Een kind? Het is gedaan met je nachtrust!

Had je mij twee jaar geleden gevraagd of ik samen met mijn kind in één bed zou slapen, dan had ik je voor gek verklaard. Maar het is toch gebeurd. Zo heerlijk als ik eerst sliep, zo weinig slaap ik nu sinds ons kind geboren is. En zo fijn als ik eerst op bed lag, zo ongelooflijk ongemakkelijk lig ik nu…elke nacht weer.

Voordat onze kleine meid geboren was, was ik al niet zo’n hele goede slaper (al van kleins af aan eigenlijk). Ik ging meestal ergens middernacht slapen, werd tussendoor rond een uur of vier nog even wakker en sliep dan vaak tot een uur of zes. Dit was voor mij meer dan voldoende; de rest van de dag was ik gewoon vrolijk en energiek. Niets aan de hand dus. Tijdens de zwangerschap veranderde mijn slaappatroon. Ik was erg moe en deed daarom overdag vaak even een dutje op de bank. En als ik heel moe was, ging ik zelfs even op bed liggen. Maar op een gegeven moment werd mijn buik zo groot dat ik mijn draai niet meer kon vinden en met moeite mijzelf uit bed kon wurmen. Mijn buik zat ontzettend in de weg en was topzwaar geworden. Ik was toen erg blij met onze boxspring, want deze was lekker hoog. Hierdoor kon ik iets makkelijker in en uit bed komen dan bij een regulier bed. En het had nog een voordeel, want ons bed is zo hoog dat hij niet op klossen hoefde. Dat scheelde veel gedoe.

Een kind? Het is gedaan met je nachtrust!

Na de bevalling duurde het een paar dagen voor we naar huis konden. Ik was ontzettend blij dat ik weer in ons eigen bed kon slapen, want dat ziekenhuisbed zorgde bij mij niet echt voor nachtrust. Maar de nachtrust thuis was niet van lange duur. Onze kleine meid had last van mama-honger…nou ja, zij had het en ik had er voornamelijk last van. ’s Nachts wou ze namelijk elk uur aan de borst om weer in slaap te kunnen vallen (ze werd altijd wakker van haar plasluiers, dus het was een vicieuze cirkel). En ik was dan vaak minimaal een half uur bezig om haar weer in slaap te krijgen. Als ik pech had, kon ze niet meer in slaap komen en vierde ze zo van twee tot vier een feestje (pffff, ik wordt al weer moe als ik daar aan denk). Het duurde dan ook niet lang voordat ze bij ons op bed sliep, want haar telkens uit het wiegje halen wanneer ik net in slaap was, was niet bevorderlijk voor mijn eigen nachtrust. En omdat ze erg licht sliep, was ze ook bijna niet weer terug in bed te leggen zonder dat ze wakker werd, dat was zonde van alle moeite. En haar alleen laten terwijl ze wakker was, was geen optie, want zij kon al heel vroeg uit haar ledikantje klimmen.

Omdat er nogal wat richtlijnen zijn voor het samen slapen in een bed, lag ik hele nachten op een kant en in één vaste houding. Die maternale houding is veilig voor je kind, maar je spieren zijn er na een hele nacht minder blij mee. We besloten dat er een co-sleeper moest komen om er voor te zorgen dat ze makkelijk aan de borst kan ’s nachts, maar dat ik ook wat ruimte zou krijgen om te bewegen. Wij zijn doe-het-zelfers, dus die co-sleeper hebben wij zelf gemaakt van mdf. Hierdoor konden wij het bedje precies naar de maten van onze boxspring maken, wat voor meer veiligheid voor onze dochter zorgt.

De co-sleeper was ideaal

De co-sleeper was ideaal. Ik had meer ruimte op ons bed en kreeg daardoor minder spierpijn overdag. Ook kon ik in haar bedje kruipen wanneer ze aan de andere borst moest en lag ik niet stijf langs de rand van het bed. Plus dat onze acrobaat veel veiliger en meer geborgen lag dan in een ‘reguliere’ co-sleeper of ledikant, doordat de co-sleeper zo gebouwd is dat ze daar nooit uit zou kunnen klimmen. Dit was een van de beste stappen naar nachtrust die wij hebben genomen.

Achteraf gezien heb ik echt geen spijt van de keuze om haar bij ons te laten slapen. Het alternatief was veel te slopend geweest. Dan had ik elk uur naar haar toe moeten lopen in de nacht en had ik een jaar lang zo goed als geen slaap gehad. Dan had je mij kunnen laten opnemen, want dan was ik echt wel doorgedraaid. Ja, het is best zwaar, maar het niet samen slapen was vele malen zwaarder geweest. Het grote voordeel naast een beetje nachtrust vond ik dat ik snel in kon grijpen als er iets was en dat ik tijdens verkoudheden er voor kon zorgen dat ze zonder ademnood lekker kon slapen door haar hoofd op mijn schouder te plaatsen. Plus dat je ook wel erg grappige dingen meemaakt die je anders echt niet zou meemaken, zoals: je kind die jullie beiden uit bed werkt in de slaap, de meest onmogelijke slaaphouding die het liefst op jouw hoofd plaats vinden, de bijna lieve patsjes in je gezicht om je te wekken, de heerlijke kwijlkusjes die je als dank krijgt voor het ‘ja’ zeggen tegen het borstverzoek, de vrolijke feestjes midden in de nacht, de grinnikjes en slappe lachjes tijdens het dromen, en nog veel meer.

We hebben nu een lang traject achter de rug, maar onze kleine meid kan eindelijk een beetje fatsoenlijk slapen. Ze geeft zelfs aan wanneer ze naar bed wil. Wanneer ze naar bed gaat krijgt ze nog altijd haar borstje, al 1,5 jaar lang. En wanneer ze verder wil slapen roept ze mij, zodat ik naast haar kan komen liggen of zodat ik haar kan ophalen om bij ons te liggen. Dan legt ze haar hoofd op mijn schouder en streelt ze mijn wang. Ze maakt een zuchtje…gaapt…en valt weer heerlijk in slaap. Dan smelt mijn mamahart van het warme, knusse, liefdevolle moment en prijs ik mijzelf gelukkig.

Kijk hier voor een complete boxspring

» Lees ook: voordelen van co-sleeping