Recensie: Nice girls don't get the corner office

Als je altijd maar door jakkert, je werk altijd boven je eigen rust en dus gezondheid stelt, dan gaat het geheid een keertje mis. Tel daar een perfectionistische persoonlijkheid bij op en een groot verantwoordelijkheidsgevoel en je hebt een goede voedingsbodem voor een burn-out. Dat overkwam mij 15 jaar geleden toen ik 33 was.

Inmiddels zijn we dus 15 jaar verder en hoewel ik weet hoe het zover heeft kunnen komen, ik het kan beredeneren en het zelfs bij anderen kan herkennen, blijft het een valkuil. Vooral omdat ik weet hoe ik in elkaar steek. Het feit dat ik nu eigen baas ben en dus niet meer afhankelijk ben van anderen en minder afhankelijk ben van factoren die buiten mij om invloed uitoefenen, maakt het makkelijker om mezelf een halt toe te roepen. Gek genoeg maak ik meer uren voor mezelf dan ik ooit voor een werkgever deed, maar ik kan ook besluiten om een dag niet te werken. Overigens denk ik dat van hard werken nog nooit iemand burn-out is geraakt. Het gevoel de controle te verliezen, maakt dat je in een paniek schiet die allesoverheersend is. Doe je dat maar lang genoeg, dan raak je opgebrand.

Ik ben 15 jaar geleden aan mezelf gaan werken, herken de symptomen, en heb besloten dat het me niet nogmaals gaat overkomen. Toch werd ik getriggerd toen ik het boek: Nice girls don’t get the corner office van Lois P. Frankel onder ogen kreeg. Op de achterflap staat:

De ultieme carrière-klassieker voor vrouwen: Werk jij non-stop door zonder pauze? Maak je je zorgen of je anderen niet beledigt met je feedback? Vraag je collega’s altijd om raad voordat je een beslissing neemt? Of wil je gewoon (heel realistisch) dat iedereen je aardig vindt? Als je een van bovenstaande vragen met ja hebt beantwoord, is volgens Lois P. Frankel de kans groot dat er regelmatig een promotie aan je neus voorbijgaat en dat het je meestal niet lukt om je dromen en plannen waar te maken.

Ehhh… bij de eerste vraag kon ik al met ja antwoorden. Ja, ik werk altijd non-stop door. Dat deed ik toen ik buitenshuis voor een werkgever werkte en dat doe ik nu nog steeds. Mijn dochter komt thuis van school om te lunchen en ik lunch achter mijn laptop. Gezellig hè?! Niet echt. Ik kreeg het boek opgestuurd om te kijken wat ik ervan vond. En wie weet kan je iets met mijn recensie van deze in het Nederlands vertaalde Amerikaanse bestseller.

Recensie: Nice Girls don’t get the corner office

Het boek gaat uit van de situatie dat je bij een werkgever werkt en niet als ZZP-er. Vandaar dat ik even moest zoeken naar een manier om het op mijn huidige leven toe te passen. Uiteraard is het slechts een paar jaar geleden dat ik voor een werkgever werkte en die dynamiek kan ik me nog goed herinneren. Om die reden kan ik mij in bepaalde situaties zeker goed inleven. Het boek is uiterst praktisch geschreven en zal je zeker verder helpen als je een paar van de vragen op de achterzijde van het boek met ja kan beantwoorden.

Ik herkende mezelf niet in de geschetste situatie dat veel vrouwen klein gehouden worden en van huis uit niet meekrijgen dat je als vrouw minstens zoveel mogelijkheden hebt als een man. En dat je daardoor al met een valse start het bedrijfsleven in gaat en je carrière start. Dat zal zeker in veel gevallen zo zijn, maar ik had een feministe als moeder. Dus gelijkheid werd bij ons thuis tot in perfectie geïmplementeerd. Ik ben de eerste 20 jaar van mijn leven gevoed met die waarden, die mij zelfvertrouwen hebben gegeven en mondig hebben gemaakt. Toch haal ook ik dingen uit dit boek die voor verbetering vatbaar zijn.

Valkuilen en fouten aanpakken

Je begint in het boek met een zelf-assessment waarbij je 49 vragen beantwoordt met een cijfer 1 – 4, waarbij 1 zelden waar en 4 bijna altijd waar is. De scores tel je bij elkaar op en daaruit komt dan jouw profiel. Ik zat lekker in de middenmoot (what else ????). De schrijfster Lois Frankel geeft voor elke fout, en dat zijn er 133, heel concrete coachingtips. Je kruist alleen die onderwerpen aan, die voor jou van belang zijn. Dat zijn er zelden 133.

In mijn geval vond ik toch zo’n 8 punten uit het boek waar ik aan kan werken. Een ervan is pauzes nemen. Die nam ik 15 jaar geleden niet en nu eigenlijk nog steeds niet. Ik realiseer me dat ze wel heel belangrijk zijn om je te kunnen blijven focussen. Niet zelden ga ik maar door en door en als ik dan aan het einde van de dag bekijk wat ik precies gedaan heb, staat het niet in verhouding tot de tijd die ik erin gestoken heb. Dat geeft weer een heel onbevredigd gevoel.

Een andere “fout” is multitasken. Het is bewezen dat vrouwen beter kunnen multitasken dan mannen. Maar dat je het kán doen wil niet zeggen dat je het móet doen. Ik merk vaak dat ik met het schrijven van een artikel begin en dan ondertussen denk: “oh ja, ik moet nog even m’n Facebook inplannen voor deze week”. En zo haal ik mezelf uit mijn concentratie. Niet zelden kom ik er aan het einde van de dag achter, dat het artikel niet af is en wel mijn Facebookplanning. Veel beter is om je to-do’s voor die dag gewoon echt een voor een af te werken. Ook daaraan ga ik bewust werken de komende tijd. En zo zijn er nog 6 “fouten” die ik de komende tijd ga aanpakken.

De ongelijkheid in beloning in Nederland

In Nederland is het minder bedroevend gesteld met de ongelijke beloning bij gelijkwaardig werk, dan in de US. Hoewel natuurlijk elke procent totaal onrechtvaardig en bij ons tegen de wet is. Bij de overheid verdienen vrouwen bij gelijk werk 5% minder dan hun mannelijke collega’s. In het bedrijfsleven is dit verschil 7%. Een groot verschil met de cijfers uit het boek die voor de US blijkbaar gelden. Daar krijg je als vrouw 23% minder betaald dan je mannelijke collega die hetzelfde werk doet. En ben je geboren met een kleurtje dan is het verschil gelijk een stuk groter. Latina’s schijnen het slechtst af te zijn met 42% minder loon. Gewoonweg schandalig! Dat het boek in Amerika dan ook een groot succes is, kan ik me voorstellen. Daar is nog een behoorlijke slag te slaan wat betreft gelijkheid in beloning tussen vrouwen en mannen.

Maar ook als je evenveel betaald krijgt als je mannelijke collega’s is het boek een aanrader hoor. Het laat je inzien waar je minder sterke punten liggen en als je ervoor open staat wat je eraan kunt doen. En werken aan je minder sterke punten is naar mijn mening áltijd heel zinvol. En daar gaat dit boek je vast en zeker bij helpen.

Nice girls don’t get the corner office bestellen?

Interesse in dit boek na het lezen van mijn recensie? Het is te bestellen bij alle (online) boekwinkels voor 15,- met isbnnr: 9789022584682. Het boek is uitgegeven door uitgeverij Boekerij.