Mijn dag sucks!
Ik word altijd ruim op tijd voor de wekker gaat wakker. Zo ook deze ochtend. 05:45 is het. In het gunstigste geval hoef ik voor een vroege dienst om 06:20 op te staan. Maar dat gunstigste geval liet me barsten, want aan het getik op de ruiten te horen, regende het. Regen betekent met het openbaar vervoer naar mijn werk in plaats van met mijn geliefde fiets. En openbaar vervoer sucks! Dus deze dag sucks bij voorbaat al. Zo stond ik deze ochtend op.
Ik sjokte de badkamer in, friste mezelf op, gooide er een ontbijtje in en begaf me met tegenzin naar de bushalte. Bleeegh…geen zin. Kent iedereen vast wel! Wat heb ik een hekel aan die bus. Helaas zou het niet alleen bij die bus blijven. Ook een ritje met de tram stond me te wachten.
Starend uit het raam vloog de rit naar het centraal station voorbij. Op de automatische piloot stapte ik het perron op. Al gauw ging ik op in de mensenstroom. Iedereen moest wel ergens heen. De één met meer haast dan de ander. Kris kras door elkaar. Door alle reuring weet ik mijn weg toch altijd te vinden. Net zoals iedereen die zich op het station bevindt.
Zal ik? Zal ik niet? Ik doe het!
Vermengd in de mensenmenigte, keek ik eens om mij heen en bedacht me hoe het zou zijn als ik vandaag eens lekker mijn eigen plan zou trekken. Een fantasie die regelmatig opdoemt tijdens mijn weg naar mijn werk. Mobiel uit en afwijken van mijn dagelijkse routine. Lekker recalcitrant zijn en doen waar ik zin in heb. Fuck the world! Even geen rekening houden met wie dan ook. Alleen ikke, ikke, ikke!
Oeh, zal ik? Zal ik het gewoon eens doen?! In een vlaag van een impuls draaide ik om. Ik ging niet naar mijn werk vandaag! Vandaag besloot ik gewoon eens gehoor te geven aan die gedachte die al zo vaak mijn hoofd in was gekropen. Gekscherend had ik het er wel eens met collega’s over en vandaag ging ik het gewoon doen! Zo, ik had besloten.
Ik laat de boel de boel!
Weer terug naar huis. Alle verplichtingen de deur uit en alle autoriteiten de pot op. Hell yeah! Netflix op, zak chips erbij en een fles wijn. Een glas heb ik niet nodig, ik drink gewoon uit de fles. Ja, gewoon om negen uur in de ochtend. Omdat ik dat anders nooit zou doen en ook nog nooit eerder deed.
Wanneer de wijn me naar mijn hoofd stijgt, verruil ik Netflix voor Spotify en knikker George Michael er op. Alle nummers ken ik uit mijn hoofd en ik schuw er vandaag dan ook niet voor deze luidkeels mee te zingen. I don’t care! Mijn schaamtegevoel heb ik lekker wel naar mijn werk laten gaan en dus sta ik swingend en zingend met die fles wijn de woonkamer door te stuiteren. Na mijn grote held is het de beurt aan de foute platen met een vette beat er in. De buren hebben een slechte dag vandaag als zij thuis zijn. Ik neem nog een flinke teug van mijn wijn en dan blijkt de fles al weer leeg. Schuifpui open en hoppa, ik slinger de fles zo de schutting over. Gewoon omdat ik dit anders nooit zou doen. Vandaag is immers mijn dag!
Alles kan en alles mag! Gewoon, omdat ik dat anders nooit zou doen
Bij mijn dag hoort ook minimaal een flinke reep chocolade. Ongegeneerd geef ik me er aan toe. Ik neem niet eens de moeite om mijn mond schoon te vegen. Laat maar lekker staan die chocolade snor. Als de chocolade reep zijn plek in mijn buik in heeft genomen, krijg ik een fenomenaal plan. Nooit eerder in mijn leven stond ik rood. Dat smijt ik nu ter plekke op mijn bucketlist voor vandaag. Op naar het centrum! Ik ga alles kopen waar ik zin in heb, zonder rekening te houden met wat mijn banksaldo is. Exorbitant dure parfum, dure merkkleding, tassen, schoenen, leuke accessoires en pure onzin. Iedereen die dacht voor te dringen bij de kassa of mij voor mijn voeten loopt, krijgt een sneer en een por. Gewoon omdat ik dat anders nooit op deze wijze zou doen. Aan de kant allemaal! Dit is mijn dag en die benut ik optimaal! Die kan ik ook weer afstrepen. Van winkelen word je moe, bij thuiskomst stort ik me languit op de bank. Wat was dit een heerlijke dag! En wat was dit vooral een heerlijke fantasie!
Back in to reality …
Ik schrok op. Het was al weer tijd om uit de tram te stappen, terug de realiteit in. Tijd voor een nieuwe werkdag. Tijd voor de gangbare routine. Maar ooit, ooit op een zekere dag lijkt het mij fantastisch om precies dat te doen waar ik op dat moment zin in heb. Voor één dag een vreselijke egoïst uithangen en maling hebben aan alles en iedereen.
Foto is van Shutterstock
Meer blogs van Judith:
Reacties 0