Kapotte dromenvangers en enge dromen
Hoor ik nou gestommel op de gang? Ik por De Man en spits mijn oren. Ik hoor niets en dan ineens hoor ik het weer. Heel zachtjes, maar toch overduidelijk het jammerende gehuil van de middelste. Grmpf.... Over een goede timing gesproken.
Ik grits mijn bril van het nachtkastje en met flinke tegenzin stap ik uit bed om naar de slaapkamer van K2 (kind2) te stommelen.
Wat ik in het schemerdonker zie, is niet best. Er ligt een hoopje ellende te snotteren in bed. Ik wurm het kind onder het dekbed uit en begin over een nat gezichtje en dito ruggetje te aaien. De Zoon is een klam propje onder de dekens en laat me niet los.
De tegenzin waarmee ik naar zijn kamer ging is direct weg. Wat een zielig hoopje ellende is dit. ‘De leeuw wilde jullie opeten mama!’ huilt De Zoon met grote uithalen. ‘Ik zag hem wél en jullie níet, maar ik kon niets zeggen! He-heee-heeeeelemaal niets. Die stomme dromenvanger is kapot, hij doet niiiihhhks’ wordt er steeds harder gegierd. Er zit overal snot en verdriet. De ‘kapotte’ dromenvanger is op de grond gesmeten. Nu echt stuk. Zo zielig dit...
Ik blijf K2 aaien en fluister ondertussen dat het ok is. ‘Ssshhhht, ssshhhht, stil maar liefie. Weet je nog dat je in dromen álles kunt? Fietsen naar de maan, of eitjes leggen zoals een kip, offeuh, dat je in de buidel van een kangaroe woont? Dat is grappig toch? Het kan allemaal in je dromen mijn lief.
Misschien wil jij de volgende keer wel een hapje van de leeuw nemen? Een stukje van zijn manen, zou dat naar haar smaken? Lust jij een hapje leeuwenvlees? Ik weet helemaal niet hoe dat smaakt, heb jij wel eens leeuw gegeten?’ kriebel ik het bange ding in mijn armen.
Een voorzichtige grinnik komt er uit bij het ventje. ‘Bah, wij eten toch geen leeeeeeeuwen!’ zegt Orman met een vies gezicht. ‘Haha, dat klopt! Maar leeuwen eten gelukkig ook geen mensen’ zeg ik overtuigend met een knipoog. De blije mama stem staat aan en het werkt bij de kleine drommel. Yes!
‘Gekke mama, leeuwen wonen op de savanne, niet hier!’ ‘Ooooowww jaaaa, ook in Artis, maar de papa leeuw is doodgegaan. Hij was heel oud hè mama?’
Orman kan weer normaal ademen en zelfs een beetje grappen op dit nachtelijke uur. Gerustgesteld leg ik K2 weer in bed en dek hem toe. Nog een miljoen kusjes erop en met de belofte dat ik de dromenvanger ga maken, valt K2 in slaap. Ik ben er moe van. Sloffend loop ik terug naar mijn eigen slaapkamer en plof in bed. Tot groot verdriet van De Man val ik ook binnen no time in een diepe slaap.
» Lees ook: nachtmerrie of night terror
Meer blogs van Melek:
Reacties 0