Hiep hiep hoera! De mama in mij wordt bijna 1 jaar! En mijn dochter dus ook. Wat een ontwikkelingen heeft zij meegemaakt dit afgelopen jaar. Niet te geloven dat het hulpeloze popje van een paar maanden geleden nu zelfstandig aan tafel haar boterham zit te eten en al lekker bijdehand is. Wat een groei hebben we doorgemaakt. Jazeker, we! Want ook ik moest ineens een heel andere rol spelen. Dat was in het begin behoorlijk wennen. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar dat handboek over opvoeden, dat heb ik in ieder geval nooit ontvangen. Bijna iedere dag van het afgelopen jaar heb ik wel iets geleerd. En dan vooral over mezelf. Ik zette tien ontwikkelingen bij zowel moeder als dochter op een rijtje.

 

Ontwikkelingen van mijn baby in het eerste jaar

1. Eten

Van elke drie uur een flesje, naar drie keer per dag een maaltijd. Van de flesjes werd ik in het begin zo onzeker. Krijgt ze wel genoeg binnen, drinkt ze niet te weinig, drinkt ze niet te veel. Ik dacht dat dat over zou gaan als we naar vast voedsel zouden overstappen. Nou, niet dus. Ook dan vraag je je steeds af of ze wel genoeg te eten krijgen. Terwijl ze het echt wel prima zelf aan kunnen geven.

Rond vier maanden mag je gaan beginnen met de oefenhapjes. Eerst groenten, dan fruit. Zodat ze geen voorkeur voor zoet ontwikkelen. Het zal vast iets helpen, maar heeft ieder kind niet gewoon een voorkeur voor zoet? Maar toch trouw begonnen met de groenten. Zelf worteltjes en bloemkool gepureerd en potjes gemaakt. Mijn dochter ging vaak als een malle van start, om een paar dagen later ineens in te zakken. Maar, blijven aanbieden is belangrijk. En vooral niet dwingen.

Met zes maanden komt dan ook de boterham erbij. Dát vond ik de eerste paar keer wel spannend. Want kauwen, dat is ineens iets anders. Elke keer als er weer een stukje brood achterin de keel schoot, kreeg moeders een hartverzakking. Ik kan je zeggen, dat duurt zo'n twee dagen, dan spring je niet meer zo snel van je stoel af. Bij baby's ligt de kokhalsreflex wat meer voorop de tong. Voor de zekerheid had ik wel de webpagina over "wat te doen in geval van verslikking en verstikking" toch maar opgeslagen.

Rond tien maanden at onze dochter lekker mee met de pot. Zout uiteraard met mate. Inmiddels geeft ze zelf heel prima aan wat ze wel en niet lekker vindt. Lees: viezigheid wordt op de grond gegooid. De boterham krijg ik vaak niet voorgesneden, zo snel zit ze de stukjes met haar knuistjes naar binnen te werken. Hopen dat ze zo lekker blijft eten.

 

2. Omrollen

In de beginmaanden leg je de baby neer op de rug en even later liggen ze nog steeds zo. Misschien iets gekanteld, maar omdraaien is toch een hele opgave. Op de buik leggen is dan een goede oefening. Zo trainen ze hun nekspieren. Zo ongeveer tussen vijf en negen maanden gaan de meeste baby's rollen. Van rug naar buik en andersom. Dagen hebben we geoefend door een speeltje naast onze dochter te leggen. En voor doen uiteraard. De baby vindt het wel interessant wat jij daar aan het doen bent en zal je misschien wel proberen na te doen. Blijven oefenen, blijven proberen. Hebben ze het eenmaal door, zorg dan wel dat je je kindje niet meer onbewaakt op de bank of op de commode laat liggen. Als ze rollen eenmaal door hebben, zijn ze niet meer te houden.

 

3. Pakken

Weleens gelachen om een baby die iets van je aan wil pakken en dan vervolgens mis grijpt? Geef het maar toe! Maar weet je dat pakken echt wel wat skills vereist? Zo moet je kindje diepte kunnen zien, want waar moet je anders grijpen? Hij moet zijn handje open doen en ook weer dicht. En het moet een gecontroleerde beweging zijn. De armen van de kleintjes gaan nogal houterig en schokkerig alle kanten op. Wij denken er niet meer bij na, maar ontleed de handeling maar eens. Als het je kleintje dus ineens lukt om iets gericht vast te pakken, dan is dat een applausje waard. En vervolgens goed uitkijken voor die handjes, want ze grijpen vanaf nu alles wat ze precies niet mogen. Je ketting, je oorbellen, je haren, noem het maar op.

 

4. Aandacht vragen (anders dan huilen)

Ben je nog klein, dan huil je om alles. Honger, slaap, pijn. Huilen is dé manier om aandacht te krijgen. Voor de papa's en mama's nogal lastig. Welk huiltje hoort nou waarbij? Je leert ze herkennen. Maar persoonlijk keek ik uit naar een duidelijker signaal, praten. Bij het consultatiebureau was het een vraag trouwens. Of ze al om aandacht vraagt. Mijn dochter gaf zelf het antwoord. Ze zat op schoot op haar manier ook met de arts te "praten". Heeft ze iets van mama nodig, dan kan het nog steeds de huilmethode zijn, maar ook door middel van een "uh" of "ah" en het opzetten van grote ogen, maakt ze duidelijk iets van me te willen.

 

5. Begrijpen

Borstel je haar maar even. Dat kon ik negen maanden geleden tegen mijn dochter zeggen, maar dan gebeurde er niks. Als ik haar nu dezelfde opdracht geef, pakt ze zowaar haar borstel en aait met, weliswaar de achterkant, over haar hoofd. Geweldig om te zien dat die kleintjes nu dus al begrijpen wat de opdracht inhoudt. Hierbij is een bepaalde routine natuurlijk belangrijk. Als ik nu ineens zou zeggen dat ze de poes eten moet geven, die we niet hebben, dan snapt ze dat natuurlijk niet. Wel een beetje jammer dat de vaardigheid van het begrijpen van opdrachten van papa en mama over een tijdje ineens als sneeuw voor de zon verdwijnt… 

 

6. Tijgeren

Als ze op een gegeven moment rollen goed onder de knie hebben, de armpjes en beentjes wat sterker worden en de nekspieren getraind zijn, dan kan het zomaar zo zijn dat je je kindje ergens op de grond neerlegt en hij of zij vijf minuten later ineens achter je ligt. Hier wel en ik schrok me rot. Gefeliciteerd, je baby tijgert, en het is gedaan met de rust. Ze klauwen zich met de armpjes vooruit en duwen zich af met de voetjes. Dit geschuif gaat dan ook makkelijker op een gladde ondergrond. Probeer het een beetje te oefenen door een speeltje net buiten handbereik te leggen. Misschien probeert je kleintje er wel naar toe te bewegen. Je zal zien dat het steeds makkelijker gaat. Voor je het weet kan je een sprintje trekken!

 

7. Zitten

De baby zittend op schoot nemen, dat kan vanaf een maand of vier. Let er op dat hij zijn hoofdje goed omhoog kan houden en ondersteun hem goed. De spieren zijn nog niet zo sterk. Vanaf ongeveer zes of zeven maanden heb ik mijn dochter voor het eerst in de kinderstoel gezet. Rondom opgevuld met handdoeken. Door het iedere dag te doen, worden de spieren steeds een beetje sterker. Na een week hadden we de handdoeken al niet meer nodig.

Hebben ze dit goed onder de knie, dan zal de baby op een dag ineens in de woonkamer zitten, terwijl jij je kind toch écht liggend had weggelegd. Misschien hebben ze eerst wat hulp van de tafelpoot nodig, maar dit gaat snel beter. In het begin is het verstandig om bijvoorbeeld een voedingskussen om je baby heen te leggen. Hij heeft nog wat moeite om zijn evenwicht te houden. Op deze manier landt hij in ieder geval zacht.

 

8. Kruipen

Als je kindje heeft getijgerd weet je hoe snel ze zich op deze manier kunnen voortbewegen. Maar kruipen gaat nóg sneller. Mijn dochter kroop vanaf elf maanden. Zij heeft zich al die tijd prima al tijgerend of rollend verplaatst. Ineens had ze in het in de gaten, dit gaat sneller. Zeker in combinatie met het zelfstandig kunnen zitten, veranderde ze ineens in een heel lenig, wendbaar en zelfstandig kind. Nu moest ik echt gaan opletten. Overal in huis (op de benedenverdieping dan) waar ik aan het stofzuigen was, zat ze achter me. Geen ontsnappen meer aan!

 

9. Kletsen, nadoen & zwaaien

Eigenlijk valt dit wel een beetje onder puntje 5, begrijpen. Als ik mijn dochter vraag om te klappen, doet ze dat. Daar gingen wel heel wat uurtjes en voordoen aan vooraf. In het begin keek ze me aan, alsof ze wilde zeggen: wat zit jij nou gek te doen? Blijven herhalen en voordoen. Op een dag zwaaien ze naar alle klanten in de supermarkt. Tenminste, in ons geval.

Op onze manier hebben we inmiddels ook hele gesprekken. Woordjes zijn het nog niet, maar als zij tegen mij praat, praat ik terug. Ze laat ook stiltes vallen, waarin het volgens mij de bedoeling is dat ik wat zeg. De interactie met je kleintje wordt steeds leuker.

 

10. Lopen

Misschien loopt of liep jouw kindje al voor het jaar. Heel knap! Hier zijn we nog niet zover, dus die ontwikkeling wachten wij nog rustig af. Stappen langs de tafel en achter het loopwagentje gaat wel goed. Zo kan ze een beetje oefenen. Het is prima zo, hoef ik ook nog niet achter haar aan te rennen. Daar is straks nog voldoende tijd voor.

 

Mijn eigen ontwikkeling als moeder

1. Geduld is een schone zaak

Een boterham eten kan in vijf minuten. Het kan ook in een half uur. Want elk pitje en stukje en ook het beleg moet goed bestudeerd worden. Zij moet alles nog ontdekken en leren. Mama moet nog leren rustig te blijven. Maar ook geduld als in, rustig blijven als mijn dochter driftig wordt of haar zin wil doordrijven. Ik moet opletten dat ik mijn geduld niet verlies. Maar, na bijna een jaar gaat dat steeds een beetje beter.

 

2. Ik haat rommel

Ik ben niet zo'n poetsvrouw. Helemaal niet zelfs. Ik ruim wel graag op. Voor het oog moet het er netjes uit zien. Geeft ook rust in mijn hoofd. En toen ging Indy warm eten met haar handjes. Overal rond de stoel liggen aardappels, groenten en stukjes vlees. Ik merk dat ik daar heel kriegel van word. Maar ik kan niet elk stukje oprapen, dat is dweilen met de kraan open. Dus, adem in, adem uit. Vanaf nu is het de komende achttien jaar een rommeltje. Ik ruim alles op als ze naar bed is, heb ik er toch nog een uurtje plezier van...

 

3. Acceptatie

Met een baby valt niet alles te plannen. Ik ga in principe nooit echt gehaast de deur uit, dat bereid ik zo veel mogelijk voor. Normaal gesproken verloopt dat vrij rustig bij ons. Ik snap dat dit nog verandert, als ze straks wat ouder is en een driftbui krijgt omdat ze de verkeerde schoenen aan moet.

Maar het gaat zoals het gaat. Wil je net weg, dan poepen ze nog even. Of spugen ze net je schouder onder. Accepteren dat dit kan gebeuren, maakt het een stuk makkelijker.

Ook acceptatie van je nieuwe lijf na de zwangerschap en bevalling. Het is niet meer wat het was. En door de keizersnee zal mijn buik nooit meer hetzelfde zijn. Op dat punt moet er nog wat werk worden verricht. Acceptatie op dit punt is een work in progress. Maar ik kom er wel...

 

4. Waar heb ik me toch druk om gemaakt?

Als ik terug lees in mijn boekjes hoe druk ik me heb gemaakt over de flesvoeding en dergelijke! Nu zou ik tegen mezelf zeggen: lekker belangrijk! Drinkt ze niet meer, dan drinkt ze niet meer. Is ze nog alert, is ze gezond, is ze vrolijk? Top! Niets meer aan doen. Als nieuwe mama is alles zo onzeker. Maar mooi dus om te zien dat dat in een jaar tijd al best verbeterd is. Nog niet helemaal, want er komen tenslotte steeds nieuwe situaties op je pad. Waar je je dan weer lekker druk om kan maken.

 

5. Wow, dat lukt ook met één arm!

Koken, de slaapzak netjes openvouwen die opgefrommeld in bed ligt, stofzuigen. Voeg maar toe! Wat kan jij inmiddels allemaal met één arm? Ik probeer mijn kleintje niet altijd op te pakken, maar soms is het gewoon nodig. Het andere werk gaat door, dus vind je een manier.

 

6. Moeders bepaalt? Nou...

Voordat ik een kindje had, zei ik weleens: "De baby wil niet slapen? De baby heeft niets te willen!"

Sorry lieve mama's. Ik was naïef. Wat wist ik er nou van? Ik moet er nu hard om lachen. De baby heeft best veel te willen! Ook hier geldt natuurlijk wel een bepaalde nuance en kan je sommige dingen wat sturen, maar inderdaad, niet alles.

 

7. Prioriteitenverschuiving

Bij mij bijvoorbeeld werk. Nog steeds heel leuk, maar niet meer het allerbelangrijkste. Nu ik moeder ben, wil ik het liefst gewoon om 17.00 uur naar huis, knuffelen en samen spelen voordat ze naar bed gaat. Ik werk nog steeds heel graag hoor. Dat voelt toch een beetje als me-time na vier dagen alleen maar mama te zijn geweest. Maar er is meer dan dat. Er zijn ook zoveel andere dingen waar ik me druk om kon maken. Maar lekker op zondagmiddag met z'n drietjes een boterhammetje eten, tussen de middag, dat is toch veel leuker?!

 

8. Zeg maar dag tegen je korte termijn geheugen

Zo, dat had dus niemand gezegd! Zwangerschapsdementie ken ik. Dat je geheugen nooit meer hetzelfde is, was mij onbekend. Dus, sla de notitieblokjes maar in en schrijf alles op! Ik doe het echt, anders word ik gek van mezelf. Kip zonder kop. Maar ook hier leer je mee omgaan.

 

9. Mom, you got this

Wat ik geleerd heb en wat heel vaak tegen me is gezegd door vrienden en familie: je kan dit! Al zit je er soms even helemaal doorheen en weet je het allemaal niet meer, wij mama's kunnen dit. Het zit gewoon in ons. Ik zag mezelf nooit mamaskills bezitten, maar toch is het zo. Maak je niet druk en probeer er van te genieten. Op welke manier jij het ook wil doen, het is goed. Bedenk dat alle mama's zich écht wel eens zo voelen. Praat erover met elkaar. Ik vind het zo raar dat er nog altijd een soort taboe op rust als je zegt dat je het even niet zo leuk vindt. Dat mag gewoon! Het is niet allemaal alleen maar leuk. Je groeit erin, dat beloof ik je!

 

10. Dag oude ik, hallo nieuwe mama

Inkoppertje misschien, maar echt waar. Je bent niet meer wie je was voor de zwangerschap. Bezorgdheid, je kindje voor alles, dag in dag uit zorgen voor een nieuw mensje en ga zo maar door. Omhels je nieuwe ik! Pas nu mijn meisje bijna één jaar is, voel ik me steeds een beetje meer op mijn gemak in mijn nieuwe rol. Geef het tijd, dat is niet erg. Omarm je nieuwe rol en maak er het beste van!