De erfenis van een kinderkamp. En bedankt!

Na het kamp is K3 (kind nummer 3) vol verhalen. De pyjama disco was een grote hit. Meneer is er vol van! Ook de kok heeft goed gekookt volgens de overlevering, maar K3 is nog wel naar hem toegelopen omdat hij een veeelstehard sneetje brood had. Dus… Je leeft als een pasa of niet natuurlijk. 

Waar meneer óók mee thuis is gekomen, is jeuk. Krabben als een idioot, maar de 4 muggenbulten netjes op een rij op zijn voorhoofd doen geen alarmbellen rinkelen. Muggenbulten jeuken nou eenmaal. Maar wanneer 2 dagen later K2 ook begint te krabben, vertrouw ik het niet. Na een snelle check tijdens het ontbijt zie ik niks. Hmm… Tóch die muggen dan? Tijdens het avondeten staar ik naar 2 krabbende kinderen. Het zal toch niet? Ditmaal met de luizenkam pluis ik de kinderhoofdjes uit. Het eerste koppie is gelijk raak. Luizen! K3 had niet alleen een broekzak en schoenen vol met zand meegenomen, maar ook een hoofd vol luizen. 

Luizen pluizen 

Zodra woorden zoals luis, vlooi of schurft vallen, begin ik automatisch met krabben. De jeuk is gekmakend, of ze er nu wel of niet echt zijn. Maar ditmaal zijn ze er ook bij mij. Echte kriebelende luizen die over mijn hoofdhuid wandelen en hun spoor van jeuk achterlaten. En bedankt kind, en bedankt. 

We zitten allemaal met luizenspul in ons haar met plastic folie erover tegen het lekken op de bank. Het heeft wel wat gezelligs eigenlijk. We zitten te wachten tot de 20 minuten voorbij zijn en dan voor de zekerheid nog maar 20 minuten extra erbij. Het spul blijkt een heerlijk wondermiddel voor mijn kurkdroge krullenkop. Glanzend en soepel vallen mijn krullen omlaag. Dit is een leuke bijkomstigheid van het luizenspul! Kan ook bijna niet anders als je bijna een uur lang een ‘haarmasker’ met diverse oliën in je haar doet. Dat moet ik dus vaker doen.  Ook De Dochter is bijzonder te spreken over haar glanzende lokken en vraagt of ze ‘het spul’ snel weer een keer mag. Ehm, even kijken, volgens de gebruiksaanwijzing over 9 dagen nog een keer. Jeej!

Het luizenkammetje is helaas wat minder prettig. Die dichte tanden zijn een crime voor je haren, geen wonder dat je de luizen er zo uittrekt. Zeker niet voor het lange haar van K1 en de krullen van ondergetekende. Dagelijks kam ik 2 x per dag alle kinderen en mezelf. De jongens zijn zo gepiept met hun korte coupes. K1 duurt al beduidend langer met haar lange haren. Het haar wat echt problemen oplevert, zijn mijn krullen. Er is geen doorkomen aan. Bossen haar kost het en heel veel fantoomjeuk. 

Lees hier: Tips van een luizenmoeder

Krab, krab, krabbbb 

Ik krab me suf, ik kan er gewoon niet meer mee ophouden. De gedachte aan luis is zoveel sterker dan de luis zelf. Ook al kriebelt er geen luis meer over mijn hoofd, de jeuk blijft. Een fantoomjeuk zo je wilt. Ik ben een mietje. Dat is wel duidelijk. De jongens hebben al binnen een paar dagen nergens last meer van. K1 had helemaal geen luizen, maar moeders is De Sjaak… wel 3 weken lang blijf ik neten vinden en die jeuk, brrrrrr. Gek word ik er van! Leuk hoor meneer Pluis, zo’n kamp. 

Meer blogs van Melek: