Kleintje ligt in een piepklein grafje
‘Ik weet wat voor bloemetjes dat zijn! Dat zijn Liefdesbloemetjes, omdat ál onze liefde er in zit’ zeg Kardelen monter, terwijl ik hortensia’s op het graf leg. Het ontroert me. Wat een wijze woorden voor zo’n klein meisje. We beschermen onze kinderen tegen de grote boze wereld omdat ze zo klein zijn, maar hoe scherp ze sommige zaken zien, verrast me elke keer weer.
We begraven Kleintje, het kuikentje van onze meneer Pluis, de jongste telg. Al 3 dagen was de arme drommel doodziek. Hij lag trillend in een kartonnen doosje binnen en kon amper op zijn pootjes staan. De kinderen hebben mooie tekeningen gemaakt, zodat Kleintje erdoor opgevrolijkt werd. Het hielp niet. Zelfs de steroïdeninjectie die hij kreeg, mocht niet baten en nu ligt Kleintje in een piepklein grafje met mooie bloemen erop. Liefdesbloemen om precies te zijn. We hebben al onze liefde er in gestopt en Kleintje ermee toegedekt. Kleintje was misschien maar een kleine haan, maar hij was heel lief en kon uitstekend knuffelen en uit je hand eten. Het valt dan ook niet mee dat we hem moeten begraven.
Het verlies van een huisdier
Het verlies van een huisdier moet je niet onderschatten. Kinderen kunnen daar behoorlijk van ondersteboven zijn of zelfs denken dat het hun schuld is. Onder de 6 jaar kun je het woord ‘inslapen’ het beste vermijden is me verteld, omdat zulke jonge kinderen anders zelf bang kunnen worden om te gaan slapen. Dat klinkt heel logisch, dus dat doen we dan ook niet. Je huisdier is niet gaan slapen of weggegaan, maar dood. Helder. Laat je kind(eren) afscheid nemen. Hun verdriet is niet jouw verdriet en kan zich heel anders manifesteren. Er zijn veel kinderboeken die de dood van een huisdier behandelen. Dat biedt veel troost en kan ik zeker aanraden.
Het scheelt denk ik dat de kinderen hebben gezien hoe slecht het met het kuikentje ging. Een kip is ook geen huisdier wat je binnen houdt. Dat maakt het gelukkig ook wel makkelijker. Het is niet zo anoniem als vissen in een kom, maar het is ook geen hond of kat. Daar heb je veel meer binding mee. Wanneer zo’n huisdier dood gaat, komt dat nog harder binnen lijkt me, maar daar hebben wij -gelukkig- geen ervaring mee.
Ik schrik op uit mijn overpeinzingen, doordat K2 in mijn oor tettert... (Dank je wel Orman)
‘Mogen we de kipjes wat mais geven? Dan kunnen we ze verwennen, omdat we ze zo lief vinden en ze eitjes voor ons leggen mamaaa. Dus we móeten ze wel verwennen, toch mamaaa?’. Orman heeft een goed punt. De kippen leggen inderdaad eitjes en we vinden ze ook heel lief.
Al snel heb ik 3 paar graaiende kinderhandjes in de bak met meelwormen en mais. Er klinkt wat gekakel wanneer de toom kippen komt aangestoven. Fladder fladder. De pikorde is direct duidelijk wanneer Stoute Moeder 2 kippen wegjaagt bij ‘haar’ maïskorrels.
‘Mmm, maisjes zijn lekker!’ zegt K3 glunderend, terwijl er een mais kwijltje uit zijn mond loopt. Ik doe maar alsof ik het niet zie...!
» Lees ook: huisdieren en kinderen
De afbeelding is van Mega Pixel by Shutterstock
Meer blogs van Melek:
Reacties 0