillende smaken en dat hij niet per se gefocust is op zoetigheid. Die winst is er al (en dat met een kind met mijn ‘dol-op-zoet’-genen). En inmiddels zijn de mensen om ons heen het al zo gewend dat het ook minder discussie oplevert. En zo wel, pech. Zo doen wij het. En waar we het zelf nog kúnnen sturen, doen we dat ook.

 

PS. Dit blog is niet bedoeld om een overtuiging over te brengen. Lang leve ieder zijn eigen kijk op de dingen. Ik heb puur willen laten zien hoe wij proberen zo veel mogelijk suikers te vermijden en hoe we dat ervaren.

Foto: Shutterstock