Schoenen: mijn grote liefde en frustratie

Schoenen, ik heb er wat mee. Al vanaf het moment dat ik kleedgeld kreeg op mijn 13e, spaarde ik voor dat ene paar dat ik móest hebben. Mijn man noemt me heel “liefkozend” Imelda, naar de vrouw van president Marcos van de Filipijnen, die meer dan 1000 paar schoenen had. Ik heb er niet zoveel hoor, maar het zijn wel dozen vol. Hakken, platte schoenen, met veters, instappers, sneakers, laarzen, stoere bikerboots… ik heb ze allemaal. Je kan mij niet gelukkiger maken door me een uurtje weg te zetten in een schoenenwinkel.

Schoenen zijn ook mijn grote frustratie. Ik ben namelijk een uitstervend ras met mijn maatje 36. Als ik in een schoenenwinkel ben en ik vraag naar die ene schoen in mijn maat dan kijkt men mij steeds vaker meewarig en enigszins met medelijden aan en zegt: “nee, deze schoen is er vanaf maat 37, zal ik die even halen om te kijken of je die wellicht past?”. Als de schoen leuk genoeg is, dan wil ik het proberen, maar een maat 37 heeft nog nooit goed gezeten. Ik heb me wel eens over laten halen door er dan maar een zooltje in te doen, maar daar kreeg ik dan later spijt van omdat de schoen dan uiteindelijk toch te groot werd.

Ik shop daarom steeds meer online voor mijn schoenen omdat online schoenenwinkels vaak wel alle maten op voorraad hebben.

Schoenen toen

Vroeger moesten mijn schoenen gewoon vooral modieus en leuk zijn of bij een bepaalde outfit passen. Dus heb ik talloze laarsjes en schoenen met hak. Ik heb schoenen met vooral hakken die ik slechts 1x aangehad heb omdat er eigenlijk niet op te lopen viel. Als ik er nu naar kijk dan snap ik wel waarom ik ze leuk vond, maar waarom ik ze kocht… geen idee . Zeker omdat er schoenen bij zitten die gewoonweg echt niet lekker zitten.

Schoenen nu

Nu moeten mijn schoenen vooral lekker zitten en ik moet er goed op kunnen lopen. Ik doe daar geen concessies meer in. Als de schoenen bij het passen niet lekker zitten of ergens knellen, dan gaan ze niet mee naar huis. Hakken koop ik sowieso niet meer, tenzij het sleehakken zijn. Ik kan er gewoon niet meer op lopen. Drama! Sneakers zijn tegenwoordig favoriet en ik heb er verschillende: in het wit, zwart en ik heb pas geleden een beige paar met dikke zool aangeschaft.

Maar ik ben ook gek op laarsjes en toffe stoere bikerboots. Als ze maar lekker zitten. Zo heb ik ook lang gezocht naar goed zittende en niet knellende wandelschoenen. Want met een hond heb je die gewoon nodig.

Wandelschoenen moeten gewoon goed zitten

Ze zeggen altijd dat je wandelschoenen moet inlopen voordat ze echt lekker zitten. Daar ben ik het niet mee eens. Wandelschoenen moeten gelijk goed en lekker zitten. Doen ze dat niet, dan ga je ze in het begin al niet gebruiken waar ze voor bedoeld zijn: wandelen. Niks is tenslotte zo vervelend als halverwege de wandeling pijnlijke voeten. Het zal niet voor het eerst zijn dat me dit overkomen is. Vele wandelschoenen hebben de revue al gepasseerd en zijn gesneuveld in een kartonnen doos of zelfs in de vuilnisbak. Mijn ideale wandelschoen voor de winter is waterdicht, van soepel leer, met een warme voering en een goede demping en voetbed. We maken namelijk het hele jaar door lange boswandelingen met de hond.

Voor de zomer volstaat een stevige sneaker met een goed voetbed. Daarvoor heb ik lekker lopende Nikes en suède Sketchers.

Wat zijn jouw favoriete schoenen?

Meer blogs van Esmée: