Sinds iedereen geacht wordt thuis te werken en horeca en scholen gesloten zijn wegens het bevreesde coronavirus, zijn we min- of meer aan huis gekluisterd. Dat betekent de komende weken dag in- dag uit, je tijd doorbrengen met je kinderen. Mits je je in een vitaal beroep bevindt, dan ben je daar ook keihard nodig.

 

Gebeurt dit echt?!

Het zijn bizarre tijden en ik moet mij regelmatig even in mijn arm knijpen en als double check, ook even in de andere. Om het écht zeker te weten, knijp ik dan ook nog in mijn beide wangen. Is this really happening?! Ja, dit is echt, echt, echt gaande. Het lijkt wel een slechte film, maar het is helaas de werkelijkheid!

 

Ik ben ook een vitale beroepsgroeper

Prompt viel mijn beroep ook onder een zogenoemd vitaal beroep. Ik ben werkzaam in de kinderopvang. Dat betekent onzekere tijden voor mij de komende weken. Deze week mag ik veilig thuis blijven, bij mijn eigen drie meiden. Hoe volgende week eruit komt te zien, dat weet ik nu nog niet. Weerstand om nu te gaan werken, dat ervaar ik zeker. Het voelt gek om andere kinderen op te vangen, terwijl we dan thuis ook omhoog zitten met de opvang van onze drie meiden. Daarnaast omvat mijn vak de essentie van alles wat we nu moeten vermijden. Ja, daar word ik lichtelijk angstig van.

 

Wat weten we nou eigenlijk over corona?

Ook nog een dingetje, er is nog maar zo weinig bekend over dit venijnige virus! Ik ben, zoals zovelen, maar een leek. Dus wat weet ik ervan? De berichten zijn telkens zo tegenstrijdig en veranderlijk, waar moeten we nou nog op vertrouwen? Vragen, vragen, vragen… Ook voor de deskundigen is het allemaal nieuw, zij hebben daarom ook niet alle antwoorden in pacht. Met de tijd zal er meer duidelijk worden. Hoop ik.

 

Onze daginvulling

Maar goed, ik ben nu al de hele week thuis met mijn drie meiden. Mijn vriend werkt thuis en voert zijn werkzaamheden op zolder uit. Ik sta er wat dat betreft alleen voor met de meiden. Wat doe je dan gedurende de dag? Ik zie overal op social media strakke lijstjes en gestroomlijnde planningen voorbij komen. Daar krijg ik dus spontaan jeuk met bulten van. Ik begrijp dat het wenselijk is om nog enigszins een ritme te hebben en ook wat aan school te doen. Ik vind ontbijt, een fruitmoment, lunch en een middagsnack wel voldoende ritme, of in ieder geval een mooie leidraad om de dag door te komen en wat structuur te scheppen.

Hoe fijn is het dat we nu eens geen wekker hoeven te zetten, geen schooltasjes in hoeven te pakken en ons niet hoeven te haasten in de ochtend? Hoe fijn is het om nu even niets te moeten? We moeten al zoveel met zijn allen! Dus ja, daar wil ik ook zeker stil bij staan.

Het is me wel een uitdaging hoor, daar ik twee schoolgaande kinderen heb en een bijna kleuter die ook de nodige aandacht vraagt. Aan strikte lijstjes doe ik verder niet, ik vind het belangrijker dat we de dag ontspannen beginnen en dat iedereen even doet waar die zich goed bij voelt. Dat vind ik een mooi uitgangspunt en startpunt om de structuur van de dag mee te openen.

 

Zo verloopt onze dag

Er zijn wel een paar richtlijnen die ik gedurende de dag wil volbrengen. Behalve op de volgende punten, verloopt dit op chronologische volgorde.

1) ontbijten,
2) douchen/ wassen aankleden en daarna
3) het fruitmoment
4)  en een leuke work-out,

 

Ik spring echt in, op waar de meiden op dat moment behoefte aan hebben. Ik merk dat ze dan de beste focus hebben en ik zelf ook en dat het dan het gezelligst blijft. Ja, zelfs de lunch is niet iedere dag op hetzelfde tijdstip! Als we honger hebben, trek ik brood en beleg uit de kast en gaan we even lekker eten. Uiteindelijk is dit toch vaak wel rond hetzelfde tijdstip. De meiden weten dat dit even een moment voor ons samen is en daar nemen we dan ook even de tijd voor. Zo hebben we iedere dag sowieso al vier (eet)momenten die we gezamenlijk doen/ doorbrengen (ontbijt, fruitmoment, lunch, middagsnack). Deze momenten is er dan echt even de tijd en aandacht voor het moment en voor elkaar.

 

Dit gaan we doen

Ik zorg voor één tot twee (soms drie) gezamenlijke activiteiten op een dag (buiten de eetmomenten om). Denk aan die leuke work-out in de ochtend. Via YouTube zijn er zoveel leuke dingen te vinden. Vandaag stond er onder andere een work-out met de meiden van K3 op het programma. Maar we deden ook kinderyoga, kleuterdans en een korte work-out van de oefeningen die mama altijd doet. Dikke pret! We hebben ons zo’n 45 minuten in het zweet staan werken. En weet je? Ik heb er gewoon serieus spierpijn van!

 

Bakken is ook leuk!

Daarnaast vinden ik en de meiden het heerlijk om een leuke bakactiviteit te doen. Niet alleen koekjes, maar bijvoorbeeld ook (mini) pizza’s van bladerdeeg of heerlijke kaas/ kaneelstengels, eveneens van bladerdeeg. Dit zijn eenvoudige recepten, maar zo leuk om samen te doen. Niets leukers om tijdens de middagsnack je eigen gemaakte lekkers op te peuzelen. Maar eh…dit doen we zeker niet dagelijks!

 

Verveling prikkelt de creativiteit

Ik houd me niet strikt vast aan verplicht gezamenlijk activiteiten doen hoor. De ene dag vraagt hier meer om dan de andere dag. We hadden ook al dagen dat ze prima uit de voeten konden door lekker zelf te spelen. Daarin ga ik hen dan niet storen. En wanneer ze zich eens onverhoopt vervelen, dan zit ik daar ook niet meteen bovenop. Verveling prikkelt immers de creativiteit. Ga je verveling maar eens aan, daar heb je nu de tijd en de mogelijkheden voor. En, dat valt echt niet altijd mee! Verveling blijkt in de praktijk best moeilijk aan te gaan.

Kennelijk moeten we ieder moment van de dag bezig worden gehouden of een ritme of schema naleven. We moeten erop uit en dingen doen. Liefst zoveel mogelijk! Zo blijkt nu ook uit alle schema’s, ritmes en lijstjes die je overal op social media tegenkomt. Alleen al bij die aanblik voel ik mij opgejaagd en gehaast! Tja, de wereld ligt op zijn gat en daar hebben we mee te dealen. Ik ga in ieder geval niet als animatieteam functioneren, dus ik laat mijn kinderen zich ook vervelen als deze situatie zich voortdoet. Laten we deze periode ook gebruiken om eens stil te staan en te accepteren dat we nu even stil staan. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Verveling is ook een moment waarbij ik inspeel op de schoolopdrachten. De kans is dan groot dat mijn meiden er zonder geforceerd gedoe en met aandacht even aan kunnen werken.
 

 

Even uit elkaar

Wanneer ze elkaar in de weg zitten, haal ik ze uit elkaar. Bijvoorbeeld de oudste twee even op een van beide slaapkamers spelen of beiden op hun eigen slaapkamer spelen en de jongste mag dan even lekker uitrazen in de tuin of een spelletje met mama doen. Soms zijn er wel meerdere van deze momenten op een dag. Ook een goed moment om dit te doen is wanneer ik zelf even overprikkeld raak. Dat is onvermijdelijk wanneer je 24/7 bij elkaar bent! Dus helemaal niet gek. Dit is tevens ook een mooi inhaak moment om de schoolopdrachten er weer bij te halen.

 

Ze vliegen elkaar ook weleens in de haren

En ja, soms wordt er flink gekift. Daar spring ik ook niet meteen tussen. Ik kijk eerst aan of ze het zelf op kunnen lossen en hoever ze daarin komen. Het geeft niet als ze het niet altijd met elkaar kunnen vinden. Ik heb weleens de neiging om in te springen, omdat ik er zelf heel onrustig van word. Dat is ook niet gek, want kinderen hebben nou eenmaal niet 1x per dag onenigheid… zeker wanneer je zolang bij elkaar bent, kun je dit niet mijden. Het hoort erbij, maar dat werkt je als moeder (of vader) vaak wel op je zenuwen. Ik persoonlijk vind het veel vermoeiender om me overal mee te ‘bemoeien’. Warempel weten ze het negen van de tien keer zelf op te lossen. Yes!
 

 

En school dan?

De schoolopdrachten tover ik tevoorschijn op de momenten waar ik daar makkelijk op in kan haken:
- Wanneer ze zich vervelen
- Als ze elkaar in de weg zitten
Daarvan zijn meerdere momenten op een dag. Dit is een manier die hier werkt, daar ik de zorg voor drie kinderen heb. Dat vergt dus wat creativiteit. Echter hebben ze vaak wel ondersteuning van mij nodig, met drie kinderen is het bijna een onmogelijke opgave. Uren achter elkaar schoolopdrachten maken, dat zit er echt niet in. Het is zoals het is. Leuk bedacht dat thuis onderwijs, maar het vergt wel wat van de ouders. Ga er maar aanstaan als je beiden thuis moet werken! Ik ga het mezelf en mijn meiden niet moeilijker maken dan nodig is. De situatie op zich, is al stressvol genoeg. We doen wat we kunnen.

 

Buiten spelen?

Ik word eerlijk gezegd, per dag, steeds terughoudender met buitenspelen. In en rond de speeltuintjes zijn er nog best veel kinderen te vinden. Hoewel dat ook per dag minder wordt! Het voelt voor mij nu niet goed om daar heen te gaan als het er stikt van de kinderen. Wij zijn gezegend met een tuin en een aangrenzende steeg. Daar mogen ze naar hartenlust spelen. Als ze echt niet te houden zijn, dan gaan we een stuk wandelen of fietsen, maar ik probeer toch echt groepen te vermijden. Ik wil eerst meer zekerheid en juiste informatie over het corona virus. Het is mij allemaal nog zo onduidelijk! Ik wacht nog wel even af en weeg dan verder af.

Oh, ik kwam nog een hele leuke website tegen. Die wil ik jullie niet onthouden. Neem eens een kijkje op www.proefjes.nl! Zo leuk om samen te doen!

 

Dit is hoe wij het doen

Nou, dit is hoe het bij ons gaat. Een mix tussen structuur en dat wat moet, maar ook ondergaan wat er nu gaande is en het er even van nemen dat we gedwongen worden om stil te staan. Een unieke situatie die ons weer even terugvoert naar de essentie en die ik en mijn kinderen nooit zullen vergeten. Over twintig jaar weet ik nog precies waar ik was en mijn kinderen ook! Door goed te zorgen voor jezelf, zorg je ook goed voor elkaar. Hopelijk komen we deze periode allemaal ongeschonden weer uit!

 

Meer blogs van Judith: