Wanneer je kindje een bril moet
Net drie was de oudste toen hij voor de ogentest naar het consultatiebureau moest. Thuis hadden we de plaatjes achterin het boek geoefend en vooral de fluitketel deed hem giechelen. Te grappig vond hij dat apparaat! Omdat ik zeker niet het idee had dat hij slechte ogen had, schrok ik toch wel even toen bleek dat hij bij zijn ogentest grandioos de mist in ging.
Oogziekte
Omdat ik zelf als klein meisje al een bril droeg en in mijn puberteit een oogziekte bleek te hebben, was de arts van het consultatiebureau extra alert. Zelf had ik echter nooit opgemerkt dat hij misschien slechter zag. Rik had geen voortekens gezien dus ik schrok toch wel even toen hij bij zijn ogentest echt heel slecht bleek te zien. Normaliter komt een kindje vaak later nog een terug voor nog een ogentest, maar met mijn voorgeschiedenis en omdat we een maand later voor langere tijd op reis zouden gaan, stuurde ze ons toen meteen door naar het ziekenhuis.
In het ziekenhuis
Gelukkig konden we snel in het ziekenhuis terecht. Hier werden verschillende testen uitgevoerd en toen bleek onze zoon in een oog +6 te hebben. Naast een bril zou hij ook gedurende een jaar zijn goede oog elke dag een aantal uren af moeten plakken met een pleister om het slechte oog te stimuleren.
Bril uitzoeken
Meteen dat weekend gingen we naar een brillenwinkel met de brief van de oogarts en besloten voor een bril te gaan kijken. Er waren twee brillen die paste. Een rode en een blauwe. Wij -de ouders- vonden de rode het leukste staan bij hem en besloten voor deze bril te gaan. De zoon werd echter steeds stiller en in de auto kwam het hoge woord eruit ‘hij wilde graag de blauwe bril’. Omdat we beseffen dat hij deze bril wel de hele dag op zou moeten hebben, draaide we de auto en reden terug naar de winkel. Hier maar nel verteld dat we toch maar voor de blauwe bril gingen.
Ik was heel benieuwd hoe het met wennen van de bril zou gaan. Als ik terug denk aan mezelf toen ik op mijn zestiende weer een bril kreeg, dan herinner ik me alleen maar dat de hele wereld er ineens zo helder uitzag. Waarschijnlijk was dit voor hem ook zo. Vanaf het moment dat hij zijn bril kreeg, hoefde we niet aan wennen te doen, want hij zette hem op en deed hem niet meer af. Dat is nu trouwens nog steeds zo.
Reizen met een oogsticker
Gedurende de reis van zeven maanden droeg hij elke ochtend een paar uur een sticker op zijn oog. Op de helft van de foto’s staat hij er dus ‘gekleurd’ op. De sticker was geen probleem. Hij wende er snel aan en de stickers zijn tegenwoordig ook veel leuker en vrolijker dan toen ik ze moest dragen als klein meisje.
En nu dan
Ondertussen is hij negen en gaan we elk jaar voor controle naar de oogarts. Zijn ogen blijven stabiel en ook nu draagt hij zijn bril nog steeds de hele dag door. Ik zal hem nooit betrappen dat hij hem af doet en dat betekend alleen maar hoe hard hij hem nodig heeft. Ondertussen zijn we wel al vier of vijf brillen verder.
Tip als je kind aan een bril moet
Een tip voor alle ouders van wie de kinderen aan een bril gaan beginnen, ga naar een goede brillenwinkel. De eerste brillen kochten wij bij de zogenaamde goedkopere zaken. Deze brillen bleken toch niet goed, hoe tevreden wij opzicht ook waren, het glas was zeer snel beschadigd, brillen te groot voor zijn koppie en de brillen gingen snel stuk. Ondertussen heeft hij al twee jaar dezelfde bril van een duurdere winkel. De glazen blijven goed, de bril is nog niets stuk geweest en dan kost deze misschien wel meer, de houdbaarheid van de bril is ook veel langer.
Ik weet nog dat ik ontzettend moest wennen aan het koppie van mijn zoon met zijn bril, maar nu zou ik hem niet meer anders kunnen zien dan met bril.
Reacties 0