Pinda allergie: nooit meer zorgeloos eten
Sinds mijn vroege jeugd heb ik al een allergie voor pinda’s. Mijn eerste allergische reactie kreeg ik op mijn tweede jaar bij de Chinees. Na het eten zwollen mijn ogen enorm op. Gelukkig was dit nog een vrij milde reactie. Daarna bleek dat ik wel vaker dikke ogen, opgezette lippen of buikpijn had na het eten van o.a. koekjes, chocolade of zoutjes. Noten en pinda’s zelf at ik niet, maar dat ook sporen kwaad konden was niet bekend en stond ook nog nergens op verpakkingen vermeld . De reacties waren soms zo heftig dat ik een prik bij de huisarts kreeg, maar verder onderzoek werd toentertijd niet zo snel gedaan. Pas op latere leeftijd is via de huisarts een bloedonderzoek gedaan en zijn medicijnen voorgeschreven.
Het aantal allergische reacties zijn tegenwoordig gelukkig minimaal, omdat ik nooit iets eet zonder de ingrediënten vooraf te controleren, ik niet meer naar een snackbar ga, ik minimaal uiteten ga en dan goed bij de bediening check wat de kans op “besmetting“ is en buiten de deur altijd producten mijd waarvan ik weet dat daar best wel eens iets ongemerkt in verstopt kan zitten. En ondanks deze voorzorgsmaatregelen lag ik onlangs met een heftige allergische reactie op de huisartsenpost waar ik in een hoog tempo 2 spuiten in mijn benen gejast kreeg om de reactie te stoppen.
Omdat het hebben van een pinda allergie een behoorlijk impact op je leven heeft, wil ik in deze blog mijn ervaring delen.
Pinda allergie en kinderfeestjes
In de tijd dat ik nog jong was, was de wereld nog niet zo op de hoogte van wat een pinda en noten allergie inhield. Tegenwoordig is het bij een kinderfeestje de normaalste zaak dat minstens 1 van de kinderen een allergie heeft waar rekening mee gehouden dient te worden. Vroeger was dit niet het geval, want als ik aan een moeder vroeg of ik mocht kijken wat voor taart er was omdat ik geen noten mocht, was het antwoord meestal dat het een lekkere taart was en kreeg ik gewoon een stuk. Ik at uit fatsoen een paar hapjes en had dan de rest van het feestje enorme buikpijn.
Maar ondanks dat het tegenwoordig wel bekend is, merk ik dat het voor veel ouders toch best lastig is. Want niemand heeft zo goed de ingrediënten van alles in zijn hoofd zitten als jij met een pinda allergie of jij als moeder van een kind met een pinda allergie. Want dat bijvoorbeeld marsepein van amandelen (noot) gemaakt is, zit niet bij iedereen in zijn of haar systeem.
Gaat jouw kind met een allergie naar een feestje check dan even van te voren met de ouder wat ze te eten heeft, zodat jij kan aangeven wat wel en niet kan. Dit om te voorkomen dat het misgaat, maar ook omdat sommige ouders het zo lastig vinden dat ze bijna niets krijgen. Zo kwam mijn dochter laatst boos thuis omdat ze geen raketje mocht in de binnenspeeltuin, terwijl ze die gewoon prima mag.
Buiten de deur eten met een pinda allergie
Rond mijn twintigste had ik, ondanks dat ik me zeer bewust was van mijn allergie en er echt op lette, toch regelmatig een allergische reactie. De een wat erger dan de ander. In praktijk bleek dat het thuis niet zo lastig was om pinda’s en noten te vermijden, maar wanneer je bij anderen at of uiteten ging was dat vaak lastiger. Alhoewel de mensen waar ik op bezoek ging altijd hun uiterste best deden, lag een vergissing altijd op de loer en ging het inderdaad wel eens mis.
Mijn eerste anafylactische reactie/shock kreeg ik op mijn vierentwintigste nadat ik uiteten was geweest bij een pizzeria. In mijn ogen altijd een veilige optie, omdat ze daar weinig gebruik maken van noten en pinda’s. Echter had ik beter geen appeltaart als toetje kunnen bestellen. Omdat ik weet dat mensen daar soms noten in verwerken, heb ik dit bij de serveerster gecontroleerd. Zij lachte me uit en zei in een appeltaart zit alleen appel. Na 1 hapje wist ik al dat dit niet waar was. Ik heb snel een pilletje ingenomen en de rest van de taart laten staan. Ik voelde me steeds zieker worden, maar ik dacht dat het pilletje zijn werking wel zou doen. Thuis gekomen voelde ik me misselijk, ik werd gek van de jeuk, kreeg het benauwd en was niet meer helemaal helder. Gelukkig belde op dat moment mijn moeder en zij merkte meteen dat het niet goed met me ging. Ze is naar me toe gekomen en heeft me meteen naar de dienstdoende huisarts gebracht . Daar bleek dat ik in een shock was. Door de kordate manier van handelen van de arts heb ik het overleefd. Maar jaarlijkse sterven er helaas nog steeds mensen aan het eten van een pinda of sporen er van. Ik heb sindsdien altijd een epipen bij me om genoeg tijd te hebben om naar een dokter te komen.
Wanneer ik tegenwoordig uiteten ga, ben ik een stuk kritischer naar de bediening toe. En vraag regelmatig of ze dit in de keuken kunnen checken. Heel veel keukens zijn gelukkig ingericht op mensen met een allergie, maar er zijn ook keukens die jou niets meer durven te serveren. Ik vraag me dan altijd af hoe daar gewerkt wordt.
Mijn advies is om altijd goed navraag te doen over de werkwijze in de keuken en wanneer je in een zelfbedieningsrestaurant eet even goed te kijken waar de pindasaus staat en hoe ze die opscheppen. Ook frietzaken mijd ik nadat ik in een shock terecht kwam na het eten van een kroketje. Ook daar vliegt de satésaus vaak in het rond en springt er wel eens een satékroket open in het vet.
Ga ik bij anderen eten dan controleer ik graag zelf de ingrediënten. Ben ik obsessief? Mogelijk. Maar dat arachideolie, pindaolie is weten veel mensen niet en zo zijn er meer voorbeelden te noemen. Ook eet ik geen boter of andere smeersel op brood buiten de deur. Want bijna iedereen eet wel eens pindakaas en zit dan met hetzelfde mes overal in. Niet iedereen zal op een klein spoortje reageren, maar ik helaas wel.
Pinda allergie en boodschappen
Het doen van boodschappen kost met een allergie extra tijd, omdat je continu bezig bent met het controleren van de verpakkingen. Nu zal je zeggen dat je weet wat de ingrediënten van de producten die je regelmatig eet zijn en dat je niet meer hoeft te kijken. Dat dacht ik ook, maar dat is me duur komen te staan. Want producenten vinden het nog wel eens leuk om hun recept aan te passen en niet altijd staat dat dan groot op de verpakking.
Een mogelijk gezondheidsvoordeel van mijn pinda allergie (in combinatie met een noten en soja allergie) is dat ik uit gemakzucht vaak voor verse ingrediënten kies, omdat ik daar gewoon precies van weet wat er in zit.
Kortom met een pinda allergie is prima te leven, maar je moet je altijd wel bewust zijn wat je in je mond stopt. En vooral buiten de deur is het oppassen geblazen om niet tegen een spoortje pinda aan te lopen.
De foto's zijn van Shutterstock
Meer blogs van Shirley:
Reacties 0