De eerste rapporten komen er weer aan. En daarmee vaak ook de eerste ‘serieuze’ gesprekken. Want de gesprekjes in de eerste weken zijn nog redelijk luchtig. De juf of meester gebruikt deze om het kind en zijn of haar ouders te leren kennen. Het gaat nog heel erg over het kind zelf. Nog niet zo zeer over de prestaties. Maar nu de eerste thema’s zijn afgerond en de eerste toetsen zijn gemaakt, gaat het weer steeds meer over de prestaties.

En als de gesprekken serieuzer worden, is een goede voorbereiding aan te raden. In ieder geval zijn er een paar dingen om over na te denken. Omdat ze echt van belang zijn. Ik zet ze voor je op een rijtje.

 

Tips voor het tien-minuten gesprek

 

1. Zorg dat je het rapport gelezen hebt. Tijdens het gesprek is er geen tijd om het rapport nog uitgebreid door te nemen. De leerkracht heeft tijd gestoken in het rapport en vindt het prettig als je het ook echt leest. En probeert te begrijpen wat er staat en waarom het er staat.

 

2. Ga er van uit dat de juf of meester aan jouw kant staat. Ze zijn niet je vijand. Ze willen ook het beste voor je kind. Het kan uiteraard dat ze een andere visie hebben op opvoeden of andere normen en waarden hanteren dat je thuis zou doen. Maar de bedoeling is altijd goed.

 

3. Probeer de sfeer dan ook goed te houden. De juf of meester doet vast ook wel dingen goed.  Neem de moeite om deze ook te benoemen. Jouw persoonlijke klik met de leerkracht staat soms een goed gesprek in de weg. Een klik is absoluut heel prettig. Maar niet noodzakelijk. Je kind klikt misschien wel met de leerkracht?

 

4. Wat wil je echt vragen. Schrijf het eventueel op. Als je zeker wilt weten dat het aan bod komt, geef direct in het gesprek aan dat je tijd wilt voor een bepaald onderwerp. 10 minuten zijn zo voorbij.

 

5. Ga er niet van uit dat alles aan bod kan komen. Geef het aan als je meerdere zaken wilt bespreken en vraag eventueel om een vervolg gesprekje. Sowieso: als er wat is, of als je ergens over twijfelt of ontevreden over bent, wacht niet tot het gesprekje. Vraag de leerkracht of ze een gesprek met je in wil plannen. Leerkrachten hebben geen glazen bol. Als zij niet weten wat je vindt of denkt of graag anders zou zien, kunnen ze het ook niet aanpassen. En het is ook zonde van de tijd. Terwijl jij weken wacht op het gesprekje had het al lang opgelost kunnen zijn.

 

6. Als het om je kind gaat, heb je al snel de neiging om je kind te gaan verdedigen. Maar dat is niet nodig. De juf ‘valt’ jou of je kind namelijk niet aan. Ze vertelt je iets over je kind waar je wat aan hebt. Of het nou om zijn gedrag of zijn schoolprestaties gaat. Ze vertelt iets waar jij of je kind van kunnen leren. Als je het niet herkent dan nog helpt ‘de verdediging’ vaak weinig. Beter kun je vragen wat maakt dat de juf dat zo ziet. Kijk of jullie samen tot een oplossing kunnen komen voor het punt dat door de leerkracht wordt aangekaart.

 

7. Hou er rekening mee dat het kind zich op school wat anders gedraagt dan thuis. De situatie en de omgeving zijn anders, de prikkels zijn anders en de discipline is er anders. Het is juist als ouder interessant om te weten. Maar voor de leerkracht is het ook goed om te weten hoe het kind thuis is.

 

8. Zie er zelf op toe dat het  gesprek niet alleen om prestaties gaat. Natuurlijk vindt het gesprek plaats naar aanleiding van een rapport. Maar praat ook over het sociaal emotionele aspect. Of vraag naar hoe het kind werkt aan creatieve opdrachten.

 

9. Vraag of er dingen zijn waar je het kind thuis mee kunt helpen. Dit kan zijn nog net wat meer samen lezen. Of juist een samen een spelletje of puzzel maken. Of juist lekker te ontspannen met een kop thee en een luisterend oor.

 

10. Vraag of het kind mee mag naar het gesprek. Op de school van onze kinderen zijn de kinderen bijna altijd welkom bij de tien-minuten gesprekjes. Vanuit de filosofie: we praten niet alleen over de kinderen maar vooral met de kinderen. Zo ongeveer, denk ik. Dat maakt dat ik de gesprekjes altijd als redelijk ontspannen ervaar. De kinderen gaan met plezier naar school en kletsen graag. Ook met de juf. Ik bereid deze gesprekjes samen met de kinderen voor: waar wil je het over hebben? Wat gaat goed? Wat vind je makkelijk, wat vind je moeilijk? Wat wil je vragen aan de juf? Wat zou je anders willen in de klas? Dit zijn vaak de vragen die de juf ook stelt. En dan hebben ze al over het antwoord na kunnen denken.

 

Benieuwd of deze tips jullie helpen! Ik vind de gesprekken in ieder geval altijd een fijn moment. Een gesprek met iemand die het beste met mijn kind voor heeft en de tijd en moeite neemt om daar met mij over in gesprek te gaan! Benut deze momenten!

» Lees ook: Hoe vind ik een middelbare school voor mijn tiener

» Lees ook: Tips voor een relaxt begin van het nieuwe schooljaar

 

De afbeelding met ouders en leerkracht is van Shutterstock

Meer blogs van Edith: