Sinterklaas is de grootste griezel voor mijn kind

Sinterklaas, wie kent hem niet? Mijn middelste dochter had gewild dat ze nooit kennis had gemaakt met de Goedheiligman. Zo enthousiast als mijn oudste van deze fijne meneer wordt, zo angstig wordt mijn middelste er van. Het liefste kruipt ze helemaal in me, zodra ze die nare verschijning in haar vizier krijgt. Nog geen vinger steekt ze naar hem uit en ze gunt hem echt geen blik waardig. De enige blik die zij hem gunt is de ‘’weg kijk blik’’.

Als de beste man zijn biezen pakt is zij de gene die enthousiast uit haar schulp springt en hem heel uitbundig uitzwaait. In gedachten hoor ik haar de Sint al; ‘’Tot nooit meer ziens!’’ na roepen.

Op afstand vindt ze het allemaal nog wel acceptabel. Maar zodra Sinterklaas binnen handbereik komt, dan is de lol er weer vanaf en kijkt ze weg en slaat de angst en de paniek toe. Dan is mama weer even de belangrijkste in haar leven. Wanneer we haar vragen om even bij hem op schoot te gaan zitten omdat hij een cadeautje voor haar heeft, dan kijkt ze je vernietigend aan. Die Goedheiligman maakt een onuitwisbare indruk en laat tevens een onuitwisbare afdruk achter. En niet in positieve zin. Nee hoor, ze is niet om te praten of om te buigen.
We kunnen haar vertellen wat we willen en haar proberen gerust te stellen wat we willen. We kunnen haar de mooiste cadeautjes in het verschiet stellen en de grootste bergen snoepgoed. Het doet haar niets. De angst voor Sinterklaas overstijgt alles.

Het enige wat we kunnen doen is haar haar angst te laten beleven. Ze is bang en daar is ze niet vanaf te brengen. Wij laten haar bang zijn voor Sinterklaas en vragen haar niets meer waarvan wij weten dat we haar er geen plezier mee doen. Mama blijft veilig bij haar en ze mag haar hoofd zo vaak in mijn oksel, nek, wang of trui verstoppen als zij wil. Ik zal beschermend mijn handen over haar bolletje laten glijden en haar overstelpen met kusjes en haar niet meer los laten. Samen trotseren we dan het jaarlijkse bezoek van die griezel. Samen maakt het, het toch een beetje minder eng. Bij mama op schoot zit ze goed en met haar ogen gesloten en de andere kant op kijkend, staat ze toe dat de Sint haar vanaf een afstandje een cadeautje toe schuift.

Ze moest eens weten dat die enge griezel haar eigen vader is! Ieder jaar doft hij zich weer op om in volle overtuiging in de huid van de Sint te kruipen. Onze meiden en onze neefjes en nichtjes gaan er vol in mee. Zo ook onze, eigenwijze middelste. Later zal ze beseffen dat mama al die tijd gelijk heeft gehad en dat Sinterklaas lang niet zo eng is als zij altijd dacht. Maar voor nu mag ze nog lekker dicht tegen mij aankruipen.

Mijn tips:

• Dring Sinterklaas niet op
• Accepteer dat je kind Sinterklaas eng vindt en probeer je kind niet te overtuigen dat Sinterklaas eeeeecht niet eng is. Neem de angst serieus en ben er voor je kind.
• Werp je op als beschermer
• Houd Sinterklaas op die afstand die je kind als ‘’veilig’’ ervaart
• Maak Sinterklaas niet groter en enger dan nodig is. 

Heb jij nog tips?

Lees dit blog over hoe je kan vertellen dat Sinterklaas niet bestaat