Ow, ow Corona: waardeer de LeerKracht

Miljoenen kinderen gaan al jaren niet naar school. Alleen al in Afrika kunnen er 50 miljoen kinderen niet naar school. 50 miljoen! Onze kinderen gaan ook niet naar school. Niet doordat er geen scholen zijn, niet doordat we geen docenten hebben en niet door oorlog, maar door het Corona virus. Het is een tijdelijke maatregel sussen we onszelf. Maar de les in nederigheid voel ik desalniettemin. Waardeer het onderwijs. Waardeer de leerKracht. 

Ow, ow Corona we zitten thuis — week 1

De Man en ik zitten onwennig in een kring met de kinderen. Samen thuis op een doordeweekse dag en dat ook nog eens zonder vakantie. Een beetje giebelig word ik er eigenlijk van. De kinderen kijken vol verwachting naar ons. Ze zitten te wippen op hun stoeltjes. Zij voelen ook de spanning. Het is toch wel vreemd om thuis in een kring te zitten. Ik schraap mijn keel. ‘Dus ehm, jullie geven op school de juffen geen hand meer toch?’ ‘Neeeeee, door Caronoooow!’ wordt er enthousiast geroepen door K2 (kind2). De kleine Pluis gilt blij mee. ‘Het heet Coronaah hoor’ zegt de oudste wijsneus prompt, terwijl ze haar armen triomfantelijk over elkaar vouwt. Corona dus. Dat weet ze nog. 

De Corona uitleg vindt plaats en ik vertel dat we een poosje niet naar school kunnen gaan. Alle kindjes moeten thuis blijven vanwege deze onzichtbare vijand. Maar omdat het géén vakantie is, moeten we lessen en werkjes doen. ‘Krijgen we dan ook een pauzehap?’ vraagt Orman nieuwsgierig. Ja, het is inclusief pauzehap, maar zónder school. De kinderen zien het direct zitten en met goede moed beginnen we, met een stapel van wel 150 printjes!, aan onze eerste thuiswerkdag. 

(Tips! Kleuterblad.nl heeft een schat aan werkbladen voor verschillende groepen, maar ook juf-Milou.nl of bijvoorbeeld spelenenleren.com. Ik heb enkel naar oefenbladen voor groep 1 t/m 3 gezocht, maar er is natuurlijk ook werkmateriaal te vinden voor de hogere groepen. Denk ook aan interactieve sites zoals Squla, Taalzee of Rekentuin.)

We gaan thuis leren

Ik ben net klaar met het uitleggen van onze nieuwe dagindeling  wanneer de deurbel gaat. Daar schrik ik een beetje van. Een klein schrikje, maar toch... Ik heb niks besteld en iedereen moet vanaf vandaag zo veel mogelijk contacten vermijden. Het is ons buurmeisje met wie we gisteren nog samen hebben gespeeld en gegeten. Of ze hier mag blijven. Hmm... ik twijfel een beetje. Wat me uiteindelijk over de streep helpt, is dat als iemand al ziek was, dat we dat gisteren rijkelijk aan elkaar hebben overgedragen. Ok, de buren horen bij onze biotoop en daar buiten hebben we geen andere sociale contacten. Geen vrienden, geen familie en alleen noodzakelijk bezoek aan winkels. 

Eenmaal binnen, maken we voor elke ’leerling’ een mapje met de verschillende lessen. Mama mag de ‘gaatjesmaker’ bedienen en elk kind kiest een kleur mapje. ‘Ooo, wist je dat ik deze lila zo mooi vindt?’ roept K1 blij. Alles is nog nieuw en spannend, zelfs voor Moeder De Juf, dus die eerste paar uren vliegen zo voorbij. 

Wanneer het tijd is voor de pauzehap, fruit in een trommel, want ja, dat heb je ook op school, krijg ik te horen dat dit de léukste dag ooit is. Hè, de leukste dag ooit? ‘Zo ben je eindelijk onze juf mama! Dat wilde ik echt al zoooooo lang!’ roepen mijn 2 schoolgangers alsof het is afgesproken. Het is zo vertederend en tegelijkertijd zo surreëel.  

Ik ben gesloopt!

Ik gier het uit van het lachen. Van binnen uiteraard, want kwetsbare kleuterzieltjes vermorzelen is niet mijn hobby. Wat een verschil in beleving is dit! Voor de 4 kinderen in huize Chaos is het de leukste dag ooit en ik? 

Ik snak naar school! He-le-maal gesloopt ben ik aan het einde van de eerste schooldag thuis. Hoe doen de meesters en juffen dit? En dat 5 dagen per week en elke dag worden we vriendelijk met een lach begroet, hebben ze geduld en geduld voor elke leerling in een klas van soms wel 30 leerlingen. Hoe doen LeerKrachten dat toch? 

Waarom verdienen onze LeerKrachten niet een ton per jaar? Een ton, wat zeg ik, wel een miljoen! Dat zij, de meesters en juffen de drijvende kracht achter ons gezinsleven zijn, is me pijnlijk duidelijk geworden. Ze leveren topwerk. Al was het alleen maar dat je kinderen dáár zijn en niet híer. Zucht. Deze vermoeidheid gaat nog minstens 3 weken duren. DRIE HELE LANGE WEKEN, jank... Zoetjes aan stromen de foto’s binnen van ouders die proberen thuis te werken met hun kroost om zich heen. Natuurlijk wijdt het satirische blad De Speld er een heerlijk artikel aan. Het is met een fikse korrel zout te lezen, maar stiekem denk ik dat veel ouders zich hier wel in herkennen. (dat lees je hier) 

Meer blogs van Melek: