Net als ik kreeg ook Alissa zoontje Dani op haar verjaardag. Een prachtig cadeau, maar die babytijd zou ze niet graag overdoen. Haar zwangerschap ook niet trouwens. Lees maar verder...

 

Je zoon heet Dani. Waarom de keuze voor deze naam?

Dani is een naam die een keer eerder voorkomt in de familie van mijn man. We wilden graag een naam die lekker bekt, bij de achternaam past, niet te ouderwets is en voor mensen ook makkelijk uitspreekbaar. Ik merk bij mezelf dat mensen er maar wat van maken en dat wilde ik niet voor hem. Na een boel namen bleven we toch hangen bij de naam Dani. Hij bekte lekker met de achternaam en het voelde goed. Zijn naamgenoot is stiekem ook mega trots, ondanks dat wie die amper spraken.

 

Hoe verliep de bevalling? 

Mijn bevalling vond plaats in het ziekenhuis. Nadat ze al vanaf de 20 weken riepen dat ik te vroeg zou bevallen omdat te vaak voorweeën had, bleek mijn lijf het niet helemaal te snappen en al 5 weken aan een stuk zijn best aan het doen te zijn voor een start. De boel is dus flink opgewekt met 42 weken en ze hebben hem letterlijk nog een handje geholpen. Een keizersnee werd het gelukkig niet, daar zag ik wel tegenop dat dat zou moeten. Het team op de gang dacht daar blijkbaar anders over en stiekem ben ik maar wat blij dat ik hem toch nog snel eruit heb gekregen.

 

En dan ben je moeder, voelde dat ook direct zo?

Deels ja en deels nee. Dani was niet gepland, ik startte niet met een roze wolk (we moesten blijven, ik was veel bloed verloren en hij had verhoging) en de zwangerschap was zo’n drama dat ik blij was dat hij eruit was. Wat ik er daarna mee moest? Ik ben blij dat ze dat soms wel kwamen uitleggen. Alle stappen nam ik stelselmatig door, overlevingsstand. Eenmaal thuis ging het iets makkelijker en ben ik meer vanuit mijn gevoel aan de slag gegaan. De kraamhulp lachte er stiekem om en was overtuigd dat het wel goed ging komen.

 

Was Dani een makkelijke baby?

Verre van. Dani is 10 maanden lang een huilbaby geweest. Hysterisch huilen en krijsen, heel hard en heel veel en lang. Knettergek werd ik ervan. Hij groeide enorm hard (eenmaal dat de kraamhulp de deur verliet, moest ik wel op weg voor maatje 62 omdat alles te klein was geworden… Binnen 6 weken zat hij in 68) en had dus ook veel honger. De huisarts gaf aan dat het maar gewoon een huilbaby was en ik er maar aan moest wennen. Iets zei mij alleen dat het niet klopte. Na een fiasco bij de kinderarts (‘Hij kan geen hoofdpijn hebben, want hij heeft geen waterhoofd’) kwam ik aan bij de osteopaat. Die vertelde nog voordat ik iets zei hoe de bevalling eruit had gezien en wat er mis was. Dani bleek een whiplash opgelopen te hebben bij de bevalling en kreeg daar dus wel hoofdpijn en spanning door. Eenmaal na die hulp verliep de boel wat beter en kregen we een rustiger kind.

 

Wanneer sliep hij voor het eerst door? 

Met 3 weken sliep Dani van 23.00 tot 7.00 uur en met 6 weken van 19.00 uur tot 7.00 uur. Het consultatie bureau vond het wat vroeg en vond dat ik het hem af moest leren. Ik heb dat niet gedaan. Dani werd aardig chagrijnig als ik hem wakker maakte. Door zijn enorme honger en groei heb ik zijn voeding verdikt en met 6 weken er bambix bij gedaan, zodat hij een papfles kreeg. Hij sliep heerlijk door en was meer tevreden door de hoeveelheid voeding. En hij groeide nog altijd gestaag hard door.

Gaf je borst-  of flesvoeding? En vanwaar die keuze?

Beide. Ik ben begonnen met borstvoeding, omdat iedereen zei dat dat zo goed was voor zijn start. Aan mijn kant van de familie heeft iedereen weinig tot geen borstvoeding en zit er maar weinig voeding in. Ik verwachtte er niet veel van en toen bleek dat Dani meer honger had dan ik hem kon geven en hij pas rustig werd na een fles zijn we overgestapt. Direct viel de boel droog en heb ik geen drup borstvoeding meer gezien.

 

Hoe heb je het eerste jaar ervaren als nieuwbakken moeder?

Zwaar. We hebben een pittig kind en met de eerste 10 maanden een huilerd was het niet bepaald een pretje. Ik ben denk ik niet zo’n baby-mens, na een jaar worden ze leuker met hun eigen mening en bezigheden.

 

Wanneer ben je weer gaan werken? Of heb je andere keuzes gemaakt?

Na 3 maanden ben ik weer gaan werken. Ik had natuurlijk de paar weken na de bevalling nog verlof en daarna heb ik mijn te veel opgespaarde vakantie-uren ingezet om nog wat langer bij hem te kunnen blijven.

 

Ging je baby naar opa/oma, gastouder of kinderdagverblijf? Is de keuze bewust geweest en/of gebaseerd op kosten?

Mijn vader werkt en mijn moeder is niet in staat hem een hele dag op te vangen. Mijn schoonouders wilden pertinent niet oppassen. De keuze ging dus al snel naar een gastouder, nadat ik huilend ben vertrokken bij een intake gesprek bij een kinderdagverblijf. ‘Nee mevrouw, we laten ze echt niet huilen’, terwijl achter haar een kind al een half uur te keer ging. Mijn hart brak en ik ben vertrokken. Mijn huilerd ging ik daar niet heen brengen. We hoopten meer aandacht voor hem bij een gastouder. Helaas is dit ook niet geworden wat ik hoopte en vonden ze hem te veel aandacht vragen met zijn gehuil en werd hij steeds weggejaagd. Na een jaar kwam ik thuis te zitten, ik kon dit hem en mezelf niet meer aan doen. Hij steeds een andere opvang, wij steeds de stress rondom de opvang. Sindsdien werk ik thuis. Dani is inmiddels drie en ik ben opnieuw op zoek naar werk. Zijn huidige opvang past beter bij hem en ik kan niet wachten weer andere praat te hebben dan enkel peuterpraat.

 

Denk je dat er nog een baby komt in de toekomst?

Nee, die gaan er niet komen. Nadat ik bevallen was zei ik nog ‘die bevalling zou ik zo opnieuw doen, maar die zwangerschap niet’. Inmiddels blijkt dat dit ook niet meer mogelijk is. Ik bleek op de rand van mijn overgang nog zwanger te zijn geworden en inmiddels is het niet meer mogelijk om kinderen te krijgen. 

 

Dank je wel Alissa voor je openhartige bijdrage aan onze rubriek. Wil je Alissa volgen, kijk dan eens bij haar blog, op Facebook, Twitter en Instagram.