Pesten maakt meer kapot dan je lief is

Als ik de woonkamer binnenkom en mezelf op de bank nestel, komt mijn oudste dochter van zeven jaar naast me zitten en drukt zich lekker tegen me aan. Als we even zo zitten kijkt ze me aan en vertelt dan over die ene jongen die zo is gepest dat hij niet meer wilde leven. Mijn adem stokt even. Aan haar blik kan ik aflezen dat ze mijn reactie afwacht. Ze hoorde het op het nieuws op de radio.

Hier zijn geen geruststellende woorden voor

Als ik haar vertel hoe verdrietig ik dat vind, treft haar blik me als een mokerslag. Dat guitige en onschuldige snoetje bezorgt me een steen in mijn maag. Het feit dat dit jongetje zelf uit het leven stapte kan ze nog even niet bevatten. Zonder hierover door te vragen, weet ik dat ze op uitleg en geruststellende woorden van mij wacht. Deze zijn er gewoon niet, want wat dat arme jochie te verduren had, valt niet uit te leggen! Het was compleet zinloos en wreed! Pijnlijk te constateren dat mijn dochter beetje bij beetje ontdekt dat deze prachtige wereld, ook een keerzijde heeft.

Pesten is écht gemeen

Wanneer ik haar dan uitleg dat deze jongen heel erg ongelukkig werd omdat andere kinderen vreselijk onaardig voor hem waren en hem tot het uiterste hebben gepest, kan ze er enigszins betekenis aan verbinden. Ik vertelde haar dat andere kinderen hem dermate hadden gepest, dat hij niet meer wilde leven. Hij durfde het waarschijnlijk niet aan om het aan zijn juf of ouders te vertellen, waardoor hij geen oplossing meer zag en zich heel erg alleen voelde. Haar gezichtje betrok en ze trok het zich erg aan. Ik kon het gewoon niet mooier of subtieler brengen. Dit kan nou eenmaal een gevolg zijn van (extreem) pesten. Je kunt er iemand echt heel erg verdrietig mee maken. En het is hedendaags zo makkelijk met al die high-tech hoogstandjes en sociale media. In een handomdraai heb je iemand totaal de vernieling in geholpen. Met dat tijdperk zal mijn dochter vast ook nog kennismaken. Ik houd mijn hart er voor vast.

Wij zullen het haar moeten leren

Toen vertelde ze over wat dingen die zij zelf wel eens op school had gezien of meegemaakt. Mijn knapperd kon al best goed het verschil tussen pesten en een plagerijtje of grapje uitleggen. Ik kreeg een inkijkje in haar belevingswereld en hoe zij het ervaart als een ander kind niet zo aardig is voor haar en wat ze dan doet. Ze lost het zo te horen prima op. Ze biechtte op haar beurt ook wat dingetjes op die haar niet zo sierde. Fijn te bemerken dat ze zich vertrouwd genoeg voelt om dit soort dingen met mij te bespreken. Ik denk dat het ook belangrijk is om het hier regelmatig eens over te hebben. Zo zal ze altijd voelen en weten dat ze over dergelijke dingen met mij kan praten en zo kan ze balans op blijven maken tussen wat gepast is en wat op het randje. Dat zal ze toch ook van ons, haar ouders, moeten leren.

Mijn moeder stapte ook uit het leven

Daarnaast dacht ik onherroepelijk aan mijn eigen moeder. Bijna gebruikte ik dit bericht als ezelsbruggetje, maar ik kon het niet. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om haar te vertellen dat dit ook de reden was dat oma niet meer leefde. Niet dat ze werd gepest en daardoor niet meer wilde leven, maar oma vond het leven te zwaar en was daardoor erg ongelukkig. Dit zou dan de eenvoudige uitleg zijn. De dag dat ik haar dat moet gaan vertellen, die komt ongetwijfeld nog. Misschien wel sneller dan ik kan voorzien. Of sneller dan ik zelf aankan. Maar die dag gaat komen.

Triest te constateren dat pesten en zelfdoding steeds vaker hand in hand lijken te gaan, want dit was niet het eerste schrijnende geval waarbij het pesten dusdanig uit de klauwen liep, dat een jong kind besloot uit het leven te stappen. Onder andere daarom dus een belangrijk onderwerp om het zo nu en dan eens over te hebben. Zowel pesten als zelfdoding zijn beladen onderwerpen en tevens onderwerpen die taboegevoelig zijn. Dat zal het niet makkelijker maken. Maar ik geloof dat we het langzaamaan verplicht zijn en het een wezenlijk onderdeel van de opvoeding moet zijn. Zeker omdat het steeds makkelijker wordt om anoniem en digitaal te pesten. Op deze wijze kan de pester niet concreet zien wat de uitwerking is van diens acties.

Wees lief voor elkaar

Mijn meisje is heel erg leergierig en vindt het geweldig om allerlei weetjes, feitjes en nieuwtjes te ontrafelen. Ze weet al zoveel en heeft al heel wat wijsheid in pacht. Over een paar jaar weet ze meer over de wereld te vertellen dan haar moedertje. Dat is een prachtige eigenschap en tegelijk besef ik me dat deze eigenschap er ook voor zal zorgen dat haar interesse in onder andere ‘de ziekte’ van oma vroeg of laat gewekt zal worden. Vooralsnog is oma overleden omdat ze ziek was. Ik kan op mijn vingers natellen dat ze vroeg of laat wil weten om welke ziekte dit dan gaat. Mijn hart breekt en die steen in mijn maag draait nog eens om. Laat de wereld nog maar even prachtig voor haar blijven. Er is nog tijd genoeg om te ontdekken dat er ook een bedorven kant is. Blijf nog maar even lekker klein en onbezorgd en wees lief voor een ander, wees lief voor elkaar. Dat kan al zoveel narigheid voorkomen en dat is ook wat ik haar tot die tijd bij zal proberen te brengen. 

Meer blogs van Judith: