We hebben het verteld: Sinterklaas bestaat niet

‘Doe jij dat ook bij ons?’ Vroeg mijn oudste onlangs aan haar vader, nadat ze de suggestieve reclame van een bekende supermarktketen had gezien. In dat spotje wordt de vader des huizes op het laatste moment nog even onverhoopt door noodweer naar deze supermarkt gestuurd, omdat ze vergeten zijn een schoencadeautje voor hun spruit te kopen.

We wilden het al vertellen

Ons oudste meisje wordt in maart acht jaar en heeft al de nodige tijden vragen en twijfels omtrent de Goedheiligman. Nou vonden wij die acht jaar ook wel een mooie leeftijd om haar te vertellen hoe het nou werkelijk zit. Maar ja, hoe dan? Hoe verbreek je die magie? Dat zou het einde van een betoverende tijdperk zijn. Ze ging er zo in op, al had ze écht wel de nodige, kritische vragen. Eigenlijk al van het begin af aan. Wij waren daarmee dan ook in de veronderstelling dat ze dit geintje vast gauw genoeg zelf wel zou ontrafelen.

Hier- en daar gaven we al wat hints weg. Maar de magie bleek te sterk om zomaar teniet te doen. Toen na dat betreffende spotje dan die rechtstreekse vraag kwam, voelde het niet goed om de leugen nog in stand te houden. Ze had nu wel een leeftijd bereikt waarop het niet goed meer voelde om op dergelijke vragen niet eerlijk te antwoorden. Al voelde dit voor ons helemaal niet als een leugen, maar als een bijdrage aan een geweldig leuk kinderfeest! We waren sowieso al van plan om haar voor haar achtste verjaardag te vertellen hoe de vork in de steel zat.

De laatste Sinterklaas dat ze gelooft

We hadden de week ervoor net Sinterklaas gevierd bij opa en oma en bij papa op zijn werk. En nu lag er nog een Sinterklaasfeest bij tante op ons te wachten. Deze zou ze dan bewust meemaken. Deze editie zou ze dan weten dat ze ieder jaar bij haar eigen vader op schoot had gezeten.

Voorzichtig antwoordde papa met een ‘Ja’. Even was het stil, ze dacht nog dat hij een grapje maakte. Ze nam het niet zo goed op. Er volgden nog meer vragen en ook nog wat ongeloof. Al had ze nu wel gauw in de smiezen dat er geen grapje werd gemaakt. De betovering en de magie waren op slag verbroken, het kwartje viel. Ze voelde zich zo bedrogen door haar ouders! Aangedaan verliet ze de woonkamer en huilend stortte ze zich op haar bed.

We waren niet eerlijk geweest

Samen legden we haar later uit waarom we dit zo hadden gedaan. Het zette me aan het denken, want ons meisje had ergens wel een punt. We waren niet eerlijk tegen haar geweest, haar eigen ouders die ze onvoorwaardelijk vertrouwde, hadden haar voor de gek gehouden. Dat deed haar zichtbaar pijn. De twijfel sloeg toen bij mij toe; hadden we er nou wel goed aan gedaan om het spel al die jaren zo mee te spelen? Hadden we van het begin af aan niet gewoon eerlijk moeten zijn? Ik werd weer even teruggevoerd naar mijn eigen jeugd. Ik koester alleen maar hele fijne herinneringen aan het Sinterklaasfeest en er was geen moment dat ik het mijn ouders kwalijk heb genomen dat ze hier niet eerlijk over waren. Ik vond het fantastisch! Het was de enige leugen die mij geen pijn deed. Zo legde ik mijn meisje nu ook uit.

Ze moest er gewoon even aan wennen

Ik vroeg haar of ze het dan prettiger had gevonden als we vanaf het begin af aan eerlijk tegen haar waren geweest. Nee, dat was de oplossing ook niet. Ze moest gewoon aan het idee wennen en was er nu even van geschrokken. Zo vertelde ze heel wijs. Toen het wat was gezakt, kon ze er gelukkig wat luchtiger naar kijken. Ze mocht gewoon nog haar schoen zetten en ook zij zou rond vijf december nog gewoon cadeautjes krijgen. Want ja, het zou natuurlijk wel een beetje gek zijn als de schoentjes van haar zusjes gevuld zou worden, en die van haar leeg zou blijven. Langzaam zag ze in dat de magie voor haar zusjes en de kindjes die jonger waren dan zij, gewoon nog doorging en dat zij op haar manier daar nog onderdeel van uit zou maken. Samen met papa en mama, opa en oma, haar ooms, tantes en nichtjes en neefjes die ook al niet meer in de Goedheiligman geloofden. De pijn werd ook nog wat verzacht toen we haar vertelden dat de Sint wel degelijk heeft bestaan. Haar ogen lichtten op, daar wilde ze meer van weten!

Sinterklaas is voor klein en groot

Ik heb er ook nooit aan getwijfeld om dit ook zo bij mijn eigen kinderen te doen. Maar ja, mijn kinderen zijn mij niet. Zo blijkt nu wel. Het zijn eigen individuutjes met een eigen beleving. De wereld van onze oudste stortte heel eventjes in en daarmee de mijne ook. Och, mijn lieve, kleine, grote meisje. Vanaf nu mag ze ons helpen de magie voor haar zusjes levend te houden en maakt ze het Sinterklaasfeest op een hele andere manier mee. Want of je nou klein bent of groot, het blijft aan magisch feest!

Tip van een lezer! Hou het boek Sinterklaas voor grote kinderen bij de hand. Dit legt het hele Sinterklaasverhaal op een goede manier uit. Je bekijkt het HIER

Meer blogs van Judith: