Ow ow Corona: uitgestelde zorg

2 maanden geleden was het dan eindelijk zo ver. De Hypochonder en ik keken er al maanden reikhalzend naar uit. 2 maanden geleden was het immers 6 maanden later na de eerste mammografie en moest ik weer onder de borstwals. (Dat blog lees je hier www.website4mama.nl/blog4mama/borstwals-mammapoli/ ) 

8 maanden later heb ik nog steeds geen nieuwe foto’s en echo kunnen laten maken en de onzeker benigne tumor in mijn borst wordt groter en groter en groter. Met de minuut voel ik het groeien en van onzeker benigne naar zeker maligne gaan. In mijn hoofd althans. Want er is geen arts of andere zorgmedewerker beschikbaar om dat te bevestigen noch te ontkrachten. Altijd fijn die spoken in je hoofd. 

De Hypochonder heeft nog net niet mijn begrafenis geregeld (graag op een eeuwige begraafplaats met veel groen en een tekst van Rumi op mijn grafsteen), maar de kriebelende angst wordt hoe langer het duurt, hoe groter. Wanneer ik bel met de Mammapoli, krijg een verontschuldiging dat het zo lang duurt. Er is veel uitgestelde zorg zegt de dame. ‘Ik ga straks écht enorm balen als ik allemaal uitzaaiingen blijk te hebben’ zeg ik melodramatisch tegen de stem andere kant van de lijn. Mevrouw de Baas zegt laconiek dat het vast niet  zo’n vaart zal lopen, maakt een afspraak voor volgende maand en laat me verbouwereerd achter.  Lang leve de uitgestelde Corona zorg. Niet dat ik zo nodig zit te wachten op nóg een mammografie, maar als het moet, dan moet het zou Cruijf zeggen. En het moet. 

Door Corona lange wachttijden voor reguliere zorg

Ik ben niet de enige die last heeft van de uitgestelde zorg in tijden van Corona. Er zijn genoeg schrijnende gevallen bekend van patiënten waarvan de operatie niet doorgaat, de chemo niet kan plaatsvinden, de kunstknie niet geplaatst kan worden en ga zo maar door. En dan is het in mijn geval nog maar een heel kleine kans dat het ernstig is. Desalniettemin is de spanningsopbouw in mijn lijf voor dat ene moment in mijn leven best groot en als dan de behandeling niet doorgaat, loop je leeg als een ballon in een kleuterhandje… Frrrttttt, weg is alle lucht, hallo daar is nóg meer spanning in mijn lijf. Dat had ik nog niet genoeg in mijn leven, spanning… En dat allemaal dankzij dat gruwelijke monster Corona en onze ‘waardering’ voor zorgpersoneel. Want als we goed voor onze mensen hadden gezorgd, zaten we nu niet te kampen met tekorten en had mijn Hypochonder allang zijn biezen gepakt. 

Liefdewerk, oud papier

Er zijn een aantal beroepen die bekend staan om hun liefdewerk oud papier gehalte. Schiet je wat te binnen? Denk maar aan het onderwijs (hallo alle ouders die een week extra voor hun kroost moeten zorgen! Waardeer jij ook de LeerKracht?), maar denk vooral ook aan het zorgpersoneel overal. In het begin stonden we massaal op potten en pannen te slaan voor onze helden. Dat is inmiddels verleden tijd. We ergeren ons vooral aan de traagheid van alles. Ondertussen rijst bij de zorg de werkdruk de pan uit en zijn er niet zo maar nieuwe collega’s opgeleid.  

Geen waardering voor de zorg 

Zorgen voor de zorg… doen we dat eigenlijk nog? 

We geven zorgmedewerkers onvoldoende salaris, te veel regeltjes en te weinig tijd om zorg adequaat uit te oefenen. 

En daar plukken we NU de vruchten van, whoop whoop! Niemand wil de zorg in, degenen die er wel werken, willen ermee stoppen en de die hards die achterblijven, hebben nóg meer werkdruk. Onze liefdewerk oud papier mentaliteit heeft gezorgd voor grote leegloop in de zorg en het onderwijs. Welke leerkracht staat er straks nog voor de klas wanneer we uit de lockdown komen? Welke zorgmedewerker zorgt voor je opa, je moeder, je kind  of je buurman wanneer ze hulp nodig hebben? Of zorgt voor jou als je zorg nodig hebt? Wie het weet, mag het zeggen. 

Koffiedik kijkerij

Gisteren heb ik  sinds lange tijd weer eens een kopje Turkse koffie gedronken en erna koffiedik gekeken. Je bent Turks of niet natuurlijk. In de koffieprut zag ik hoe 2022 eruit zou komen te zien voor De Mensheid. (Ik denk graag groots en meeslepend). Zulke insights zijn niet alleen waardevol als je Mark Rutte heet, maar voor Jan en Alleman. 

Daarom deel ik bij wijze van uitzondering mijn zeer betrouwbare koffiedik voorspelling voor álle tekorten in het onderwijs, zorg en elke andere branche waar tekorten schering en inslag zijn, gratis en voor niets met jullie allemaal. Zolang we werknemers onderwaarderen, onderbetalen en ze overspoelen met hoge werkdruk, worden personeelstekorten never nooit niet opgelost. 

Kijk, hier in dit hoekje staat dat heel duidelijk in mijn koffiekopje. Zie je het niet? Valla broer, geloof me, of onheil zal over ons heen komen zoals je nooit hebt meegemaakt. Ow wacht, we maken het al mee.

Ach ja. Zolang we onze huidige ‘waardering’ handhaven, mag De Hypochonder uit de kast om rondjes te ijsberen. Eventjes de benen strekken. Wel zo gezond. 

Meer blogs van Melek: