Naar de poppendokter

Onze jongste is gek op knuffels en poppen. Ze zijn haar allemaal dierbaar maar geen één is zo dierbaar als haar ene popje. Deze heeft Sinterklaas een jaar of vier geleden voor haar mee gebracht uit Spanje. De pop heeft een strikje en ruikt naar frambozen. Deze pop is haar alles. Maar helaas begint ze uit elkaar te vallen. De armen en benen hangen nog maar losjes aan haar zachte stoffen lijfje. De pop is eigenlijk op. Maar wat nu te doen?  Zeggen tegen dochterlief: “Neem maar een andere om mee te slapen, je hebt er genoeg”. Dat kan toch niet? Een bijna volwaardig gezinslid zet je niet zomaar in een doos op zolder als herinnering voor later. Het kan wel, maar ik kan het niet. Maar wat dan?

In een opwelling maar eens gaan googelen op “poppendokter”. Ik dacht dan is dat haar ‘rapport-kadootje’. Maar dat viel tegen. Poppendokter is een bijna uitgestorven beroep! Ik kwam maar een paar poppendokters tegen en die wonen en werken niet in Brabant. Gelukkig bleek één van hen in Drenthe te werken. Op slechts 15 minuutjes rijden van het hotel waar we zouden verblijven tijdens de vakantie. Dus heb ik contact gezocht met deze poppendokter en een afspraak ingepland.

Naar de poppendokter

Ze was zo gelukkig, ons meisje. Maar toen de dag dichter bij kwam ook wel heel erg zenuwachtig. Want haar pop kreeg een nieuw lijf! En als het goed is kon dat middels een dagopname. Maar als het tegen zou zitten dan moest ze misschien wel een nachtje in het poppenziekenhuis blijven.

Dus op de bewuste vrijdagmorgen met kriebels in de buik naar Tweede Exloërmond waar poppendokter Franciska consult houdt. En vanaf het moment dat we haar winkeltje binnen gingen was het goed. Onze dochter en haar pop werden direct en rechtstreeks aangesproken, want zij waren die dag patiënt en mama van de patiënt. Hun namen werden genoteerd op een echte bon. De dokter stelde een diagnose en nam de operatieve ingreep door. Ze beloofde plechtig om hard te werken en niet te veel koffie te drinken die dag, zodat de pop aan het einde van de dag weer mee naar huis kon! Om toch een beetje te kunnen knuffelen kreeg onze dochter een klein knuffelhondje mee waar ze die dag goed voor moest zorgen! De dokter wenste ons een fijne dag en ging snel aan de slag!

Gelukkig hadden we een actieve en drukke dag gepland waardoor deze lekker opschoot. Klokslag vijf uur stonden we weer voor de deur van de winkel. En toen we de deur openden zagen we de pop al zitten wachten op de balie. Stralend en schoon en voorzien van mooi nieuw lijfje. En overal was aan gedacht. Het oude lijfje was gewogen en het gewicht van het nieuwe lijfje kwam dus precies overeen. Ook het mechaniekje dat er in zat (de pop kon ooit praten) was terug geplaatst zodat ze het zelfde aanvoelde. En het labeltje aan de achterkant was terug geplaatst “omdat kindjes daar vaak op sabbelen”. De pop was zoveel mogelijk in ere hersteld. Wat een werk!! Maar wat een prachtig resultaat. Dankjewel lieve poppendokter Francisca, dat je nog zoveel mensen en kinderen blij maakt met jouw talent!

Een opgeluchte dochter op de achterbank!

“Deed het pijn?”

“Een beetje maar dan deed ik mijn ogen dicht en ging ik slapen want dan voelde ik het minder” antwoordde pop.

Meer blogs van Edith: