School is begonnen en mama heeft nu pas vakantie!

Ik weet niet wat me overkomt! Binnen een aanvaardbare tijd heb ik het huishouden op orde en ben zelf ook nog gedoucht en aangekleed. Sterker nog, daarna heb ik nog gewoon tijd over en sta ik even beduusd om me heen te kijken. Er is niemand die aan me trekt, geen geruzie, geen gezeur, geen verplichtingen. Is dit dan die lang verlangde me-time? Die tijd en ruimte die even he-le-maal alleen voor mij is en waar ik geen verplichtingen na hoef te komen?

Ik kan gewoon even een potje kleien (lees poepen) zonder dat ik af moet knijpen omdat de kinderen elkaar de hersens in slaan en ik kan eens ongestoord een klusje afmaken, daar waar ik anders drie dagdelen over zou doen, omdat ik tussentijds wordt gestoord door een ingewikkelde vraag van een van de kinderen. Ik kan nutteloos uit het raam staren, eindelijk eens die aankoop doen die al drie maanden op mijn boodschappenlijstje staat of eens lekker gaan sporten (online workouts, dus hoef de deur niet uit) wanneer de jongste aan haar slaapje begint. Zelfs als mijn jongste niet slaapt, is het een oase van rust.

Ik ben mama van twee naar schoolgaande kinderen!

Want vanaf deze week gaat mijn middelste dame ook naar school en mag ik mij mama noemen van twee naar schoolgaande kinderen! Ik hoef me tot 14:15 alleen nog maar te ontfermen over mijn jongste spruit, die rond twaalven ook nog lekker naar dromenland gaat voor twee tot drie uur! Hulde aan het schoolse leven. Driewerf hoera! Dat is een feestje waard!!
In plaats van de meest intense dag van de week, wordt dit de dag van de week waar ik het meest naar uit ga kijken. Dat weet ik nu al! Als ik dit allemaal zo opdreun, dan heeft het er alle schijn van of ik draken van kinderen heb. Ik kan jullie verzekeren, dat is allerminst het geval. Ik ben dol op alle drie mijn meiden.

Ik kan wel wennen aan de me-time

Maar een van de lastigste dingen van mama zijn, vind ik dat er nauwelijks tijd over blijft voor mij helemaal alleen. Gewoon alleen ik. Verder niets of niemand. Ja, hier kan ik wel aan wennen. Niet alleen omdat het lekker is, maar zeker ook omdat ik het gewoon nodig heb. Dat doet niets af aan het feit dat ik het ook heerlijk vind om lekker omringd te zijn door mijn meiden, maar ik ben nou eenmaal geen mama die versmolten is met haar kinderen. Ik vind het belangrijk dat zij ook zichzelf kunnen vermaken en niet constant aan mij vastplakken.

Hoezo is de vakantie voorbij? Die begint voor mij nu pas!

Meer blogs van Judith: