Recensie van de film: De Fabeltjeskrant

Zondag 16 december ging de film van de Fabeltjeskrant in première, en ik mocht daar met mijn middelste dochter bij zijn! Het zou voor haar de eerste keer zijn dat ze naar de bioscoop ging. En, hoppa, meteen maar naar Tuschinski! Als je het doet, moet je het ook goed doen. Toch?!

We werden warm onthaald!

Om 10:15 was de inloop en iets daarvoor sloten wij aan in de rij. Niet veel later liepen wij als heuse filmsterren over de groene loper! Er stond een hele sliert fotografen klaar om de sterren te fotograferen. Al voelden wij ons wel sterren, ze stonden niet op óns te wachten. Bij binnenkomst werden we verwelkomd met een lekkere beker limonade en een zak popcorn. Het was erg druk in de theaterlobby, daarom besloten wij om maar alvast een plekje te zoeken in de zaal. Zowel mijn dochter en ik, keken onze ogen uit. Wat een prachtige ambiance en wat is Tuschinski toch een markant en prachtig gebouw. Het ademt aan alle kanten historie uit. Nou ben ik wel vaker in Tuschinski geweest, maar ik ben toch iedere keer weer onder de indruk.

Is Meneer de Uil er ook?

We mochten zelf een plekje uitzoeken, dus die eer liet ik aan mijn meisje over. Ik nam een stoel verhoger mee, wel zo handig. We maakten het ons gemakkelijk in onze stoelen en gaven onze ogen goed de kost. In spanning zaten we onze tijd uit. Mijn dochter vroeg vol verwachting of Meneer de Uil er ook was. Het was zo druk geweest in de lobby, dat ik Meneer de Uil niet had gezien. Ik wist het dus niet. Later bij de aankondiging en de introductie van de film, bleek dat er na de film nog gelegenheid was voor een meet en greet met Meneer de Uil. Jeej, mijn dochter was helemaal in de wolken!

Om 11:00 dimden de lichten. Nu was het tijd om stil te zijn, zo wist mijn dochter me wijs te verkondigen. Ze keek nog even rond of wel alle deuren waren gesloten en toen richtte ze haar ogen op het grote scherm. De film begon met de herkenbare begintune van de Fabeltjeskrant. Luidkeels zong ik mee en ik werd weer even terug gevoerd naar mijn eigen kinderjaren. Alsof ze nooit weg waren geweest!

Waar gaat de film De Fabeltjeskrant over?

De film bestond uit drie avonturen van ongeveer drie keer een half uurtje. In het eerste avontuur organiseerde juffrouw Ooijevaar een picknick, alle dieren uit het woud waren uitgenodigd. Of toch niet? Tot zijn grote verdriet bleek Bor de wolf als enige geen uitnodiging te hebben gehad. Mocht hij nu als enige niet bij de picknick zijn? Hoe was dit mogelijk?

Bij het tweede avontuur was Stoffel de schildpad jarig. Hij zou het fantastisch vinden om op zijn verjaardag te kunnen vliegen. Maar of dat nu zo goed uitpakt?

In het laatste avontuur worden er ‘dierenbos-spelen’ gehouden. Alle dieren blinken ergens in uit op sportief gebied, en ze doen allen hun uiterste best om te winnen en een mooie prijs in de wacht te slepen! Er blijkt echter niet overal even eerlijk te worden gespeeld.
In totaal duurde de film 1,5 uur. Ik genoot ervan! Erg leuk om mijn dochter kennis te laten maken met iets uit mijn eigen jeugd. Ook mijn dochter vond het erg leuk, al keek ze mama wel even gek aan toen die hard met de begintune mee ging zingen. Echt een leuk uitje om samen te doen. De film had niet langer moeten duren dan die 1,5 uur, want het begon wel lastig te worden om nog stil te zitten. Begrijpelijk ook als je nog maar vier jaar bent!

Knuffelen met Meneer de Uil

Na de film stond mijn meisje te popelen om even met Meneer de Uil te knuffelen. Ik besloot dat we eerst even een sanitaire stop gingen maken, en Meneer de Uil daarna op gingen zoeken. Want het was erg druk. Als de drukte wat afgenomen was, zouden we een poging doen. Mijn meisje was het hier niet helemaal mee eens, maar mijn besluit bleek later een verstandige te zijn. Toen we weer langs de zaal liepen, zag ik dat daar nog de laatste foto’s met Meneer de Uil werden genomen. Een beetje brutaal schoof ik mijn dochter zijn kant op en gewillig vlijde ze zich in zijn vleugels. Klik! Foto gemaakt. Die hadden we in the pocket. Helaas was de foto niet al te scherp (Flits stond uit. Zucht…) , maar mijn meisje was er blij mee. Daarna begaven we ons weer naar de volière en de uitgang. Daar was het een drukte van jewelste, dus ik was blij dat mijn meisje haar moment of fame al had gehad met Meneer de Uil.

Missie geslaagd en film geslaagd! Het is een hele leuke en vertrouwde film, maar wel in een flitsend, nieuw jasje. Erg leuk om naar te kijken en de avonturen beelden herkenbare thema’s uit. Leuk om met je kinderen naartoe te gaan.

 

Meer blogs van Judith: