Fleur is 38 en heeft 2 kinderen. Ze werkt 3 dagen in de week in een verpleeghuis als diëtist en is sinds vorig jaar december een blog gestart over haar leven als moeder. In de mama van baby Maud vertelt Fleur over de bevalling van haar eerste dochter Maud en over haar babytijd. Lees je mee?  

 

Je dochter heet Maud. Vanwaar de keuze voor deze naam?

Onze dochter hebben we Maud genoemd. We hebben er lang over nagedacht, want met name mijn vriend had een lijst met eisen; - geen zelfstandig naamwoord (dus geen Bloem, Appel of Vlinder) - betekenis moest juist zijn (ik vond Mara ook heel mooi à betekent droevig in het Hebreeuws) - geen rare afkorting van maken (geen Frederique à wordt Freek). Zelf wilde ik geen naam die zou beginnen met dezelfde voorletter als een van ons, omdat dat met de post nog wel eens lastig kan zijn.
Ik kwam met Maud aan en daar moest hij even over nadenken. Toen bleek dat de naam krachtige strijdster betekent, was hij om.

 

Hoe verliep de bevalling van Maud?

Ik wilde zelf graag in het ziekenhuis bevallen, maar had daar in eerste instantie geen indicatie voor. Maar toen ik uiteindelijk rond de bevallingsdatum opeens een hoge bloeddruk kreeg, werd ik toch doorverwezen. In het ziekenhuis bleek alles weer mee te vallen, maar ik bleef daar onder controle. Mogelijk kwam de hoge bloeddruk door de stress dat ik gestript zouden gaan worden. In Leiden vieren we feest op 3 oktober en mijn grootse angst was om op die dag te bevallen. Maar ze bleef nog even zitten en de arts stelde voor me vrijdag 4 oktober te gaan inleiden. Omdat ik me nog zeer fit voelde wilde ik het liever over het weekend heen tillen (nog even wat verder weg na 3 oktober). Gelukkig mocht dat, want er was nog voldoende vruchtwater aanwezig. Maandag de 6 werd ik opgenomen en ingeleid met behulp van gel. Maar er gebeurde die dag niets. Ik moet blijven en gelukkig was er ook een bedje voor mijn vriend. De volgende dag nog meer gel en om 15.00 pas de eerste ontsluiting. Omdat ze me toen niet meer aan het infuus wilde leggen om het door te pakken, werd besloten dat ik de volgende dag pas verder geholpen zou worden.
Die nacht wel lichte weeën, maar nog steeds niet veel actie.
Om 9.00 werd ik aangesloten op het infuus en toen begon de bevalling pas echt. Na een lange dag en heel lang persen (104 min) werd Maud geboren! Daarna was het wachten op de placenta en die kwam maar niet. Ik bloedde flink en verloor veel bloed. Klokslag na 1 uur na de bevalling, werd ik naar de OK gereden. Daar hebben ze de placenta uiteindelijk in stukken kunnen verwijderen. Zelf weet ik er allemaal niet zoveel meer van i.v.m. de pijnstilling en het bloedverlies. Voor mijn vriend was het echter best wel een traumatische ervaring om me zo te zien. 

Ik heb ook best wel lang nodig gehad om op te krabbelen en te herstellen. Om het bloeden te stoppen kreeg ik zelfs een ballon in mijn baarmoeder. Ook flinke medicijnen, waardoor ik pas laat kon starten met de borstvoeding.

 

En dan ben je voor de eerste keer moeder, voelde dat ook direct zo?

 Voor mij niet meteen een roze wolk. Nu sta ik erg nuchter in het leven en ben niet snel meteen hoteldebotel. Ik heb erg moeten wennen aan het feit dat zij míjn dochter was. De eerste paar nachten in het ziekenhuis heb ik haar ook zonder enige moeite aan de zuster meegeven om haar ’s nachts te voedden. Wel was het zo dat ze er meteen bij hoorde en het zorgen voor automatisch ging. Toch anders als het opeens je eigen kind is.

 

Was Maud een makkelijke baby?

De eerste 8 weken vond ik zwaar. Mogelijk ook door mijn eigen herstel, maar ze huilde veel vanwege darmkrampjes. Daarna veranderde dat gelukkig en is ze tot op de dag van vandaag een makkelijk kind. Ze kon altijd overal mee naar toe en kon zich zelf ook altijd overal goed vermaken. We waren bijna bang dat we met een 2^e kind het niet nog zo goed zouden treffen 

 

Wanneer sliep ze voor het eerst door?

Ze sliep in het begin wel wat onrustig (mogelijk ook door de darmkrampen), maar nadat we haar gingen inbakkeren ging dat daarna een stuk beter. Ze heeft lange tijd ook bij ons op de kamer geslapen (door de verbouwing was haar kamer nog niet klaar) en dat ging prima.     

 

Gaf je borstvoeding of flesvoeding? En vanwaar die keuze?

Even leek het erop dat borstvoeding geven niet ging lukken. Vanwege de medicatie voor het stoppen met bloeden, mocht ik pas na 5 dagen starten met het geven van de borstvoeding. In het ziekenhuis was ik niet zo goed begeleid met kolven, dus het duurde even voordat het op gang kwam. Maar ook lukte het aanleggen niet zo goed. Net toen ik het wilde opgeven, werd ik gebeld door een lactatiekundige. Zij stelde voor om haar aan de borst te leggen en dan met een spuitje melk in haar mond te laten lopen. Samen met het gebruik van een tepelhoedje, hapte ze toen! Ik heb haar daarna ruim 3 maanden volledig borstvoeding gegeven en daarna nog 2 maanden gedeeltelijk.

 

Hoe heb je het eerste jaar ervaren als nieuwbakken moeder?

Ik vond het een interessant jaar, ook wel zwaar. Alles verandert in je leven, maar het zien van de ontwikkeling van baby naar dreumes vond ik verbazingwekkend. En nu nog vind ik het volgen van de ontwikkeling van je kind het mooiste wat er is. 

 

Wanneer ben je weer gaan werken? Of heb je andere keuzes gemaakt?

Ik ben na een extra maand ouderschapsverlof voor 3 dagen terug aan het werk gegaan. 

 

Ging Maud nog naar opa/oma, gastouder of kinderdagverblijf? En is de keuze bewust geweest en/of gebaseerd op kosten?

Toen ik weer ging werken ging ze voor 2 dagen naar de crèche en 1 dag was papa thuis. Omdat wij zelf geen moeders meer hebben en de vaders of nog werkte of te ver weg woonde, hadden we geen vangnet. Toen ze 3,5jr was heeft mijn vader het laatste half jaar wel een dagje opgepast, maar dat was zodat papa toch die een dag weer terug kon aan het werk. 

Heb je daarna nog een kindje gekregen of is er nog een kinderwens voor de toekomst?

Na bijna precies 4 jaar kwam er een zusje bij. In plaats van te lang blijven zitten, werd die bij week 38 al gehaald, om een bevalling van de vorige keer te voorkomen. Maar zus lief bleek een dwarsligger en zodoende kwam er een spoed keizersnede. Ze ontdekte het namelijk pas heel laat dat ze niet met haar hoofd beneden lag en de weeën waren toen al aardig op gang.
Mijn ideaal plaatje was altijd 3 meiden (ik heb altijd gezegd dat ik alleen maar meisjes krijg), maar nu ik weer wat meer tijd voor mezelf krijg en ik het met 2 in huis af en toe al aardig druk vind, denk ik toch niet dat er nog een zusje bijkomt.

 

Dank je wel Fleur voor je leuke en openhartige bijdrage aan deze rubriek en de foto's van je dochter Maud en je gezin. Wil je Fleur volgen en weten waarover ze schrijft? Kijk dan eens op haar blog en je kunt haar volgen op Facebook, Instagram en Twitter.

 

Meer lezen van deze rubriek: De mama van baby…?