Pasfoto's maken is echt slecht voor je ego!

Ik werp een laatste blik in de spiegel voor ik onze dochter naar school breng en meteen door naar mijn afspraak moet. Ik heb vanmorgen een beetje meer mijn best gedaan om er florissant uit te zien en ga dit keer voor een beter resultaat dan de laatste keer. Ze moeten dit keer ook 10 jaar mee.

Vol zelfvertrouwen stap ik naar binnen en mag ik plaats nemen in een hokje. Een hele aardige meneer helpt mij en gaat voor mij staan. Hup! En klaar! ‘Ja hoor…prima gelukt’, zegt hij.

Yes! Denk ik. Het is me gelukt! Ik loop terug naar voren en wacht geduldig op het resultaat. Na een paar minuten komt hij naar me toe gelopen en zegt nogmaals: ‘Ze zijn mooi hoor.’ Ik neem ze van hem aan en het enige wat ik denk is : NEEEEEEEEE!!! Op mijn selfie camera voor ik binnen stapte zag ik er toch echt stukken beter uit. Hoe is dit toch mogelijk? Ik weet dat ik er in de ochtend niet op mijn best uitzie. Maar zo? Nou ja, ik bedank de meneer vriendelijk en loop met de moed in mijn schoenen gezakt weer naar buiten. Hoe kan het toch zo zijn dat mijn pasfoto’s altijd zo vreselijk zijn? Een beetje mompelend en terneergeslagen vind ik dat het tijd is voor een bakje koffie to go. Daar knap ik vast van op.

Aangekomen bij het gemeentehuis ben ik al weer bijna vergeten hoe vreselijk mijn pasfoto is en kom ik aan bij de balie om geholpen te worden. Ik overhandig haar mijn pasfoto en denk: veel kan ik er toch niet meer aan veranderen, dus plak hem er maar op!

‘Mevrouw? Deze pasfoto is niet goed.’ ‘Nee ik sta er niet zo mooi op, ik weet het…’ ‘Nee’, zegt ze, ‘Uw voorhoofd glimt teveel hij is niet juist zo.’

Jahoor! Dik het nog maar wat meer aan! Grrrrrrrr!!! ‘Ik weet het mevrouw, ik sta er niet zo mooi op, maar ik kan er niks meer aan veranderen…toch?’

‘Jawel’, zegt ze, ‘u gaat terug naar die zaak met een formulier met voorwaarden en u laat hem opnieuw maken.’

Oooh! Yes!, denk ik… Een herkansing!

Snel pak ik mij papieren en pasfoto’s en vol nieuwe goede moed ga ik op weg naar de pasfoto zaak. De man is erg verbaasd om mij weer te zien en ik leg mijn verhaal uit. ‘Ok, geen probleem,’ zegt hij, ‘dan maken we een nieuwe. Weet je wat? We poederen even je gezicht, dan komt het vast goed.’ Nou wat een service! Visagie included Ik mag het er wel zelf op doen, dat is dan weer jammer. Nou hup, nu gaan we voor die onwijs mooie pasfoto, kan niet anders.

Ik ga zitten, recht mijn rug, zorg dat mijn ogen wat verder openstaan en glimlach licht. (mijn haar moet helaas weer achter mijn oren en echt lachen is ook nog steeds niet toegestaan)

‘Ja! veel beter’ Hoor ik vanachter de toonbank waar een mevrouw mee kijkt op een scherm. ‘Die is heel goed gelukt!’

Yesss!, denk ik weer. Nu moet het toch wel goed komen? Ik klets nog wat met de mevrouw van de winkel die het overduidelijk niet eens was met de mening van de loket mevrouw in het gemeentehuis. ‘Ze zal wel toe zijn aan weekend’, zegt ze. Maar mij maakt het niet zoveel meer uit! Ik krijg nieuwe pasfoto’s die wel gelukt moeten zijn nu! Ah, daar is hij en overhandigt mij het mapje. Ik durf niet meteen te kijken en bewaar mijn enthousiasme wel tot ik buiten ben. Ik bedank ze vriendelijk en loop de zaak uit.

De zon schijnt, het is vrijdag en mijn pasfoto’s zijn dit keer… Weer verschrikkelijk! Dit ga je toch niet menen? Hoe kan dat nou? Pffffffff!!! Nou ja zeg. Zie ik er nu echt zo belabberd uit?

Terug in het gemeentehuis hoop ik stiekem dat ze zegt dat ze weer niet juist zijn, maar helaas. Dit keer vind zij ze ook ‘Perfect’ en zal ik het er 10 jaar mee moeten doen.

pasfoto maken