Lachen om kid shaming video's op social media

Tegenwoordig vliegen je de hypes en trends omtrent grappige filmpjes van jonge kinderen en baby’s je om de oren. Ik weet alleen niet of ik ze wel als grappig kan bestempelen, want ik ben vaker aangedaan dan dat ik moet lachen nadat ik een dergelijk filmpje onder ogen kwam. Nou ben ik zelf ook geen heilig boontje en draai ik mijn hand echt niet om voor een plagerijtje bij mijn kinderen, en ja hoor, zo nu en dan benader ik mijn kinderen ook wel eens op niet pedagogisch verantwoorde wijze. Ik heb niet altijd de tijd, energie en zin om met alle geduld van de wereld mijn dochter haar bordje leeg te laten eten wanneer zij niet van plan is ook maar één hap tot zich te nemen. Ik heb hierbij wel eens hulp ingeroepen van de fictieve ‘groentepolitie’, ik heb ook wel eens een leugentje om bestwil de wereld in geslingerd om een van mijn dochters te laten doen wat ik van hen verlangde en ik heb ze ook wel eens op flauwe wijze voor de gek gehouden. Als klap op de vuurpijl heb ik dit ook wel eens gefilmd. I’m guilty! Maar nee, ik deelde het dan niet op social media, dat vind ik echt andere koek.

Alles voor de likes?

Tegenwoordig is het de trend om dit soort dingen te filmen en het vervolgens op het wereldwijde web te plempen. Het is buitengewoon hilarisch om je kind zijn bord leeg te laten eten door eerst zijn favoriete knuffel een hapje te geven. Wanneer deze dan zogenaamd weigert, wordt het ding vreselijk afgetuigd. Daarna krijgt kindlief weer een hap van zijn bord, waarna hij deze zonder aarzelen leeg eet. Niets grappiger dan dat je kind doodsangsten uitstaat, dat je hem helemaal de ellende in slaat wanneer het zijn bordje niet naar behoren leeg eet! Echt?! De groentepolitie is al niet chique, maar dit is wel een hele nare methode. Eh, sorry…grap, want dit moet grappig zijn. Dringt het dan wel door dat dit kind zijn bord leeg eet omdat het bang is om ook zo toegetakeld te worden en bang is voor zijn papa en mama?

Dit kun je ook met kaas doen

Laatst waren de compilaties waarin baby’s een plak kaas in hun mik kregen gesmeten helemaal je van het. De kinderen raakten hier compleet van in paniek. Onhandig probeert het die kaas weer van zijn snoetje te krijgen en het schudt wild met zijn hoofdje. Nou echt, veeg mij maar op hoor! En sarcasme weer uit…

Och, wat had ik met ze te doen. We moeten niet vergeten dat kinderen op deze leeftijd nog geen betekenis of perceptie kunnen verbinden aan die plak kaas. Ze weten niet wat ze onaangekondigd in hun gezicht gegooid krijgen en hebben nog niet de kennis en motorische vaardigheden paraat om deze weer adequaat uit hun gezicht te verwijderen. De mensen van wie zij afhankelijk zijn en die zij het meest vertrouwen die lachen hen vervolgens ook nog eens uit, in plaats van dat zij die arme kleintjes helpen. Een en al onveiligheid voor zo’n ukkie.

Kusje er op?

Nu is er weer een nieuwe hype: je kind doen geloven dat het zijn hoofd heeft gestoten, door terwijl ze hun kind vasthouden, even op een muur of een raam te kloppen en het vervolgens te troosten. Zo wordt blijkbaar de illusie gewekt dat het kind zijn hoofd zou hebben gestoten, met als resultaat dat het kind overstuur raakt en moet huilen. Het effect is natuurlijk nog vele malen grappiger wanneer je dit twee of drie keer achter elkaar doet! En hoppa, ook dit wordt weer moeiteloos met de rest van de wereld gedeeld met de capture: ‘Zoveel invloed heeft de reactie van de ouders op hun kind.’ Tja…tell me something new…

Wij moeten ze juist beschermen

Dan denk ik: doe dat even lekker met iemand van je eigen formaat, iemand die al benul heeft van de wereld en niet meer afhankelijk is zijn emoties te reguleren en te begrijpen met behulp van zijn ouders. Er is niets zo kwetsbaar als iemand zijn emoties. Als iemand een loopje neemt met jouw emoties, verdriet of pijn, dan is dat ronduit gemeen. Waarom zou dit niet voor de allerkleinsten gelden? Zij zijn nog weerloos en kunnen ons niet vertellen dat ze het niet leuk vinden als dergelijke filmpjes online worden geplaatst. Daar zouden hun ouders hen juist tegen moeten beschermen. Wat mij vooral tegen de borst stuit is dat dit soort ‘leedvermaak’ over het hoofd van die onschuldige en onwetende kinderen gaat. Alles voor de likes, ten koste van die kinderen. Tuurlijk kunnen dergelijke dingen best wel eens grappig uitpakken, maar moet dit dan meteen het web op worden geslingerd zodat de hele wereld mee kan genieten?

Ik vind dit eigenlijk hetzelfde als iemand schaamteloos uitlachen als deze poedelnaakt is. Want kinderen worden op hun kwetsbaarst geprofileerd en vervolgens wordt er door de hele wereld de spot mee gedreven. Ik zou het allerminst op prijs stellen als ik op mijn minst voordeligst het internet op gesmeten zou worden door wie dan ook. Voor een ander humor, voor mij bijzonder kwetsend. Maar goed, zoveel mensen, zoveel wensen. Ieder zijn ding. Misschien ben ik een zeikerd, maar vooralsnog vind ik het vooral zielig in plaats van dat ik het grappig vind en vraag ik mij af waar de grens ligt in het publiceren van dergelijke filmpjes?

Meer blogs van Judith: