De keuze voor een tweede kind

Wat is het lang geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. Ondertussen is er veel gebeurd en voorgoed veranderd in onze gezinssituatie, want op zaterdagavond 16 januari is Roos geboren. Ik heb dus veel te vertellen en de komende tijd kunnen jullie daarover een aantal blogs verwachten, op chronologische volgorde. Deze keer gaat het over de keuze voor een (tweede) kind. Wanneer ben je er klaar voor? Wat komt erbij kijken?

Ten eerste: Er is geen standaardgezin en dus geen perfect plaatje en iedereen moet kiezen waar hij zichzelf prettig bij voelt. Daarnaast besef ik me met het schrijven van deze blog dat in het leven niet alles te plannen is en dat het krijgen van kinderen niet voor iedereen vanzelf gaat. Toch merk ik om me heen dat twee kinderen een beetje als ‘gemiddelde’ wordt gezien. Hoewel Floris en ik niet de behoefte hebben om ‘gemiddeld’ te zijn, hoefden niet lang te discussiëren over of we een tweede kindje wilden. Floris was heel duidelijk hierover; hij zou het zielig vinden voor Tijn als hij enig kind zou blijven. Ik sta daar anders in, maar wilde ook wel graag een tweede kindje. We kregen vanuit onze omgeving nog weinig ‘opdringende’ vragen over of we een tweede kindje zouden willen. Ik denk dat dat komt omdat in het standaardplaatje er ongeveer 2 jaar leeftijdsverschil tussen de kids zit. Aan dat plaatje hebben wij ons braaf gehouden. Een collega zei ooit ‘het eerste kind maakt je ouder, het tweede kind maakt een gezin’. Nou, dat merken we nu elke dag. Mijn god, wat ben je druk met een gezin..!

Kan ik het wel?

Vooral voor de komst van de eerste, heb ik soms gedacht dat ik niet de juiste kwaliteiten zou hebben om een goede moeder te zijn. Waar het mij vooral aan zou ontbreken, is het verzorgende. Maar inmiddels ben ik erachter gekomen dat wanneer je de beste intenties hebt – en die heb je, als het goed is – ouderschap wel goedkomt. Toen ik zwanger was van de eerste, had ik in de avondopleiding een studente die twee kinderen had en aan een nieuwe baan begon. Ze zei dat ze nog nooit zo bang was geweest om iets fout te doen en ik vroeg: ‘Je bent moeder van twee kinderen, dat is toch een veel verantwoordelijkere taak en daarom enger?’ Zij antwoordde dat zij dat anders ervaarde, dat ouderschap wel goedkomt als je doet wat je denkt dat goed is. Uiteindelijk kon ik haar ervan overtuigen dat dit in een nieuwe baan ook zo is. Zo konden we elkaar geruststellen die avond.. en ik denk dat we beiden gelijk hadden. Mocht je je nu nog afvragen of je het wel kan, het antwoord daarop is ja, als ‘je intentie maar goed is’. Lees hierover meer onder het kopje Vitamine L.

De drukte van een gezin

Ik schreef al eerder dat je druk bent met een gezin. Ik vind het echt wel pittig met twee kleine kinderen onder mijn hoede. Ruimte vinden om me ergens op te concentreren, lukt me amper. Ja, ’s avonds als de peuter in bed ligt, maar dan ben ik gewoon op en wil ik alleen nog hersenloos naar mijn telefoon of de televisie staren –en dan heb ik nog een baby in mijn armen, omdat die niet anders wil.

Toen Tijn net geboren was, moest ik al wennen aan het feit dat mijn to do-lijstje voor de dag lang niet altijd klaar was aan het eind van de dag. Nu moet ik dingen vaak nóg langer uitstellen en dat vergt flexibiliteit en vooral een nieuwe mindset. Bij die nieuwe mindset hoort ook dat ik soms iets van mijn to do-lijst schrap of zaken efficiënter inricht. Een keer een dag niet stofzuigen bijvoorbeeld, daar wordt niemand slechter van. Google maar eens op ‘opgeruimd huis’. Dan vind je ‘Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd’, maar ook ‘ Een opgeruimd huis is een teken van een verspild leven’. Kies welke quote het beste bij jou past. Ik vind beide quotes kloppen, maar heb op dit moment voorkeur voor de tweede quote. Overigens vind ik een schoonmaakster inhuren ook het overwegen waard. Dan hoef je je in je schaarse(!) vrije tijd je niet druk te maken om rotklusjes –met hoofdletter R- zoals de badkamer schoonmaken of ruzie te maken met je partner over wie de meeste Rotklusjes uitvoert. Vooralsnog vond ik een schoonmaakster zonde van het geld en ik kon niet wennen aan het feit dat er iemand anders in mijn huis rondneust.

Inmiddels gaat het argument vóór steeds zwaarder meewegen, dus misschien ooit… Daarnaast neem ik me vaak voor om pas op te ruimen als de peuter slaapt, anders loop ik de hele dag gefrustreerd achter zijn kont aan om alles op te ruimen. En zo’n peuter kan veel rotzooi maken, dat houd je niet voor mogelijk. Ik probeer hem ondertussen nog op te voeden door hem met één ding tegelijk te laten spelen, dit vervolgens op te ruimen en dan pas iets anders te pakken. Mijn voornemen en opvoeding lukken tot nu toe niet altijd overigens. Ik ben dus ook wel eens gefrustreerd geraakt de afgelopen tijd… en daar wordt huize Bouwhuis niet gezelliger door…

Met de komst van Roos, moet de aandacht nu verdeeld worden over twee kinderen. Dat gaat ons redelijk goed af, hoewel ook dit weer een andere mindset vergt. Als ik Tijn naar bed breng en Roos ligt in de box te huilen, nadat ik haar alle verzorging die ze nodig heeft heb gegeven, breng ik Tijn ‘gewoon’ naar bed. Roos moet dan dus even wachten. Andersom zijn er ook momenten dat Tijn even moet wachten. Voor de beginners: Wachten moeten kinderen nog leren en dat gaat –bij Tijn letterlijk- met vallen op opstaan. Aan de momenten dat ik met één kind bezig ben en de ander moet wachten, moet ik het meest wennen.

Money, money, money

Behalve dat een kind veel tijd en aandacht van je vraagt, kost het ook geld. Véél geld. Hoeveel kost een kind dan, zul je je afvragen. Even Googelen levert de volgende resultaten op:

Het Nibud becijfert dat een kind tot 12 jaar ruim 50.000 euro kost. Dat komt neer op 4.320 euro per jaar. Kinderen in de leeftijd van 12 tot 18 jaar kosten gemiddeld een kleine 30.000 euro.
Wat kost een kind dan per maand of per dag? De maandelijkse kosten voor een kind van 6 tot 12 jaar bedragen gemiddeld 445 euro, zonder opvang-, school- en uitzonderlijke kosten. Voor kinderopvang gelden dezelfde tarieven als voor kinderen tot 5 jaar: ze schommelen tussen 5,32 en 29,51 euro per dag. Overigens krijg je voor een tweede kind een hoger percentage van de kinderopvang vergoed dan voor het eerste kind.
Op sommige kosten die je maakt, kun je besparen. Alleen hier al zou ik een heel blog over kunnen schrijven. Hier een link naar zeven handige bespaartips.

Wat zegt de wetenschap?

Er is door dr. Bronwyn Harman van de Edith Cowan University in Perth onderzoek gedaan naar het ‘perfecte’ aantal kinderen. Schrik niet, ouders van 4 kinderen, zijn het gelukkigst. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd dus. Aspecten, zoals tijd en geld blijken ondergeschikt te zijn aan de vreugde die een groot gezin met zich meebrengt. Maar hoe gelukkig ben je dan met 1, 2 of 3 kinderen? Met één kind ben je als ouders in de meerderheid en kun je alles meestal prima overzien. Er zijn mensen die het zielig vinden voor een kind om het enige kind te zijn in het gezin. Onderzoeken wijzen echter uit dat deze kinderen vaak helemaal niet zo ongelukkig zijn als wordt aangenomen. Wel hebben ze een significant hogere prestatiemotivatie (zie: https://www.boompsychologie.nl/media/3/margriet_enig_kind_juli_2015.pdf). Twee kinderen komt het meeste voor in Nederland. De meeste ouders geven aan dat de overgang van 1 naar 2 kinderen prima te doen is. Hoewel ik 2 kinderen onder je hoede hebben wel heftig vind, is deze overgang minder schokkend dan die van geen naar één kind. Lees meer over de overgang van 1 naar 2 kinderen en wat je kan verwachten: https://www.zwangerenportaal.nl/zwanger/de-overgang-van-1-naar-2-kinderen-wat-mag-je-verwachten-als-je-een-tweede-kindje-krijgt
Uit onderzoek van Today.com blijkt bijzonder genoeg dat ouders met drie kinderen de meeste stress ervaren, waarschijnlijk omdat zij in de minderheid zijn ten opzichte van hun kinderen. Dit terwijl ouders met vier kinderen het leven juist weer minder stressvol vinden. De reden daarvoor zou zijn dat ouders die een vierde kind krijgen zich beter kunnen overgeven aan de situatie.

Vitamine L

Wat het zwaarst mee moet wegen bij het kiezen voor een kindje, is de vraag of het welkom en gewenst is. Je moet het als ouder willen inpassen in je leven. Als dat zo is, treedt ‘Waar een wil is, is een weg’ in werking. Allerbelangrijkst voor een kind is Vitamine L, de L van liefde. Als een kind en -indien van toepassing- de andere ouder daar genoeg van krijgt, doe je het als ouder perfect.

Om een lang verhaal kort te maken: Wat moet je als ouder veel investeren in een kind, maar ik moet er niet aan denken ze te moeten missen. Omdat wij hierna niet nog een derde kindje willen, is alles nu met Roos voor het laatst; de zwangerschap, de kraamtijd, zwangerschapsverlof, maar ook de schattige babykleertjes. Bij Tijn was ik alleen maar trots als hij weer uit een maatje was gegroeid. Nu word ik er ook een beetje verdrietig van, omdat ik op zoek moet naar een nieuwe bestemming voor die schattige babykleertjes (lees: afscheid ervan nemen).

tweede kind kiezen

De eerste kennismaking met Roos. Gelukkig mocht Roos deze keer meteen bij mij liggen toen ze geboren was. En het is echt waar: Dit moment doet je alle ellende die eraan vooraf gaat vergeten.

kiezen voor een tweede kind