);

Goedbedoeld advies: kan niet mét en niet zonder

Goedbedoeld advies: kan niet mét en niet zonder

Urenlang, en als het tegenzit nachtenlang zoek ik ernaar met Google; goedbedoelde adviezen. Ik probeer van alles om mijn baby (Tijn, 8 weken) ’s nachts stil te krijgen of om te voorkomen dat ik daarmee bezig moet… Zelfs als ik een advies heb gelezen waarvan ik verwacht dat het bij Tijn zal werken, lees ik verder. Misschien wordt hetzelfde advies meteen ontkracht of mis ik een advies dat nóg beter zal werken. De pest is dat ik regelmatig écht goede adviezen tegenkom waar ik zelf nooit aan gedacht had, dus stoppen met zoeken is geen optie, maar er gaat zoveel tijd in zitten.

Er zijn héél veel goedbedoelde adviezen waar ik niets voor voel of waar Tijn averechts op reageert. Helaas is niet vooraf te voorspellen wat Tijn’s reactie is. Het is echt een kwestie van trial-and-(als het tegenzit)error. Sterker nog; het kan zijn dat het eerst erger wordt voordat het beter wordt, maar hoe lang en hoe veel het erger wordt, is onbekend. Of andersom; het lijkt te werken (een drupje olijfolie in de fles tegen de verstopping en meteen een poepluier), maar daarna belandt Tijn in een nóg ergere huilbui en vindt vriendlief via Google dat baby’s olijfolie pas vanaf een half jaar kunnen verdragen en maakt dit duidelijk door met een hoog stemmetje ‘mama vindt jou een experimentje, hè?’ tegen Tijn te zeggen (Zó vervelend, mensen die via je baby met jou communiceren). Goedbedoelde adviezen zijn zó frustrerend als je ’s nachts gewoon lekker wil slapen…

 

Doe waar je je zelf prettig bij voelt

Het eerste advies dat alle (aanstaande) jonge ouders krijgen, is dat ze moeten doen waar ze zich het beste bij voelen. Ik schaar mezelf onder de nuchtere moeders, die dat ook doen. Je kan ook niet anders, omdat sommige adviezen elkaar compleet tegenspreken. Toch moet ik toegeven dat ik me soms echt schuldig voel als ik een advies niet opvolg. Dit gebeurt vooral wanneer mensen me hebben geadviseerd om iets niet te doen, maar ik het wel heb gedaan; cola drinken, zout eten, autorijden twee weken na een keizersnede, door de regen lopen met Tijn in de wandelwagen, fietsen met Tijn in de draagzak... Gelukkig zijn al deze ‘zonden’ goed afgelopen en tóch blijft er een klein beetje schuldgevoel in me.. omdat me was geadviseerd om het níet te doen.

Daarnaast neem ik het ene advies meer serieus dan het andere, hoewel de reden die ik daarvoor heb vaak nergens op slaat. Een vriendin die zelf geen kinderen heeft kan bijvoorbeeld heel goede, objectieve adviezen geven, juist omdat haar mening nog niet gekleurd is door haar eigen ervaringen met een kindje. Toch werkt mijn brein blijkbaar anders en luister ik net iets beter naar een advies gegeven door een mede-moeder. Het allerergst daarvan is dat ik de opmerking: ‘Wacht maar tot je ze zelf hebt… ‘ van moeders richting nog-niet-moeders verschrikkelijk vind. Ik ben de laatste die ooit zo’n opmerking zal maken.

 

Geschikt/ongeschikt als moeder

Soms grap ik erover; als ‘de kraamverzorgster’ (die ik niet eens gehad heb, omdat Tijn zijn eerste twee weken in het ziekenhuis doorbracht) dit zag, werd ik meteen ontslagen als moeder. De trap oplopen met Tijn zonder dat ik de leuning vast heb, een rompertje met een poepvlekje niet meteen verschonen… ik kan tal van dingen noemen dat ik beter zou kunnen doen. Ik ben ervan overtuigd dat Tijn hier niet slechter van is geworden, maar –nu komt het venijnige- in elk goedbedoeld advies schuilt een soort oordeel. Meer dan ooit heb ik het gevoel beoordeeld te worden door de mensen in mijn omgeving. Mensen die beoordelen of ik een goede moeder ben en aangeven hoe je dat kan zijn. Tegelijkertijd weet ik dat er maar één is die kan aangeven hoe hoog ik scoor op de ladder van moederkwaliteiten en dat is Tijn

 

Het beste advies

Het beste advies dat ik tot nu toe heb gekregen als kersverse moeder is toch wel ‘kijk naar je kind en kijk hoe hij op dingen reageert’. Hij is uiteindelijk degene waar het om gaat en waar je het als moeder voor doet. Geen kind is hetzelfde, dus er bestaat geen advies dat bij ieder kind zal werken, behalve bovenstaand advies.

» Lees ook: tips voor nieuwe mama's

 

De afbeelding van moeder met baby is van Shutterstock: by Vasilyev Alexandr

Op vakantie met jonge kids: do's en don'ts

Op vakantie met jonge kids: do's…

Het is vakantietijd en velen zijn op vakantie of al terug van vakantie, maar vakantie is als het goed is een steeds terugkerend begrip. Daarom…

In 365 dagen naar een slanker lichaam

In 365 dagen naar een slanker lichaam

Inmiddels is het alweer een half jaar geleden dat ik ben bevallen van Roos. Wat vliegt de tijd! Ik ben al een tijd bezig om mijn ‘normale’…

Hoe bereid je je kind voor op de komst van een baby?

Hoe bereid je je kind voor op de…

Ons gezin is afgelopen januari uitgebreid met een tweede kindje genaamd Roos. In deze blog schrijf ik over hoe je je eerste kindje kunt voorbereiden…

Ik ben Suzan, 30 jaar en wonend in Enschede samen met mijn man Floris, hond Blitz en katten Otto en Smurf. Sinds 23 november 2018 hebben we een nieuw gezinslid: zoon Tijn. Ik werk als hogeschooldocent (onderzoeksvakken) en daarnaast bij de vrijwillige politie, waar ik op dit moment een avondopleiding voor volg aan de politieacademie in Drachten. Mijn hobby’s zijn skeeleren, volleybal en reizen, maar ik heb al ontdekt dat daar nog weinig van komt met een kleine... Mijn motto is: 'Bad decisions make good stories'. Dus ik maak óf goede beslissingen óf hele goede verhalen wink

 

Reacties 0

This thread has been closed from taking new comments.