Stappen, hoe doe je dat ook al weer?

Ik lig er al de nodige jaren uit. Stappen? Hoe doe je dat ook al weer? Hoe gaat dat ook al weer in zijn werk? De laatste keer dat ik ruig uit mijn plaat ging, kan ik me niet eens meer voor de geest halen. En nu deed zich een kans voor om dat weer eens op te pakken. Toen een collega met twee vrij kaarten voor een fijn evenement in de Ziggo Dome zwaaide, hoefde ik daar geen twee keer over na te denken! Natuurlijk ging ik mee!

Paniek! Ik zag door de dilemma’s en de vragen het feest niet meer…

Maar, ho…stop, wacht eens even? Hoe moest dat ook al weer? Wat ging ik aantrekken en hoe ging ik daar heen? Hoe zat het met de garderobe en welke outfit zou ik aantrekken? En welke schoenen dan? Moest ik nog geld pinnen? Nee joh, dat stamt nog uit het stenen tijdperk. Tegenwoordig kun je je consumptiemunten gewoon pinnen. Zou ik een tas meenemen of propte ik alles vakkundig in mijn broekzak? Ach, verhip, ik heb nog zo’n klein, handig tasje. Die neem ik wel mee. Op internet zag ik dat we een kluisje konden huren. Daar konden we dus onze waardevolle spullen en onze jassen in doen.

Wat zou ik aantrekken? En wat juist niet…?

Oké, adem in, adem uit…
Nu kon ik me richten op mijn outfit. Oh shoot, wat ging ik aantrekken?! Lange mouwen, korte mouwen? Jurkje, rokje, een stoere jeans? Een top, een shirt? Met vest of jasje of juist zonder? Hoe warm zou het eigenlijk zijn in dat gehucht? Zucht… Ik lag er echt uit. Geen benul had ik! Dan hebben we nog het euvel wat ik met mijn haren zou doen? En what about mijn make-up? Dilemma’s, dilemma’s. Tien jaar geleden draaide ik mijn hand niet om voor zulke nutteloze vraagstukken. Feilloos wist ik in te spelen op al deze zogenaamde dilemma’s. Dit waren destijds helemaal geen issues en nu struikelden mijn gedachten er over.

Hoe ging het bij binnenkomst? Moest ik meteen mijn moves in de strijd gooien of was dat not done? Had ik mijn moves überhaupt nog wel onder de knie? Vragen, vragen, vragen. Ik zag door de vragen en dilemma’s het feest niet meer.

Sommige dingen verleer je nooit

Bij binnenkomst bleek dat ik me voor niets druk had lopen maken. Alsof er bij het betreden van de drempel een instinkt in werking werd gesteld, die me exact vertelde wat te doen. Zonder er bij na te denken. Garderobe aka kluis; check. Muntjes; check. Juiste ingang; check. Toiletbezoek; check. Eerste drankje; check. Gaan met die banaan; check.

Aaahaaa, zo ging dat dus. Voor ik het wist stond ik de pan uit te swingen en had ik de tijd van mijn leven. Sommige dingen verleer je niet en zit er gewoon ingeroest. Al was ik wel eventjes kwijt hoe fijn en hoe leuk het is om naast mama, ook weer even die onbevangen Judith te zijn. Even verstand op nul, drankje in je hand en opgaan in een heerlijke avond uit!

Op weg naar huis rees de volgende vraag; ‘’Hoe ging een kater ook al weer?’’