Moederdag is niet voor iedereen leuk

De fijne Moederdag wensen stromen voorzichtig binnen. Er volgen wat bliepjes en ik lees mijn berichten. De meeste berichten zijn doorgestuurd, maar Het Nichtje weet me te ontroeren door te zeggen dat ik een halve moeder voor haar ben. Mijn eigen kinderen zorgen voor een ontbijt met een zelfgemaakte salade, croissantjes die klef zijn en nog wat langer in de oven hadden gemoeten en fruit wat bruut in stukken is gehakt, ook wel fruitsalade genoemd.

‘Mmm, ananassap, mijn lievelings! zeg ik blij verrast en alledrie de kinderen willen me wat inschenken en prijzen hun zelfgemaakte gerechten aan. De kakofonie aan herrie is officieel aan en alle kinderen roepen door elkaar wat ze hebben gemaakt. De Man doet enthousiast mee met de kinderen en wijst met grote gebaren trots naar de bos bloemen op tafel. Het heeft uitstekend geholpen om De Man de dag van te voren te helpen herinneren dat het bijna Moederdag is. K3 roept dat ik zijn cadeau moet gaan zoeken, want dat is leuk!, en geeft precies aan waar ik moet ‘zoeken’. ‘Hier ligt het mama, daar moet je kijken.’ We gniffelen samen alsof we een groot geheim hebben en gaan vervolgens met z’n allen ontbijten.

Gedurende de ochtend volgen de Moederdag quotes zich in rap tempo op. Kazige berichtjes over het moederschap die vast heel goed bedoeld zijn. Je kent die berichten vast, want er is een grote kans dat je er minstens 1 hebt gehad. Maar wat als je wel kinderen wilt, maar er geen hebt en alles rondom Moederdag kunt missen als kiespijn? Of wanneer je je moeder bent verloren en alle commotie rondom deze dag je herinnert aan die lege plek in je hart.

Ongewenst kinderloos

Een vriendin stuurt me een iets minder kazige quote om me te feliciteren met Moederdag. Er staat een fragment over wensmoeders en ik besef me dat deze dag extra pijnlijk is voor haar. M. is een wensmoeder zonder partner. Ik vraag hoe het met haar gaat en of alles goed is. Het gaat goed zegt ze gejaagd en heeft geen tijd. Ze is met vakantie en echt heel, heel druk. Ik dring niet aan, want ik weet dat het een lastige dag is voor haar. We zien elkaar de laatste jaren niet vaak, omdat ze het confronterend vindt dat ik een gezin met partner en 3 kinderen heb. Een eerlijke bekentenis die ik erg kan waarderen. De Vriendin wil graag moeder zijn, maar haar relatie was niet stabiel genoeg om die stap te nemen. De relatie is over en ze heeft geen tijd meer om alleen aan kinderen te beginnen. Wat rest zijn veel tranen en spijt en het onvermogen om met vrienden die wel kinderen hebben, om te gaan. Ik mis M, maar kan het haar niet kwalijk nemen.

Had ik maar…

Tijd is een akelig ongrijpbaar monster wat zo tussen je vingers doorvliegt. Voor je het weet, ben je jaren verder. Het ongewenst kinderloos zijn, valt zwaar. Moederdag is een extra moeilijke dag voor M. en waarschijnlijk vele wensmoeders met haar. Er is veel spijt dat ze alles verkeerd heeft aangepakt met haar relaties, spijt hoe ze in het leven staat, spijt hoe het is gelopen met haar kinderwens. De weinige keren dat we elkaar zien, praten we steevast over onze keuzes in het leven en haar kinderwens. De Vriendin verwijt zich hoe haar relatie is gelopen en heeft spijt dat ze niet eerder aan kinderen is begonnen. Dan had ze nu tenminste een kind gehad. Dat een kind geen lijmmiddel is, probeer ik nog te zeggen, maar het is tevergeefs. Logisch ook. Ik weet niet hoe ik haar kan troosten. Dat kinderen niet zaligmakend zijn, weet je pas als je ze hebt en misschien dan niet eens. Samen met een partner is een gezin al zwaar probeer ik. Laat staan alleen, probeer ik pragmatisch te beargumenteren. Ik ben al 8 jaar gesloopt en loop er steevast bij als een zombie. Altijd moe en nog meer moe. Ik ben niet voor niets Zombiemama. Het is natuurlijk tegen dovemansoren gezegd. Ik had ook niets anders verwacht. De Vriendin is liever een zombie en altijd moe mét kinderen dan hoe ze zich nu voelt zónder kinderen.

Nooit een kinderhandje in de hare. Nooit een lief kinderstemmetje dat mama tegen je zegt. Nooit die plakkerige kus met dito armpjes zoals alleen je eigen kind dat aan je kan geven. Ik snap haar gemis en voel intens met haar mee. Meer kan ik niet doen.

De verbinding is niet zo best. Iets met buitenlandse bergen en slechte dekking. De Vriendin belooft dat ze snel weer een keer langs komt. ‘Als ik terug ben van vakantie. Het kan wel weer’ zegt ze en hangt op. Ik leg mijn telefoon weg, me beseffend hoe veel geluk ik heb gehad dat het is gelukt om niet 1, maar zelfs 3 kinderen te krijgen. Ik voel me gezegend.

Op de eettafel liggen de moederdagknutsels van mijn 3 boeven. Bij gebrek aan een kind in de buurt, aai ik zachtjes mijn nieuwe sleutelhanger en 2 kunstig gekleide waxinelichthouders.

moederdag knutsels