Veelgestelde vragen en misvattingen in kinderopvang

In mijn werk als pm’er (pedagogisch medewerkster), krijg ik steeds terugkerende vragen van ouders of vanuit mijn omgeving. In dit blog ga ik in op deze vragen (soms wat sarcastisch en met een korreltje zout) en probeer ik een klein inkijkje te verschaffen in het reilen en zijlen bij mij op de werkvloer. 

Mijn kinderen zijn niet mijn werk

‘Is het nog wel leuk om met kinderen te werken als je zelf moeder bent?’ Een van de terugkerende vragen die ik iedere keer keurig beantwoord. Mensen begrijpen niet dat je eigen kinderen niet zijn te vergelijken met de kinderen van anderen. Je hebt daar een heel andere band mee, dan met je eigen kinderen. Ook andere verantwoordelijkheden. Echt niet te vergelijken! Denk je eens in; de kinderen van je buren en je eigen kinderen. Snap je?

Als je met computers werkt, wil dat toch ook niet zeggen dat je er thuis niet meer achter zit? Of wanneer je in een dierenzaak werkt, dat je zelf geen huisdieren hebt? En als je in een supermarkt werkt, zul je toch ook echt nog boodschappen moeten doen! Het is werk en zo zie ik dat ook met mijn werk, wel heel eg leuk werk overigens!

Jij neemt je kinderen toch ook niet mee naar je werk?

Een grote misvatting is dat het opvangen van mijn eigen kinderen op de opvang waar ik werk, gratis zou zijn. Vaak wordt gedacht dat mijn kinderen om die reden ook wel opvang zullen genieten op de kinderopvang waar ik werk. Niets is minder waar; mijn kinderen gaan naar een andere kinderopvang en wij maken ook gebruik van een gastouder. Ook ik zou gewoon in onze buidel moeten tasten als mijn kinderen opvang af zouden nemen op de kinderopvang waar ik werk. Soms wordt er bij voorbaat al vanuit gegaan dat ik mijn kinderen meeneem naar mijn werk of dat ze opvang afnemen bij mij op de groep. Neem jij jouw kind wel mee naar je werk? Nee dus. Zo werkt dat ook met mijn werk.
Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik ze wel het liefste bij mij op de opvang zou hebben, maar logistiek gezien is dit niet handig. En als ze al bij mij naar de opvang zouden gaan, dan zou het niet eens toegestaan zijn om ze bij mij op de groep te plaatsen.

In nood toch wel?

Als de gastouder ziek is of we hebben door onvoorziene omstandigheden noodopvang nodig, dan wordt er vaak gedacht dat ik mijn kinderen dan wel bij mij op de opvang onder kan brengen. Nee, nope…echt niet! Zo werkt dat niet! Wij hebben te maken met allerlei voorschriften en de kindratio. Daar mogen wij niet zomaar uitzonderingen in maken. Ook niet voor onze eigen kinderen. Voor ons betekent dit, net als voor iedere andere ouder, dat wij vervanging zullen moeten verzorgen of zelf een vrije dag op moeten nemen.
Jullie zijn vast de hele dag
Lekker buiten geweest?

Bij mooi weer gaat men er steevast vanuit dat wij als leidster de hele dag buiten koffie hebben zitten drinken. Blijkbaar redden de kinderen zichzelf ineens op miraculeuze wijze allemaal zelf wel, zodra de zon schijnt en het mooi weer is ofzo? Dan zijn ze spontaan allemaal zindelijk, de baby’s geven zichzelf flesjes en fruithapjes en alle kinderen brengen zichzelf naar bed. Wat heb ik toch een heerlijke baan!

Vijf minuten later ophalen geeft toch niks?

Het is ook maar een raar gegeven dat we stipt om 18:00 sluiten en dat ook wij onze kinderen dan op moeten halen van de opvang. Vijf minuten later maakt toch niks uit? Jawel dus! Onze kinderen gaan bijvoorbeeld naar de gastouder en als ik daar vijf minuten later aan kom, dan is er een nieuw uur in gegaan, om nog maar te zwijgen over het pontje die ik dan ook nog mis en het zo weer een half uur later wordt. Daarnaast heb ik mijn kinderen ook de hele dag niet gezien en wil ik gewoon naar huis na een dag werken. Net zoals iedereen. En ook mijn kinderen vinden het fijn wanneer ze op tijd op worden gehaald.

Je zult wel niet zoveel verdienen

Ook ons salaris komt nog wel eens aan bod. Want ik verdien vast niet zoveel. Maak je om mijn salaris maar niet druk hoor. Gelukkig heb ik een redelijke werkgever die er rekening mee heeft gehouden dat ik hbo heb gestudeerd. Bij ons hebben we per groep 1 hbo’er. Daar stuurt de overheid steeds meer op aan en daar zal ook naar betaald moeten worden. Een vetpot is het zeker niet. Als ik rijk had willen worden had ik een heel andere tak in moeten gaan. Echter ga ik iedere dag met plezier naar mijn werk en dat is mij meer waard dan een dik salaris. Mijn vriend heeft ook een goede baan en samen hebben we een prima inkomen.

Jullie weten toch alles?

Je verwacht het niet, maar wij hebben niet álle kennis omtrent kinderen en ontwikkeling in pacht. We weten veel en kunnen ouders vaak van tips en adviezen voorzien, maar heel soms weten we ergens ook niet het antwoord op. Of nog gekker, ook wij zijn als moeder wel eens onzeker over iets! Ja, echt waar! Soms weet ik als mama ook niet hoe ik iets het beste aan kan pakken bij mijn eigen kinderen. Op de werkvloer weet ik het altijd perfect, maar als het op mezelf aan komt, geldt dit lang niet altijd.

Uiteindelijk hebben we allemaal de beste intenties

Ik probeer ouders altijd mee te geven vooral op zichzelf te vertrouwen, zij kennen hun kindje het beste en weten wat het beste voor hen is. Zij verzorgen hun kind met de beste intenties en vanuit dat oogpunt bestaat er geen verkeerde benadering. Dit geldt ook voor de pedagogisch medewerkers.

Meer blogs van Judith: