Je leert het beste door dingen zelf te doen

Je leert het beste door dingen zelf te doen, dit geldt zeker voor kinderen. Zo leerden alle drie mijn meiden ooit op een zeker moment dat die kleine ronde snoepjes zich bij uitstek uitlenen voor wat vertier in de neus. Waarom zou je ze opeten? Zonde! Dit kan overigens ook prima in een oor. Zo is ook weleens gebleken. Een lol dat ze stuk voor stuk hadden. Ze begrepen werkelijk, de waarschuwingen van papa en mama vooraf niet. Té grappig toch, zo’n ding zo ver in je neus dat ‘ie niet meer zichtbaar is?  De lol verging hen al gauw, toen duidelijk werd dat dat ding er niet zo makkelijk meer uit ging.

Kijk eens hoe hoog ik kan mama!

Een bed vraagt er natuurlijk om, om je lekker op uit te leven. Zo’n gevaarte kan prima doorgaan voor trampoline! Hoe harder en hoe hoger je springt, hoe meer lol! Ondanks het verbod hierop. Of wellicht juist dankzij dat verbod? Toch lekker springen als mama nét even niet kijkt? En ja hoor, onze jongste dame viel eens zo lelijk dat het tandvlees boven haar boventandjes compleet weg was geschaafd. Niet dat ze daar een trauma aan over heeft gehouden, want haar bed nodigt nog steeds uit om even wat stunts op uit te oefenen. Mama haar trauma is echter des te groter. Wanneer ze dan mijn strenge blik vangt, bindt ze weer in en weet ze nog exact waarom dit niet de bedoeling is.

Ik word helemaal duizelig

Waarom zou je naar je ouders luisteren wanneer zij jou verzekeren dat het niet zo handig is om talloze rondjes te draaien in de buurt van die tafel. Met die scherpe hoeken. Te laat… Tuurlijk gaat dat mis! Als ouder zie je dat al van mijlen ver aan komen! Helaas kijken kinderen precies niet verder dan hun neus lang is. En die is vaak nog niet zo lang…

Doe dat nou niet!

Toch nog even die deur een extra zwieper geven. Want ach, papa en mama waarschuwen voor de grap zo’n 88 keer dat kindlief van die deur af moet blijven, omdat het gevaar lonkt dat er een vinger tussen kan komen. Ja, zo zijn wij dan ook wel weer. We leggen graag uit waarom we liever niet hebben dat er met die deur wordt gespeeld. Of niet op bed gesprongen mag worden, of dat snoepjes niet in de neus of andere gaten van je lichaam thuis horen en ga zo maar door. Misschien helpt het?

Het maakt niet uit hoe je het zegt

Een keiharde, doch duidelijke ‘Nee’ wordt niet begrepen en zo wordt ook een meer pedagogisch verantwoorde benaderingswijze zonder pardon genegeerd. Je weet wel, benoemen wat je dan wél verwacht in plaats van onze bloedjes dingen te verbieden. Want jeetje, ze zouden maar eens iets eenvoudigweg niet mogen en op hun zere kinderzieltjes getrapt worden en verpulverd worden door onzekerheid. Welke manier ook, ons dringende advies en onze nuttige tips worden keer op keer in de wind geslagen door onze schatjes. Het zal er wel bij horen. Het is een fase, een van de velen. Ze hebben die fases nou eenmaal nodig om zichzelf optimaal te ontplooien en te ontwikkelen. Ik begrijp het helemaal. Niet.

Kinderen kunnen geen weerstand bieden tegen onbenullige acties. Het trekt aan. Hun nieuwsgierigheid en eigenwijsheid wint het op hun leeftijd nog ruim van het verstand. Het verstand wat nog volop in ontwikkeling is. Wij zijn hun verstand. Dat verklaart dan ook voor een groot deel al die ondoordachte acties.

Dit kan ook nog

Mijn middelste meisje had laatst een ondoordachte actie van een ander kaliber. Zij leerde onlangs dat het niet handig is om je fietssleutel voor de grap in de zandbak te begraven. Wat was ze beteuterd en verbaasd toen ze even later haar fietssleutel onvindbaar was en haar fiets niet meer van het slot kon. Tja…meid. Wel fijn dat hierbij geen gewonden vielen. Het was gewoon niet zo heel erg handig. Stiekem best grappig. Hoewel ik dat op dat moment allerminst zo vond. Want ik moest die zware fiets naar huis toe hijsen. En kindlief was toch ook wel verdrietig toen ze eenmaal begreep dat haar fiets nu niet meer van het slot kon. Dit had ze van tevoren niet voorzien. Gelukkig hadden we thuis nog een reservesleutel, maar dat vertelden we haar later pas.

Eigenwijsheid is ook wijsheid

Eigenwijsheid is ook wijsheid, misschien moeten we daar maar op vertrouwen. Een beetje. En er dan zijn wanneer blijkt dat papa en mama toch gelijk hadden. Dat is iets waar ik me soms maar bij neer te leggen heb. Ook ik stopte ooit eens mijn vinger tussen een tang, ondanks dat mijn vader luttele seconden daarvoor nog waarschuwde dit niet te doen. Door zelf te ervaren, leer je het beste. Al wil je je kinderen eigenlijk voor alles behoeden en beschermen, helaas blijkt dit in de praktijk niet 100% haalbaar.

Meer blogs van Judith: