Voor de eerste keer naar school

Voor je het weet, komt die vierde verjaardag eraan en moet de kleuter in spé naar school. Orman is de tweede telg die straks naar school gaat. Daar waar de oudere zus al 1 jaar reikhalzend uitkeek naar het grote moment, vindt Orman het wat lastiger. Sommige dagen heeft hij er veel zin in, maar gemiddeld genomen kan school nog best wel even wachten. Het is dan geen wonder dat we bij ons thuis al een poosje aan het drillen zijn hoe waanzinnig school wel niet is. Je leert er zo veel leuke dingen en je mag speelafspraakjes met schoolvriendjes maken én... ze hebben auto's die wij thuis niet hebben. Vooral inspelen op hoe waanzinnig het schoolleventje is. Want school, dat is toch prachtig?! Nou, nee. Niet echt dus, volgens Orman. 

Eerste wendag op school

‘Mama, ik heb buikpijn, ik wil bij jou blijven’ zegt een mannetje met grote waterige oogjes. Enthousiast zeg ik dat we lekker naar school gaan vandaag. Zielig meedoen met je kleine hummel zorgt gegarandeerd voor erkenning van zijn gevoel en wordt de boel alleen maar erger van, dus vooral (proberen) niet te doen. Weg met die knoop in de maag en vrolijk inpraten op de kleine man. 'Juf Astrid is een hartstikke leuke juf. Ze gaan lekker knutselen vandaag en anders is het zo jammer dat ze je moet missen', zeg ik monter. Orman kijkt sip. De grote zus probeert zonder enige aansporing Orman op haar eigen manier op te fleuren. ‘Kom maar Orman, ik kom straks wel even op bezoek bij je! Ik zit tegenover jou in de klas’, zegt de kleine wijsneus liefjes. Het is zo vertederend hoe de grote zus het kleine broertje probeert gerust te stellen. Het werkt alleen nog niet echt. Wat een verschil ook met haar eerste wendag! Kinderen moet je niet met elkaar vergelijken, maar dat je dat wel doet, is heel logisch. Dat is nou eenmaal je referentiekader. Kardelen stond vanaf haar 3e verjaardag te springen om naar school te gaan en vroeg vrijwel dagelijks hoe veel nachtjes slapen het nog was. Orman vindt school wel ok, maar als het niet kan, is dat ook prima. Duidelijk.

In de klas moet Orman zachtjes huilen. Zonder geluid biggelen dikke tranen langs zijn wangen omlaag. Hij ziet er zo verdrietig uit, ik word er helemaal naar van. Zijn vriend van de peuterspeelzaal komt zijn zus gedag zwaaien en geeft Orman verbaasd een voorzichtige knuffel. Hij begrijpt er niet zo veel van, maar ziet dat zijn vriendje verdrietig is. Mooi hoe kleintjes zonder schroom hun instincten volgen. Ik grijp dit moment aan om -weer- te vertellen hoe leuk deze klas is. De zus van je grote vriend Boet zit ook in deze klas, dat is mazzel!' zegt de blije mama stem. Gelukkig mag ik wat langer in de klas blijven zodat onze kleine K2 (kind2) kan acclimatiseren aan de nieuwe situatie. Orman krijgt zijn plaats aangewezen in de klas. Er is al een naamkaartje voor hem gemaakt. Er komen gelijk andere kindjes aangesneld om hem wegwijs te maken in de klas. Hoe lief! Tijdens het kringgesprek laat Orman zijn auto zien die hij voor de gelegenheid mocht meenemen. Het geeft hem houvast en de juf voelt dat heel goed aan. Na 5 korte minuten zwaai ik naar Orman en ga samen met de jongste naar huis. Buiten gluur ik samen met K3 naar binnen en zien de grote broer lekker een boekje lezen. Dat doet mijn moederhart goed. Een zucht ontsnapt uit mijn keel. Gelukkig.

Ook binnenkort naar school?

Hier zijn enkele tips om het wennen op school soepel te laten verlopen. Maak het vooral niet groter dan het is. Het moet niet zoals men placht te zeggen 'een dingetje worden'. 

- Bereid je kind voor door te vertellen over school. Houd het simpel. Bijvoorbeeld: Als je jarig bent, krijg je cadeautjes en mag je naar school. Jeej! Houd het altijd positief, school is niet spannend, school is leuk/fijn/gezellig waar je nieuwe vriendjes maakt en nieuwe dingen leert

- Loop/fiets/wandel eens langs op school als een uitje en vertel dat je kind binnenkort hier naar school mag en een plekje krijgt in de klas

- Oefen alvast met zelfstandig aan- en uitkleden, schoenen aantrekken, jas dichtritsen en naar de wc gaan en billen afvegen (de juf gaat niet 30 x jassen aan- en uittrekken en billetjes afvegen!)

- School is heel intensief waar je kind 5 dagen naar toe gaat. Ook al ging je kind voorheen naar de crèche of peuterspeelzaal, de activiteiten zijn daar veel vrijblijvender. School heeft een vaste structuur. Maandag heb je gym, dinsdag heb je muziek, enz, enz. De eerste tijd is je kind waarschijnlijk gesloopt. Op tijd naar bed gaan en niet te veel prikkels bij thuiskomst zijn geen sinecure deze eerste tijd.

- De eerste maand is het verstandig je kind niet te laten overblijven en/of naar de bso te laten gaan. Het moet natuurlijk haalbaar zijn met werk ed, maar als het kan... Je zult zien dat dat voor je kind veel fijner is en meer rust geeft voor iedereen.

- Straal vertrouwen uit en heb er vertrouwen in dat het straks goed gaat op school. (Twijfels uit je niet waar je kinderen bij zijn!) Zelfstandig dingen doen, zoals naar het wc kunnen gaan, helpt daar bij. Jouw kind gaat het geweldig doen op school en het heel leuk vinden. Maak het naar school gaan dan ook niet te groot.

- Houd die eerste periode extra contact met de leerkracht. Vraag om een voortgangsgesprek na 6 tot 8 weken school (als dat al niet standaard wordt gedaan)

- Praat met je kind over hoe zijn schooldag is gegaan. Stel geen open vragen, maar specifieke, want meestal is je kind bij thuiskomst alles al vergeten. Bijvoorbeeld; ik zag dat je een mooie tekening aan het maken was in de klas, voor wie is die? of Met wie heb je vandaag buiten gespeeld? Extra tip, zorg dat je namen van de klasgenoten kent. Dan kun je suggesties geven, want je kind vergeet alles.

Bij het ophalen vertelde de juf dat alles goed is gegaan met Orman en het leek alsof hij al tijden naar school gaat. Fijoeh! Nog 1 keer een ochtendje wennen en dan gaan we voor het echie.  

» Lees ook: voorbereiding op het 10-minuten gesprek

_{De afbeelding is afkomstig van Shutterstock: by Lawan Naklangka}

Meer blogs van Melek: