Raymonde Dezeymeris komt oorspronkelijk uit Frankrijk, maar woont inmiddels al 15 jaar in Nederland. Ze werkt als secretaresse bij een groot electronicaconcern en woont met haar vriend en zoontje Nathaniël, waarover ze praat in De mama van baby Nathaniël.

 

Je zoon heet Nathaniël. Vanwaar de keuze voor deze naam?

Nog voordat we wisten dat we een jongen verwachtten, kwamen we alleen op jongensnamen. We wilden eigenlijk 2 voornamen uitkiezen omdat het ons fijn leek en een beetje in de familie zit (ik heb zelf 3 voornamen en mijn vriend heeft er 2). Het heeft lang geduurd voordat we een keuze konden maken hoor, pas in de 8ste maanden waren we eruit. We wilden ook een christelijke voornaam, een naam met betekenis en het moest zowel in het Frans als in het Nederlands makkelijk uit te spreken zijn. Onze eerst keuze was eigenlijk Samuel Nolan maar in combinatie met onze achternamen zouden zijn initialen NSB en dat vonden we gevoelig. Uiteindelijk werd het Nathaniël (geschenk van God) en we kozen voor Nathan (op zijn Engels) als roepnaam.

 

Hoe verliep de bevalling van Nathan?

Het was al bekend dat ik in het ziekenhuis zou bevallen. Het was dus afwachten wanneer de bevalling zou beginnen. Ik was uitgerekend op 27 juli en 28 juli in de middag begon het te "rommelen". We hebben de verloskundig gebeld en die kwam dan langs om te kijken hoe en wat.  Het was nog niet zo ver maar ze vermoede wel dat het binnen 24 uur wel zou gebeuren.  ik ging 's avond naar bed, een beetje teleurgesteld dat het niet verder leek te gaan. Rond 4 uur 's nacht werd ik even waker en ik wou me op mijn zij draai en toen...Toen brakken mijn vliezen! Het voelde alsof een dam gebroken was. Ik maakte mijn vriend wakker, dat m’n water was gebroken. Half in slaap vroeg hij wat ie moest doen... ik vroeg om een handdoek om eerst naar de wc te gaan want ik moest weten wat voor kleur het vruchtwater had (ik had het vermoeden dat onze baby in het vruchtwater zou poepen). Het vruchtwater bleek bruin. Mijn vriend belde de verloskundig, die kwam en bevestigde dat de bevalling was begonnen en dat we naar het ziekenhuis moesten. De eerste weeën waren ook aanwezig. Rond 6 uur gingen we richting het ziekenhuis (een ritje van 20 min), ik vond het best wel spannend maar het had ook iets grappigs en om te ontspannen zong ik mee met de radio. Aangekomen bij het ziekenhuis, dat niet open was, we moesten via de Spoedeisende Hulp binnen komen, werd ik in een rolstoel gezet en naar de bevalkamer gebracht. Omdat de baby in het vruchtwater had gepoept hebben ze mij een weeën versneller gegeven en er werd een band om mijn buik en een sonde op het hoofd van de baby geplaatst om alles in de gaten te houden. De weeën werden steeds zwaarder, maar ik wou geen pijnbestrijding. De baby bleek nog steeds in de sterrenkijken positie te liggen dus hebben ze mij op mijn zij gezet. Na een half uur kreeg ik een enorme drang op te persen maar de verpleegster zei dat het niet zo ver was (om 10 uur had ik 5 cm ontsluiting) maar het bleef zo heftig gaan dat ik een ruggenprik wilde hebben. Ze riepen de verloskundige en die checkte hoever ik ondertussen was. Toen zei ze dat ik geen ruggenprik zou krijgen want ik had al volledige ontsluiting! De laatste fase van de bevalling kon beginnen. Het ging heel snel, 3 keer persen en onze zoon was er! 11.11 uur is hij geboren. Hij moest wel meteen door de kinderarts gecheckt worden i.v.m. ontlasting in de longen (wat gelukkig niet het geval was)

 

En dan ben je moeder, voelde dat ook direct zo?

Ja, eigenlijk wel. Tijdens mijn zwangerschap ben ik een paar keer naar de fysiotherapeut geweest en hij zei iets want me heel erg raakte. Ik was ongeveer 5 maanden zwanger en hij zei dat ik al een moeder was, die voor haar kind zorgt door goed voor haarzelf te zorgen. Dat vond ik mooi om te horen.

 

Was Nathan een makkelijke baby?

Ja en nee. Nathan was een blije baby (en is nu een blije jongen) maar die hoefde niet veel te slapen. Zeker de eerste maanden, naam hij genoegen met dutjes van 45 min. Dat was wel pittig.

 

Wanneer sliep hij voor het eerst door?

De eerste 3 maanden heeft Nathan bij ons op de kamer geslapen, maar ik wilde graag dat hij op zijn eigen slaapkamer zou slapen voordat ik weer aan het werk ging. Dat ging op zich goed maar Nathan heeft er heel lang over gedaan voordat hij doorsliep. Het heeft ons ook opgebroken na 6-7 maanden, Mijn schoonouders hebben ons toen erg geholpen door hem 3 nachten in de week op te vangen zodat we 's nacht konden doorslapen. Volgens mij was hij 1/1,5 jaar toen hij echt doorsliep. Nathan is nog steeds een onrustig slaper hoor, alleen redt hij zichzelf nu meer.

 

Gaf je borstvoeding of flesvoeding? En vanwaar die keuze?

Het was de bedoeling dat ik borstvoeding zou geven. Helaas bleek dat ik niet genoeg melk maakte. Mijn borsten werden niet groter (die zijn al behoorlijk aanwezig), ik kreeg geen stuwing. Nathan had moeite om de borst te pakken, hij had een te korte tongriem. We hebben 2 weken geprobeerd met borstvoeding totdat op een avond Nathan bleef maar huilen en we mijn schoonzus belde die lactatiekundige is. Ze zag meteen aan Nathan dat hij honger had en waarschijnlijk niet genoeg kreeg van mij. Toen zijn we overgestapt naar flessenvoeding. Ik heb daarna nog 2 weken gekolfd om hem alles te geven wat ik nog had.

 

Hoe heb je het eerste jaar ervaren als nieuwbakken moeder?

Het was een achtbaan van emoties. Ik weet nog dat ik 3 dagen na het thuiskomst door het raam keek naar onze buren die 3 kinderen hebben en dacht " ik weet niet hoe zij het doet, het gaat me nooit lukken". De bekende baby-blues.  Dat trok vrij snel weg. Wel heb ik veel moeite gehad om een nieuwe balans te vinden. Alles is anders en er werd/wordt veel van mij verwacht. Maar onze jongen is zo'n vrolijk mannetje, dat hebben we in ieder geval goed gedaan.

Wanneer ben je weer gaan werken? Of heb je andere keuzes gemaakt?

Nathan was 3.5 maanden toen ik weer aan het werk ging. Voor de zwangerschap werkte ik 32 uur in de week en daarna heb ik in eerste instantie 24 uur in de week gewerkt en nu 28 uur.

 

Gaat Nathan nog naar opa/oma, gastouder of kinderdagverblijf? 

We hebben het geluk dat mijn vriend met zijn vader en broer een eigen zaak heeft in onze dorp. Bovendien wonen mijn schoonouders boven de zaak. Het is een horeca gelegenheid en de werkdag van mijn vriend begint vaak pas om 17.00 uur. We hebben dus onze zoon niet bij een gastouder of kinderdagverblijf hoeven brengen. En wanneer het niet anders kan, passen mijn schoonouders op hem. Mijn ouders wonen in het buitenland en zien Nathan 2x per jaar.

Heb je daarna nog een kindje gekregen of is er nog een kinderwens voor de toekomst?

Nee, we hebben bewust gekozen om maar een kind te krijgen. Ik ben al 36 en mijn vriend wordt dit jaar 40. Waren we elkaar eerder tegengekomen was er zeker een 2e of een 3e geweest.

 

Dank je wel Raymonde voor je openhartige bijdrage aan deze rubriek en de foto's van jou en Nathan. Wil je Raymonde volgen? Kijk dan eens op haar blog. Je kunt haar ook volgen op Instagram.

 

Meer lezen van deze rubriek: De mama van baby…?