Lage Cito score maakt ons kind onzeker

Onlangs kwamen onze oudste en middelste uitgelaten thuis met hun rapporten! Glunderend werden ze ons overhandigd. Op onze beurten lazen we de beoordelingen glunderend door. Het meeste was een feest der herkenning, maar onze verwondering groeide toen we de resultaten van de Citotoets van onze oudste op het gebied van (technisch) lezen onder ogen kwamen. Daarin herkenden we helemaal niets van onze oudste kanjer! Alsof het een beoordeling van een totaal ander kind was! Ons dametje leest al complete woorden vanaf haar tweede jaar en ook in de beoordeling en opmerkingen van haar juf, maakten we niets op wat in de richting van de uitslag van die Cito kwam. Sterker nog, tijdens het voortgangsgesprek vertelde zij ons dat ons meisje het leesniveau van het einde van groep 3 had. Twee totaal tegenstrijdige uitkomsten!

De Citotoets is een momentopname

Hoe kon dit nou?! In principe geef ik vrij weinig om die Citotoetsen en til hier niet zo zwaar aan. Dit hoop ik mijn dochter ook mee te geven. Het is slechts een momentopname. Zo is nu ook wel gebleken. Haar juf begreep het ook niet zo en zij vertelde mij dat zij de rijtjes woorden foutloos had gelezen, maar dat ze dit niet binnen de aangewezen tijd had gedaan. Daardoor ligt haar score laag. Heel laag. Lager dan haar score konden ze niet gaan!

Ze liet me de rest van haar ontwikkelingslijn rondom lezen zien. Deze doorliep ze moeiteloos. Het was die verrekte Cito die dwars door haar voorbeeldige ontwikkelingslijn heen liep en alles omlaag trok. Oké, so be it. Ik wist beter. Zo legde ik mijn dochter ook uit. Je kunt nou eenmaal niet overal in uitblinken en dat hoeft ook niet. Het punt is echter dat zij juist wel een kei is in (technisch)lezen/ schrijven! Waar het nou aan ligt dat de score zo buitensporig afweek, dat weten we niet. Waarschijnlijk ervaart ons arme schaapje toch een soort van druk waardoor ze haar focus verliest. Ze is een strebertje en heel competitief. Ze trekt het zich dan ook best wel aan dat de Cito een score laat zien die haar niet past. Dat gaat me nog het allermeeste aan het hart!

Ze las de rijtjes op haar tempo

Belachelijk dat ze op deze leeftijd al bloot wordt gesteld aan een dergelijke druk. Leren en naar school gaan hoort op die leeftijd leuk te zijn en geen spanningen op te leveren. Het is geen wedstrijd, het hoort een verrijking en aanvulling op haar ontwikkeling te zijn. Ze mag fouten maken en ze hoeft niet alles perfect te kunnen, daarvoor zit ze per slot van rekening op school! Ik wil niet dat ze bang is om fouten te maken, ik wil dat ze begrijpt dat fouten maken haar juist helpt ontwikkelingen, het hoort haar te sterken en het vertrouwen te geven om het nogmaals te proberen. Zonder consequenties en zonder te falen. Die Cito zorgt voor een andere uitkomst en maakt haar onzeker! Daarnaast maakte ze geen fouten, ze deed wat ze deed slechts op haar eigen tempo. Haar eigen tempo waarop zij leert. En dat is nooit fout! Dit drukte ik haar op het hart en ik vertelde haar dat wanneer zij haar best doet op school, ze altijd een winnaar is voor mij. Daar knapte ze gelukkig van op. Haar pruillipje maakte weer plaats voor die glunderende oogjes. Dat ik haar verklapte dat de juf mij had verteld dat zij het leesniveau van eind groep drie had, droeg daar overigens ook een eind aan bij.

Vroeger ging dat anders

Ik kan me nog zo herinneren dat ik die Cito deed. In die tijd werd dat helemaal niet benoemd en moest ik gewoon zo snel mogelijk een rijtje woordjes oplezen. Het was gewoon leuk en prikkelend en er zat geen druk achter. Sterker nog, nu pas ontdek ik dat dit om een Cito moest gaan!

Dat gaat voor mijn gevoel hedendaags heel anders. Het zou zoveel prestatiedruk schelen als men de kinderen gewoon liet doen wat ze moeten doen, zonder dat het woord Cito hier aan te pas komt. Mijn dochter is niet gek, die weet dondersgoed dat wanneer zij een Cito maakt, hier uiteindelijk ook een resultaat aan is verbonden.

Meer blogs van Judith: