En toen wilde ik toch moeder worden

Ik werkte al jaren in de kinderopvang en zag vooral hoe ik geen moeder wilde zijn. En misschien ook wel helemaal geen moeder wilde worden. De meeste ouders hadden naast kinderen een druk sociaal leven, een drukke baan en weinig tijd voor hun kroost en daardoor vooral veel opvang en oppas nodig. Nou, zo wilde ik het dus niet! Ik had ook altijd een vrij druk sociaal leven, ging heel graag op stap, danste en sportte veel en was al getrouwd geweest. Nu woonde ik heel vrijgezellig in Breda, werkte parttime in de kinderopvang en in het weekend in De Coyote Bar. En als ik zag hoe de kinderen haastig werden opgehaald om 18.00 uur en moesten opschieten want papa en mama moesten ook vanavond nog weg, wist ik het zeker: ik word geen moeder.

En toen ontmoette ik Tom. Hij woonde boven de bar waar ik werkte en we werden collega’s. Na een middagje kermis en samen dronken de kroeg uitrollen, werd ik de volgende ochtend bij hem wakker en ben ik niet meer weg gegaan 

Hij wilde 5 kinderen

Op een dag vertelde hij mij dat hij 5 kinderen wilde! Slik! “Misschien moeten we dan even serieus met elkaar praten, want ik wil helemaal geen moeder worden”, zei ik. Na een lang gesprek samen, hebben we het even los gelaten en besloten we er later op terug te komen. Dat later werd al vrij snel en zag ik 1 kindje met hem samen heel misschien wel zitten… Maar…wel pas na een reis door Amerika waar we voor aan het sparen waren en we zouden dan natuurlijk ook een ander huis moeten… En toen was ik op een ochtend misselijk. En een week erna overtijd… Uh? Dat zal toch niet? “Ik ga wel om een test”, zei hij. En ja hoor! Twee streepjes!

“Nee joh”, zei ik. “Dat kan helemaal niet. Ga er nog maar een halen… een duurdere…” En daar ging hij, speciaal voor mij om nog een test. En deze bevestigde het: ¾ weken zwanger! Super blij waren we allebei!

Mijn zwangerschap

Mijn zwangerschap verliep niet helemaal vlekkeloos: lees 9 maanden misselijk waarvan 6 maanden overgeven! (scheelde wel wat zwangerschapskilo’s) Vanaf 15 weken bekkeninstabiliteit en ruim 41 weken zwanger geweest! Maar ik heb het gered… zonder al te veel klagen (geloof ik haha). En ondertussen genoot ik van ons nieuwe huisje en het kopen van babyspulletjes. Ach en dat ik 9 maanden lang op eierkoeken met kaas en pindakaas leefde nam ik maar voor lief. Het was overleven tijdens mijn werkdagen en in de avond lag ik vaak om 20.00 uur op bed. Uitgeteld… Dat was wel even omschakelen voor iemand die gemiddeld 4 uurtjes per nacht sliep en normaal in de avond pas tot leven kwam. Zo kon ik wel eindelijk GTST weer eens gaan volgen 

Met 37 weken vond ik het wel genoeg en mocht ze wel komen. Ik was er helemaal klaar voor/mee. Maar na een check bij de verloskundige bleek ze nog niet eens ingedaald te zijn. Dat kon ieder moment gebeuren verzekerde ze mij. Wel moest ik als mijn vliezen braken, meteen op de grond gaan liggen en de ambulance bellen. Uhm ok, en als ik boodschappen aan het doen ben? Ja ook dan!

Ik zag mezelf al liggen op de rond van de supermarkt! Dus wist vanaf toen niet hoe snel ik daar weer weg moest komen… Ik heb 1 keer in paniek de verloskundige gebeld, ik was aan het douchen en dacht water langs mijn benen te voelen (duuuhhh) Na een check bij haar bleek het loos alarm! (Schaam)

De Bevalling

Na 40 weken zwangerschap volgde een afspraak in het ziekenhuis. Mocht ze over een week nog niks van zich laten horen, dan moesten we ons die zondagochtend om 7 uur melden en dan zou ik worden ingeleid. Dus zo gezegd zo gedaan… Ik kreeg een ballon en liep die dag nog vrolijk rond met Tom en wat vrienden die op bezoek kwamen in het ziekenhuis. De volgende ochtend besloot ik te gaan douchen en daar lag mijn ballon…op de grond… Shit! Hij is er uit gevallen en nu? Zal ik hem terug stoppen? Een verpleegster riep of alles goed ging en ik besloot het haar maar te vertellen. Ah! Dat is juist goed! Dan gaan we zo kijken hoeveel cm ontsluiting je hebt! Jeeeejjjj!!! Ze komt eraan!!! Snel Tom gebeld dat hij kon komen en vandaag echt vader zou gaan worden.

Nou…ze hebben er daadwerkelijk alles aan gedaan om dat voor elkaar te krijgen die dag, maar onze dame had echt geen zin om eruit te komen. Toen al een eigen willetje. Na het doorprikken van mijn vliezen, wee opwekkers, een weeënstorm, een ruggenprik en ruim 12 uur verder had ik nog steeds maar 3 cm ontsluiting. Damn! Ook bleek ze een sterrenkijker en moest ik ANDERHALFUUR op handen en knieën in mijn bed gaan zitten. Ik kon ondertussen niks meer binnenhouden want mijn medicijnen tegen overgeven mocht ik niet meer innemen. Ah gelukkig, ze was gedraaid… NAAR DE ANDERE KANT! Dus besloten we voor een keizersnede te gaan. Heel relaxed…alles op het gemakje en Sjors had geen keus meer en moest eruit komen haha. Daar was ze eindelijk! Ons eigenwijze schurkje.

En een eigenwijs schurkje is ze altijd gebleven. Maar ook onwijs lief, enthousiast, vrolijk met hier en daar een koppige bui. Maar wat genieten we iedere dag van haar!

En ik ben onwijs blij dat ik TOCH moeder ben geworden!

» Lees hier: bevallingsverhalen

Meer blogs van Yvonne: