Normen en waarden: leven en laten leven

Van de week verscheen het zoveelste filmpje waarin een jongen helemaal de vernieling in wordt geschopt. Voor de lol? Om een reden? Geen idee. Ik ken de context niet. Een groot deel van Nederland ook niet, al denken velen dit wel. Ik heb het filmpje niet eens bekeken, de comments zeiden voor mij al genoeg. Wat de aanleiding ook geweest mag zijn, er is geen enkele geldige en grondige reden om een ander dit aan te doen! Je blijft met je tengels van een ander af. Punt. En dan heb ik het nog niet gehad over die hersenloze omstanders die staan te filmen. Als toegift wordt het dan ook nog eens het wereldwijde web op geslingerd. Nou, dan ben je een held hoor! Een held op sokken welteverstaan!

Ik zal niet de enige zijn die dit soort filmpjes en situaties afschuwelijk vind. Eén van de eerste dingen die ik mijn meisjes mee probeer te geven nu zij naar school gaan, is om een ander kind nooit te pesten of pijn te doen. Natuurlijk moeten ze voor zichzelf opkomen als zij zelf slachtoffer zijn van pesterijen. Als ze zelf aan hebben gegeven het niet op prijs te stellen en/ of het tegen de juf hebben gezegd en het stopt niet, dan mogen zij best van zich afbijten. En dan bedoel ik niet dat ze iemand de ellende in trappen! Dat kan op talloze andere manieren.

Tot dusver lijken ze het wel te snappen

Loop maar weg, ga naar de juf, doe je vingers in je oren, ga huilen of geef desnoods een zet. Maar je hoeft een ander geen pijn te doen. Zeker niet wanneer het niet nodig is of voor de lol! Er zullen altijd kinderen in de klas zijn die je misschien minder aardig vindt, er anders uit zien of zich misschien (in jouw ogen) gek kleden, maar dat hoef je dat kind niet nadrukkelijk te laten merken. Die verschillen maken iedereen nou juist uniek. Die verschillen maken jou, jou. Het hoort bij je. Loop er dan maar met een boogje omheen, maar heb respect voor elkaar. Benader en behandel een ander zoals jij zelf ook benaderd wil worden. Als je een grapje uithaalt of iemand plaagt, bedenk dan eerst of je het zelf ook leuk zou vinden. Iets van dien strekking. Deze boodschap lijken mijn meiden van vier en bijna zeven jaar tot dusver best te begrijpen.

Mijn oudste is ook anders

Mijn oudste dochter is een hele stoere meid. Jurkjes, roze of prinsessentoestanden? Dat is niet aan haar besteed! Ze bereikt nu een leeftijd dat ze beseft dat ze daarin verschilt van andere meiden van haar leeftijd. Ze vraagt hier soms wel eens naar en is dan op zoek naar bevestiging dat dit oké is. Dan zeg ik daar volmondig ‘ja!’ op en leg haar uit dat dit nou juist bij haar hoort. Dat bedoel ik met die verschillen die jou, jou maken. Dat is pure schoonheid, zo ben je op je aller, aller mooist! Glunderend neemt ze dat van me aan.

We praten vaak over pesten en gepest worden

We hebben regelmatig gesprekjes over de omgang met anderen. Ze vertelt wel eens over onschuldige pesterijtjes die ze eigenlijk niet zo leuk vindt en dan hebben we het erover hoe ze dat op kan lossen en haar grens kan trekken. Natuurlijk hebben we het er ook wel eens over hoe zij met andere kinderen omgaat. Ja, ik vraag ook wel eens of zij wel eens grapjes uithaalt of plaagt en zo bespreken we vaak waar de grenzen liggen. Wij moeten onze kinderen leren dat pijn doen en pesten echt not done is.

Je hoeft niet iedereen leuk en aardig te vinden. Maar dat is zeker geen reden om een ander te kwetsen. Oh, ik hoop zo dat deze boodschap aankomt bij ze. Ik zou het echt hartverscheurend vinden als ik zou ontdekken dat een van mijn meiden rot doet tegen een ander kind. Andersom geldt precies hetzelfde. Ik houd mijn hart vast voor de tijd dat mijn kinderen naar de middelbare school gaan. Al hebben ze dan de leeftijd dat ze dondersgoed het verschil kennen tussen pesten, plagen, grapjes en fysiek pijn doen. Hopelijk zal dan blijken dat onze gesprekken en onze waarden en normen ook voor hen waardevol zijn geworden. 

^{Afbeelding van pesten is van Shutterstock: by Sussi Hj}

Meer blogs van Judith: