Zo kweek je prinsjes en prinsesjes

Ik sta met een moeder op het schoolplein te kletsen en haar jongste begint aan haar jas te trekken. Mama, mama, mama, roept het kind. Ze kijkt even vertederd naar beneden en richt zich dan weer op mij. Maar het kereltje weet niet van ophouden en blijft zeuren en omdat z’n moeder niet reageert zoals hij wil, geeft hij z’n moeder een schop. Ze kijkt weer naar beneden en zegt dan: “ja schatje wat is er dan, wilde je mama wat vertellen?”. Ze kijkt nog even naar mij en kijkt zo van: heb je een momentje?

Zo kweek je prinsjes en ettertjes

Mijn bek valt open. Hij schopt zijn moeder en zij noemt ‘m schatje! Wat nou schatje! Een monster is het. Mijn handen jeukten al bij dat constante gejengel en m’n stembanden kriebelen, maar ik weet nog net binnen te houden om tegen het kereltje te zeggen: “je moeder is aan het praten, dus jij houdt nu even je mond. En schoppen doen we al helemaal niet, ben jij betoeterd…”. Maar ik zeg niks. Ik ben verbijsterd. Ze laat zichzelf schoppen door een 4 jarige en noemt ‘m schatje op het moment dat je ‘m wel kunt schieten. Zo creëer je prinsjes die uitgroeien tot ettertjes en die weer uitgroeien tot kleine crimineeltjes.

Hoe luidt het spreekwoord ook al weer? Oh ja, zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Dat wordt later zo’n stinkende wond. Ik zweer het je.

Zo kweek je prinsesjes die denken dat alles mag en kan

Je kind pamperen, altijd centraal zetten en het overal mee weg laten komen tot het op een 6-jarige leeftijd al denkt dat het een kleine volwassene is die jou wel even vertelt hoe de wereld in elkaar steekt, wat zij wel niet van jou vindt en vooral hoe jij het niet goed doet. En wat doe jij? Je lacht erom, want ze is zó schattig als ze zó eigenwijs doet. Je geeft haar nog een aai over haar bolletje en zegt: “jij bent mama’s liefje hè popje, en papa’s prinsesje”. En dan vraag jij je af waarom ze je niet serieus neemt als je zegt dat ze haar bord moet leegeten of dat we tandjes gaan poetsen en naar bed gaan. Je hebt je eigen prinses gecreëerd, je o zo schattige monster dat een loopje met je neemt. De 6-jarige heeft haar mama volledig in de tang en jij maar denken waar het nou toch mis ging en waarom ze niet naar je luistert.

Het is niet voor niets dat leerkrachten geen straf meer durven te geven aan een losgeslagen etter in de klas. Want dan komen papa en mama even verhaal halen. Hoe haalt ze het in haar hoofd om hun prinsje of prinsesje de gang op te sturen of naar de directrice te sturen. Hij doet nooit wat, ze zal het vast verkeerd gezien hebben. En als hij zegt dat hij het niet gedaan heeft, dan is dat zo.

Zo kweek je nou prinsjes en prinsesjes. Een hele generatie van die kids, die je het liefst (permanent) achter het behang plakt, groeit op. En die er later achter moet komen dat de wereld niet om hen draait. Wat zullen ze schrikken!