In de rubriek: De zwangere buik van … stellen we 10 vragen aan moeders over de tijd dat ze zwanger waren. En natuurlijk tonen we buiken. Blote buiken, geklede buiken, kleine, grote, het maakt niet uit. Zolang ze maar zwanger zijn.

Dit keer hebben we onze tien vragen gesteld aan Marianne. Marianne is 31 jaar, getrouwd met Jan en moeder van 1 kindje. Ze werkt als freelance tekstschrijver en redacteur vanuit haar huis in Sleeuwijk (NB). Hierdoor kan ze de zorg voor haar kind en haar werk goed combineren. In haar vrije tijd haakt ze graag knuffels en reist ze samen met haar gezin de wereld over. 

 

Hoeveel weken zwanger was je toen deze foto genomen werd?

Ik was hier 34 weken zwanger.

 

Hoe heb je je zwangerschap beleefd?

Vanaf het begin af aan heb ik een hele fijne zwangerschap gehad. Wel was ik erg moe in het eerste trimester. Wanneer ik ’s avonds uit mijn werk kwam, ik werkte destijds nog in loondienst, at ik wat en viel ik na het eten op de bank in slaap. Mijn man maakte mij rond een uur of 10 wakker, zodat we samen naar bed konden. Ik vond dat wel eens lastig, omdat ik het idee kreeg dat mijn leven op dat moment uit werken en slapen bestond. Ik had dan ook geen fut meer om er ’s avonds op uit te trekken.

Met 28 weken zwangerschap gingen we op vakantie naar Spanje. Vanaf dat moment begon ik vocht vast te houden en zwollen mijn benen en voeten behoorlijk op. Met name de laatste weken van mijn zwangerschap stond ik daarom onder behandeling van een fysiotherapeut die lymfedrainage toepaste. Hierbij wordt het vocht als het ware weg gemasseerd. Ook moest ik veel dingen eten die helpen het vocht beter af te voeren, zoals asperges en bleekselderij. De laatste twee weken van mijn zwangerschap was het rond de 30 graden. Dat was niet heel bevorderlijk voor de vochtafvoer. 

 

Was je misselijk tijdens je zwangerschap?

Ik heb gelukkig totaal geen last gehad van zwangerschapsmisselijkheid. 

 

Had je bijzondere (eet) gewoontes tijdens je zwangerschap?

Ik was hoogzwanger in de zomer van 2016. Op dat moment was het bloedheet en de waterijsjes waren dan ook niet aan te slepen. Maar ook eerder in de zwangerschap merkte ik al dat ik hunkerde naar ijs. Al zat ik nog zo vol na een etentje buiten de deur, ik kon het restaurant niet verlaten zonder een sorbet te hebben besteld.
De hele zwangerschap had ik ook enorme zin in alles wat eigenlijk niet mocht. Filet américain, salami en ossenworst zijn natuurlijk uit den boze, omdat dit allemaal rauw vlees is. Toch kon ik niet wachten tot ik dat weer gewoon mocht eten. Toen het eenmaal zover was, had ik hier juist geen zin meer in. 

 

Na hoeveel weken zwangerschap beviel je?

Ik beviel na een zwangerschap van 41+2, 9 dagen na de uitgerekende datum dus. De dag voor de bevalling heeft de verloskundige mij gestript en dit heeft de bevalling in gang gezet. 

 

Werd het een natuurlijke bevalling of een keizersnede?

Een natuurlijke bevalling, al is een keizersnede nog wel even ter sprake geweest. Ons kindje was een sterrenkijker, zoals ze dat noemen. Kindjes liggen dan wel met het hoofdje naar beneden, maar de neus wijst dan naar boven in plaats van naar beneden. Hierdoor is de bevalling lastiger, omdat het hoofd op dat punt breder is. Bevallingen van sterrenkijkers eindigen vaak in een keizersnede, omdat ze langer duren dan ‘gewone’ bevallingen en omdat ze pijnlijker schijnen te zijn. Dat laatste kan ik niet bevestigen, want andere bevallingen heb ik niet meegemaakt. Wel duurde mijn bevalling ruim 16 uur en dat is, heb ik begrepen, best lang. 

 

Was het geslacht van je kindje een verrassing of wist je het al lang?

Met de twintigwekenecho werd ons verteld wat het geslacht van de baby is. 

 

En? Wat werd het?

Op 26 juli 2016 beviel ik van een gezonde dochter, Anna Christina Geraldine. De naam Anna stond destijds in de top 10 en achteraf bleek dit zelfs de meest gegeven naam in dat kwartaal, maar dit was voor ons geen reden om hiervoor te kiezen. Wij vonden dit gewoon een mooie naam. Het is een naam die ook internationaal makkelijk uit te spreken is (we reizen graag) en onze voorkeur ging uit naar een korte naam. Christina is een vernoeming naar een oom van mijn man, Chris. Geraldine is een vernoeming naar een tante van mij, Gery. 

 

Als je het opnieuw mocht doen, zou je dan proberen de zwangerschap anders te beleven, iets anders te doen?

Voordat ik deze bevalling inging, was ik heel erg tegen pijnbestrijding. Dit komt ook voort uit mijn angst voor naalden. Omdat de bevalling zo lang duurde, heb ik uiteindelijk zelf gevraagd om pijnbestrijding. Bij een eventuele volgende bevalling zou ik minder negatief tegenover pijnbestrijding willen staan. 

 

Heb je nog tips voor mama’s to-be?

Ik heb er zelf voor gekozen om te bevallen in een kraamhotel. Het voordeel van een kraamhotel is dat je al bij de eerste centimeters ontsluiting naar het hotel kunt gaan. In een ziekenhuis moet je vaak al verder gevorderd zijn voor je mag blijven. En als ik iets niet wilde, dan was het met heftige weeën in de auto zitten. Omdat het kraamhotel en het ziekenhuis in mijn geval in het zelfde gebouw gevestigd waren, kon ik makkelijk overgedragen worden aan het ziekenhuis als dat noodzakelijk bleek te zijn. Omdat ik om pijnbestrijding heb gevraagd, is dit ook in mijn geval gebeurd. 

 

Dank je wel voor dit interview Marianne en voor je prachtige zwangere buikfoto. Meer weten over Marianne? Volg haar dan op haar blog en op social media via Facebook.

Meer uit deze rubriek lezen? Ga naar De zwangere buik van….