Je wordt bedankt!
Er zitten maar 6 meisjes in de klas waar jouw dochter in zit. 6 meisjes. En een van die meisjes is op school eenzaam. Voelt zich onbegrepen, niet geaccepteerd. Voelt zich verdrietig, omdat zoals ze zelf zegt: “niemand ziet mij, ik ben onzichtbaar”. Met een van die meisjes wil zelden iemand spelen, wil zelden iemand afspreken voor na school. Een van die meisjes wordt niet uitgenodigd voor kinderfeestjes. Dat meisje is mijn meisje.
Mijn lieve dochter met zo’n prachtige ziel. Die verder kijkt dan de oppervlakte van kleine én grote mensen. Die kinderen accepteert zoals ze zijn, omdat ze weet hoe het is om niet geaccepteerd te worden. Die nooit beroerd is om een ander kind te helpen. Mijn dochter die zo snel groot wil worden, omdat in de toekomst alles vast beter is. Die het liefst morgen al naar de middelbare gaat, want dan kan ze daar opnieuw beginnen. Daar hopelijk nieuwe kansen krijgt om nieuwe vrienden te maken. Ik gun het haar zo.
Dat meisje is als enige meisje van de klas weer niet uitgenodigd voor een kinderfeestje. Iets wat niet in mij op zou komen als moeder. Als je alle meisjes van een klas uitnodigt dan sluit je er niet eentje uit. Dat hebben wij met jouw dochter ook niet gedaan. Toch interesseert het jou blijkbaar niets hoeveel pijn je een kind daarmee doet. Of heb je hier totaal niet bij stilgestaan?
Begrijp me niet verkeerd. Mijn dochter hoeft niet uitgenodigd te worden omdat zij jouw dochter wel uitnodigt voor haar verjaardagsfeestje. Daar gaat dit niet om. Dat zijn we inmiddels gewend. Maar alle meisjes van een klas uitnodigen behalve 1, dan heb je in mijn optiek het meevoelend vermogen van een ui. Om te janken dus.
Dus je wordt bedankt dat ik de afgelopen weken alles uit de kast heb moeten trekken om van mijn verdrietige dochter weer een lachend kind te maken. Je wordt bedankt dat ze zich nóg eenzamer ging voelen dan ze al deed. Je wordt bedankt voor mijn tranen om haar en mijn slapeloze nachten én je wordt bedankt voor de inspiratie voor dit blog….
» Lees ook: hulpmiddelen voor een kind met ADHD of ADD
De getoonde foto is niet mijn dochter maar een foto uit Shutterstock: eenzaam kind, Altanaka
Meer blogs van Esmée:
Hé bah wat sneu! Ik krijg er zelfs tranen van in mn ogen tijdens t lezen. Wat fijn zo’n lieve mama die haar begrijpt en steunt. Goed dat je dit beschrijft in een blog. Terwijl het voor mij vanzelfsprekend zou zijn dat ze alle 6 komen, staan andere ouders hier niet altijd bij stil.
Daar breekt je hart toch van. Op oude school had je van die ouders die hardop zeiden dat iedereen behalve die druktemaker kon komen. Zij had de mazzel dat de kindjes haar dan toch perse erbij wilden hebben. Maar hard is het wel. Nu op speciaal onderwijs zit er maar 1 ander meisje in de klas en gelukkig zijn het dikke vriendinnen. Dankzij social media heeft ze inmiddels wel meerdere vriendinnen, met wie ze ook volgend jaar op de middelbare komt. Misschien een idee?
Oh dat moet pijn doen voor een ouder om dit te moeten zien gebeuren :( een volwassen persoon (de ouders van dat kind) zouden toch moeten zien dat dit echt niet ok is :(
Hoe herkenbaar dit verhaal. Alleen ging het bij onze zoon niet over kinderfeestjes maar over meefietsen naar het voortgezet onderwijs, 14 kilometer verderop. En dan zeggen ouders recht in je gezicht: ik weet dat jouw zoon als enige niet mee mag fietsen, maar daar kan ik niks aan doen. Onze zoon vindt de jouwe irritant dus daarom mag hij niet met de rest meefietsen. Echt, hoe bedenk je dat als kind en hoe kun je dat als ouder maar gewoon vinden . Gelukkig gaat het heel erg goed op het voortgezet en is die ene jongen nu het buitenbeentje van de klas en zit onze zoon elke pauze en elk tussenuur met een berg vrienden.
Toch jammer dat je nu zo blij bent dat de andere jongen nu een buitenbeentje is... dan sla je net de plank mis na dit artikel..
Ik kan hier toch zo kwaad om worden he.. Neem van mij aan, het komt allemaal goed, ik was namelijk net zo. Buitenbeentje, onzichtbaar, liever ergens anders en vooral niet in die klas. Het is nu even zwaar, maar minder zwaar dan als mensen geforceerd je vriend gaan zitten zijn.. Sterkte
Hier breekt mijn hart echt van! Wat naar dat je lieve dochter dit meemaakt en ook voor jou als ouder. Elke ouder wil haar/zijn kids gelukkig zien en als er dan zoiets oneerlijks gebeurd... Pfff. Sterkte!
Onuitstaanbaar!! En het ligt aan de ouders bij mijn dochter zaten op een gegeven moment 12 meiden in de klas ze werd 9 en zou dus eigenlijk 9 kinderen uit mogen nodigen. Toen heb ik gezegd we nodigen ze allemaal uit ook al zit er misschien eentje tussen waar je een mindere klik mee hebt. Het werd een hartstikke leuk feestje. En wat denk je op het feestje van het mindere klik meisje wordt zij ( en 1 ander meisje) niet uitgenodigd. Als ouder kun je en moet je ze de goede weg wijzen.
Dit is echt niet te geloven. Hoe kortzichtig mensen kunnen zijn. Vorig jaar mocht mijn zoon van mij niet naar een feestje, ook zo'n erg verhaal. De hele klas was uitgenodigd behalve 1 jongentje. Toen ik de moeder vroeg of zij hiervan op de hoogte was, zei ze ja mijn zoon heeft een hekel aan hem. Toen zei ik nog, dat ik het niet kon geloven. De hele klas behalve 1, ik heb toen gezegd het spijt mij heel erg maar mijn zoon komt dan ook niet naar het feestje. De moeder van het andere jongentje heeft mij bedankt . Mijn zoon begrijpt dit gelukkig heel goed. ...
Ik reageer eigenlijk zelden, maar bij het lezen van deze blog breekt mijn hart echt! Arm meisje.. Is het een idee om dit bespreekbaar te maken met de juf? Dat zij het er misschien over kan hebben met de kinderen of een berichtje kan doen naar de ouders (wij hebben een app)? Ze hoeft dan niet eens specifiek jouw dochter te noemen, maar gewoon om ouders even alert te maken.
Ach, hier ook zo'n prachtig meiske. Woonden we maar naast elkaar, dan hadden ze samen kunnen spelen....
Is het een idee om haar van school te veranderen?
Soms is een hele verandering beter, nieuwe gezichten, nieuwe kansen en hopelijk teminste éen goede vriendin zodat ze haar ook op school en na school geliefd voelt. Wat kunnen kinderen toch gemeen zijn... ik hoop dat jullie samen een solutie vinden, veel sterkte en steun aan je dochtertje!
Jeetje....ik snap dat ook gewoon echt niet. En wat moet het onwijs machteloos voelen voor jou Esmee :(..
Ach lieverd, ik lees het nu pas. Wat een ontzettende pijn kan dat toch opleveren. Voor jou en je dochter. Ik herken het, maar dan met mijn zoon. En dat terwijl je zo'n lieve meid hebt. Ik wens haar -en jullie- dat de lagere schooltijd snel voorbij mag zijn en ze inderdaad weer opnieuw kan beginnen. En voor die ouder van dat meisje die het feestje gaf... ik wens dat je zelf een keer met je kop tegen de lamp loopt. Er is duidelijk iets mis in je opvoeding. Jouw kind komt hier niet uit zichzelf op en als dat al zo was... dan is het jouw taak om haar hierin op te voeden. Als mijn kind er zo over zou denken dan zou het hele feestje van de baan zijn!
Wat enorm verdrietig.... Is dit iets wat je met de leerkracht kunt bespreken? Dat ze in de klas zich meer richten op team building en normen en waarden? Ik heb dit laatst bij ons op school aangekaart en zij zijn hiermee aan de slag gegaan. Als de kinderen het vanuit thuis niet meekrijgen, is het wel zo fijn als school hier op inspeelt. Hier zit ze toch meerendeel van de week! Zo leren de kinderen in de klas jouw dochter ook beter kennen...:)
Ik was vroeger ook dit meisje. Nu ben ik 18 en hoe moeilijk het ook was. Ik zie alles nu zoveel helderder dan de meeste. Ik kan door de roddels en verhalen heen kijken en zie wie iemand echt is. Ben empatisch en sociaal.
Ik studeer nu voor Juf basisschool en probeer de kinderen die dit ook hebben hiermee te helpen.
Op mijn middelbare school werdt het helaas niet beter en ook nu heb ik het soms nog moeilijk mee, maar uiteindelijk heb ik er heel veel van geleerd ben ik blij en trots op wie ik nu ben.
Zeg alsjeblieft dit tegen je dochter: Je bent goed zoals je bent en je hoeft niet te veranderen voor die ander. Het is nu heel erg moeilijk, maar al dat verdriet is het niet erg waard. Op een dag vind je die persoon die jou precies begrijpt en waar je altijd bij terecht kan. Blijf sterk. Dikke vette knuffel van mij
Jank...
ik vind dit zó hartverscheurend... arme meid. Arme jij. Wat een verdriet.
De ouders hadden net zoals jij dat ook weet, moeten weten dat er maar 6 meisjes in de klas zitten. Ik hoop dat het volgende feestje met 6 meiden is.
Het doet pijn om te lezen omdat ik weet wat het is..op onze school pakken ze dit goed aan gelukkig en zetten ze alle meisjes samen in een groepje en gaan ze praten waarom iemand buitengesloten word en wat ze er aan gaan doen. Je hoeft ze niet te verplichten om vriendinnen te worden met elkaar maar als klasgenootjes kan je wel gewoon met elkaar spelen en mag niemand buitengesloten worden! Heb je er zo met school al ooit over gesproken? Kaart het anders aan dat dit een goede manier is ..als kinderen eerlijk gevraagd word waarom ze niet met iemand willen spelen, hun mening geven, dan kan er over gepraat worden en kan de leerkracht zeker in laten zien dat het de ander kwetst en de vraag stellen hoe zou jij je voelen als...vaak zijn kinderen op die leeftijd egoïstisch en zien ze niet eens hoe ze de ander pijn doen door buiten te sluiten. Als je het via de school doet staan de ouders erbuiten en bereik je vaak meer????Heel veel sterkte! Bijt je er in vast en laat niet los!????????
Met tranen in mijn ogen lees ik dit. Ik herken zo duidelijk mijn dochter hierin. Al 2 jaar lang wordt ze niet uitgenodigd op kinderfeestjes. Is zij idd ook onzichtbaar, en doet ze er alles aan om maar "volwassen" te worden. Dat doet je moeder hart zo een pijn. ????
Vreselijk als dit gebeurt...
Via mijn werk ben ik (zijdelings) betrokken bij het Project Klassenfeestjes. Een feestje voor de hele klas, niemand uitgezonderd. Er is o.a. een draaiboek beschikbaar. Meer info via de website van Druk en Dwars, subpagina klassenfeestjes.
Er is ook een fb-pagina.
Misschien iets om te bespreken evt met school?
Hallo, zou je aan je dochter willen vragen of ze het leuk zou vinden om mee te werken aan een fotoserie over de impact van Pesten? De eerste serie hangt momenteel in Maastricht, echter de serie wordt uitgebreid en gaat verder reizen door Nederland. Mijn bedoeling is rond het thema een educatief programma te bieden voor scholen maar ook voor bedrijven zodat pesten bespreekbaar wordt gemaakt. Mocht je interesse hebben dan hoor ik het graag. Deelname is gratis, voor meer info kun je op mijn website kijken. Veel succes met je dochter!
Hier een moeder van "de andere kant".
Ik wil mijn dochter leren aan anderen te denken, maar niet ten koste van zichzelf.
Ze koos het aantal kindjes dat mocht, maar niet een bepaald kindje waar ze ook mee speelt. En die stond ook niet op het lijstje als ze er nog een mocht kiezen, of nog een of nog een. Want anders had ik er gewoon één meer gedaan. Uiteindelijk heb ik haar over gehaald het meisje toch te kiezen.
Daar had ik op de verjaardag spijt van. Het bleek - ook in andere situaties - dat één op één spelen (thuis) inderdaad -met strubbelingen - nog wel ging, maar in een groepje probeerde het meisje iedereen naar haar hand te zetten en eisde ze alle aandacht op, op een niet leuke manier. Niet leuk als het jóúw partijtje is. In andere situaties met meer meisjes en bij andere partijtjes ging dat ook zo.
Het jaar erna wilde mijn dochter haar niet weer uitnodigen. Ik begreep dat, en ik begreep waarom, en ik wilde niet weer over haar wens/grens heen walsen en haar "dwingen" een bepaald meisje te kiezen. Ik wil haar gevoel ook serieus nemen. Dus ze werd niet meer uitgenodigd.
De moeder, een leuk mens, kwam teleurgesteld naar mij toe dat haar kind van slag was doordat ze als enige van een bepaald groepje meisjes uit haar oorspronkelijke kleuterklas (dus die elkaar al langer kenden) niet was uigenodigd. Dat had ik totaal niet in de gaten, omdat ik zo helemaal niet naar de kinderen keek. We hebben het er met een kopje koffie nog over gehad. Ze schrok, maar ze was blij dat ik uitlegde dat mijn kind haar dochter met name in groepjes vond manipuleren. Dan kon ze haar kind hier wellicht op aanspreken / uitleggen / mee helpen.
Op een andere verjaardag waar mijn dochter én het meisje waren uitgenodigd ging het mis. Het meisje wilde weer zelf alle aandacht en heeft een enorme scene geschopt. De andere kinderen vonden dat ze het partijtje had verpest. Sindsdien nodigen meer kinderen haar niet meer uit.
Mijn dochter nodigt haar ook niet meer uit. Ze is bang dat háár partijtje dan om dat meisje draait, en dat meisje haar partijtje verpest. Eerlijk gezegd ben ik daar dan ook bang voor, en daar is een partijtje voor mijn dochter te belangrijk voor...
Ik heb mijn dochter wel uitgelegd dat het meisje het nog moet leren, samen spelen, en dat ze haar op school niet mogen buiten sluiten, anders kán ze het niet leren. Mijn dochter reageerde heel begripvol.
Voor het meisje is het sneu, als ze niet meer wordt uitgenodigd. Ze heeft een goed hartje. Ze gebruikt verkeerde strategieën om haar zin te krijgen, zoals manipuleren. Maar dat maakt haar geen "stom kind". Het is een kind, ze moet het nog leren. Ze is enig kind en daardoor heeft ze veel minder oefenmateriaal thuis om te leren overleggen.
Zo zie je, aan elk verhaal zitten meerdere kanten. Je bent boos of verdrietig en dat snap ik. Je bent echter wel erg hard naar andere moeders. Ga er niet van uit dat de andere moeders gemene ongeïnteresseerde moeders zijn. Ga op de koffie en praat samen.
Je verhaal grijpt me aan, omdat het zo herkenbaar is. Het verhaal 'van de andere kant' van Judy kan best eens zo gaan, maar is ook weer te kort door de bocht. Elke situatie is weer anders en andere aspecten spelen een rol. Ik weet hoe gemeen andere moeders namelijk kunnen zijn. Kinderen onderling zijn niet altijd even vriendelijk, maar de moeders erachter zijn me pas echt tegengevallen. De kliekjes van de middelbare school bestaan ook in moedervorm, heb ik ondervonden, en dat heeft de sfeer op mijn dochters oude school ook erg negatief beïnvloed. Op haar nieuwe school zijn er al wat voorzichtige contacten dus ik houd hoop op betere tijden. Ik wens het jullie ook toe!