Zwanger? Dat hadden ze wel eerder mogen vertellen!
Twee grote ogen kijken mij aan … Onthutst vertelt mijn vriendin me hoe de stand van zaken er bij haar down-under voor staan. Het begint buitenproportionele vormen aan te nemen. Vragend kijkt ze mij aan. Ik begin te lachen en stel haar gerust met het feit dat dit tijdens mijn zwangerschappen ook zo was. Niets om je zorgen over te maken.
Verontwaardigd mompelt ze of ik haar dat van te voren niet had kunnen vertellen. Euh, ja zeker had ik dat kunnen doen. Net zoals ik haar zou kunnen vertellen dat wat die onderkant nu doormaakt nog niets is vergeleken bij de ravage die het na de bevalling zal zijn. En dat dit mede tot stand kan komen door een fijne knip of het feit dat je misschien vanzelf wel iets uit je voegen scheurt. Dat je na de bevalling een wandelende spons bent en je minimaal nog zes weken na vloeit…als je geluk hebt. Dat je de eerste week na je bevalling iedere dag tussen je benen wordt gecontroleerd, terwijl het daar een rampgebied is. Over bevallen gesproken; het is ook niet wereldvreemd wanneer je alles lekker laat lopen. Ja, inclusief de grote boodschap.
Op een gegeven moment ben je de schaamte voorbij
Ik kwam daar zelf pas achter toen er een bekende, doch, onaangename walm voorbij kwam. Op dat moment zou het me worst wezen, er moest een kind uit een veel te kleine opening. Dat is dan weer een lichtpuntje in de duisternis. Je relativeringsvermogen schiet met de dag van je zwangerschap en/of bevalling omhoog. Hoe verder je zwanger bent, hoe ongemakkelijker het gaat worden en hoe minder waarde je hecht aan dingen die voor je zwangerschap nog zo van belang waren. Zoals het bijhouden van je bikinilijn bijvoorbeeld! Stel je er maar op in; dat gaat een onmogelijke opgave worden. Je gaat met een volle haardos de bevalling in. En tegen die tijd maakt het je ook geen snars meer uit. Wedden?!
Zo moet je aan het begin van je zwangerschap ook niet denken aan je bevalling, terwijl het je met veertig weken zwangerschap niet meer kan schelen hoe het zal gaan en wat er allemaal bij komt kijken; als dat kind er maar uit komt! De angst verdwijnt als sneeuw voor de zon. Dus ben je nog vroeg in je zwangerschap? Het heeft geen zin om hier nu al voor in de zenuwen te zitten, die laatste loodjes zorgen er voor dat je nergens meer bang voor bent!
Er wordt niet alleen een kindje geboren, er wordt ook een mama geboren
En die roze wolk? Dat zijn slechts momenten dat eerste jaar. Voor de rest is het aanpoten en de transformatie tot mama doormaken. Dat is het mooiste geschenk wat er is en tegelijk de grootste uitdaging van je leven. Beide aspecten hoeven echt geen vloek te zijn en kunnen beiden een zegen zijn. Als je het maar toelaat!
Onzekerheid zegeviert veelvuldig en je zal vaak denken dat jij hier de enige in bent, want alle andere kersverse mama’s, die lijken allemaal geboren moeders die exact weten wat zij doen. En alsof dat nog niet genoeg is, lijkt het ook alsof jij de enige bent waarbij de borstvoeding een aanfluiting lijkt. Maar lieve aanstaande mama of kersverse mama; jij bent niet de enige waarbij het niet meteen van een leien dakje verloopt. Er wordt niet alleen een kindje geboren, er wordt ook een nieuwe mama geboren. En alle nieuwe mama’s moeten dit leren. Gun jezelf dit en wees niet te streng. De ene is net wat beter in verbloemen dan de ander. That’s all!
Alle mama’s willen het beste voor hun kindje. Dat is een ding wat zeker is en dit geldt ook voor jou. Neem dat als uitgangspunt en dan zul je merken dat dit een hoop onzekerheden teniet doet. Niemand die jou kan vertellen, hoe je mama moet zijn. Al doende leert men. Soms best eenzaam en tevens een kant waar je nooit iemand over hoort.
Wat ik je wel wil vertellen?
Oh, ik had haar van te voren zoveel meer over ongemakkelijke, gênante, pijnlijke en enge dingen kunnen vertellen! Een zwangerschap, bevalling en het moederschap, puilen daar werkelijk waar van uit! Maar ik deed dit niet. Als ik dat wel had gedaan, dan had zij daar nu niet met een prachtig, bol buikje gezeten. Vol verwachtingen en vol verlangen naar dat prachtige meisje wat er in haar buik groeit. Trappelend naar het leven en trappelend naar haar papa en mama. Wat ik wel wil vertellen? Alle mooie dingen. Die ene fotoshoot die je zeker moet laten maken, al voel je je als een volgevreten pad. Later zul je zien dat je prachtig was en dat jouw lichaam het mooiste staaltje werk leverde, wat het ooit deed! Na je zwangerschap zul je met andere ogen naar jouw lichaam kijken en naar alles wat jij meemaakte in je zwangerschap en daarna. En al die overige dingen? Ach, daar hebben we het niet meer over!
Meer blogs van Judith:
Reacties 0