De Kinderopvang in het nieuwe normaal

De eerste week in het nieuwe normaal op de werkvloer (Kinderopvang) zit erop! Al met al viel het mij erg mee. Hoewel deze situatie natuurlijk alles behalve normaal is! Vooral van het gegeven dat deze alles behalve normaal is, word ik nogal opstandig. Dan ga ik overal beren op de weg zien. Nu ik de meeste beren heb ontmoet, blijken ze best te doen. Alles was anders en toch voelde het meteen weer vertrouwd.

Al zullen sommige dingen gewoon niet wennen. Mijn werk met die afstand doen waarmee ik dat nu doe, blijf ik heel onnatuurlijk vinden en zal ik nooit normaal gaan vinden.

We hebben een nieuw takenpakket

Ons takenpakket is enigszins aangepast en bestaat nu vooral uit het ontwijken van collega’s en ouders, tot in den treuren handen wassen van alles wat ademt en het desinfecteren van deurknoppen, kranen en speelgoed. Halverwege de dag ben ik gewoon bedwelmd van de alcohollucht. Heerlijk! Daar kan ik dan wel weer aan wennen. We schijnen ook nog iets met kinderen te moeten doen. Wat was dat ook al weer? Oh ja, ik weet het al; snottebellen detecteren en beoordelen. Verder moeten we ons bedacht zijn op verdachte hoestjes en niesbuien. Daar gaat heel wat tijd en verdieping in zitten kan ik je vertellen. Want er zijn dus talloze varianten snot. Nou ja, ik kan hier wel heel interessant over gaan doen, maar… snot is snot. En snot, in welke vorm dan ook, is nu taboe. Punt.

Kinderen zijn flexibel, driftbuien niet

Kinderen veren een heel eind mee in dat zogenaamde nieuwe normaal. Dat bleek die eerste week wel. Op een paar kleine verdrietjes na, hadden alle kinderen er verrassend veel zin in. Bij sommige kinderen leek het zelfs alsof ze nooit weg waren geweest. Het oude, vertrouwde ritme werd zonder moeite weer opgepakt. De kinderen hadden duidelijk minder moeite met het nieuwe normaal dan dat ik dat heb. Driftbuien veren echter niet mee met het nieuwe normaal. Dat is een van die dingen die nog gewoon volgens de richtlijnen van het oude normaal verlopen. Net zoals mijn koppigheid. Dat is een vrij statisch dingetje.

Niet nu hoor

Wanneer zo’n ouderwetse driftbui zich uitgerekend ontspruit tijdens een breng- of haal moment, dan moet ik daar volgens de nieuwe richtlijnen van het nieuwe normaal op inspelen. Tenminste, als deze meer dan luttele ogenblikken aanhoudt. Want tijd is een kostbaar goed deze dagen. Brengen- en halen mag nu niet meer dan enkele minuten duren. Dat is eigenlijk al te lang. Meer dan die enkele minuten voor een dwarse bui is er nu helaas niet tijdens deze momenten. Alsof die buien zich laten plannen. Ha, zou dat even mooi zijn als dat zo werkte! ‘Stop nu maar met boos zijn lieverd, we kunnen ons een driftbui niet permitteren in het nieuwe normaal’. Nee hoor, daar is een kind niet van onder de indruk. Kinderen hebben geen boodschap aan de richtlijnen van het nieuwe normaal.

Door die ouderwetse buien, lukt het me om nog enigszins luchtig in deze nieuwe werkelijkheid te blijven staan. Dat is een van de weinige dingen die nog gewoon volgens het oude normaal verlopen. Een erfenisje uit ons vorige leven. Iets vertrouwds in al dat nieuws. Wie had ooit gedacht dat ik de klassieke driftbuien ooit als fijn en vertrouwd zou bestempelen?!

Pedagogisch handelen op 1,5 meter

Ouders voelen zich op zo’n moment vaak zichtbaar opgelaten en ik moet daar met de anderhalve meter regel dan adequaat op inspelen. Dat zorgt voor spannende taferelen hoor. Want de 1,5 meter regel is geschonden voor je er erg in hebt! Maar hej, je bent een pro, of je bent het niet. Toch? Ik krijg er warempel steeds meer handigheid in en ja…toegegeven; stiekem ook best een beetje lol.

Het lijkt soms wel op een of andere ingewikkelde dans, waarvan je de pasjes maar moeilijk kunt onthouden! Datzelfde geldt voor het in acht houden van de anderhalve meter regel bij mijn collega’s. Dat levert verschillende malen per dag penibele situaties op. Situaties waarin we letterlijk om elkaar heen dansen. Een ingenieuze Tango is er werkelijk niets bij!

Humor sleept ons er doorheen

Hoe anders alles ook mag zijn, alles gaat desondanks, ook ‘gewoon’ weer door. Kinderen en hun nukken laten zich niet leiden door het nieuwe normaal. Humor houdt mijn collega’s en mij toch dicht bij elkaar. Ook een van de dingen die geen boodschap heeft aan de richtlijnen of grenzen van het nieuwe normaal. Al die gecompliceerde dansen helpen daar ook heel goed bij! Zolang de humor niet verloren gaat, vertrekt de afstand met de noorderzon. Sommige dingen veranderen nooit. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Wat dat normaal deze dagen dan ook mag betekenen…

Meer blogs van Judith: