In balans met je stress

Fijn hé, dat de scholen weer volledig open zijn en we ons weer enigszins in ons oude, vertrouwde ritme kunnen manoeuvreren? Er komt weer iets uit onze vingers, er is weer lucht en we zitten niet meer 24/7 op elkaars lip. Alles is weer bij hoe het was. Nou ja, als je het hebt over het reilen en zeilen binnen ons huishouden. Enige kleine puntje is, dat onze meiden in verschillende tijdssloten naar school gebracht- en gehaald moeten worden. Maar ja, dat is natuurlijk peanuts met de drama die we daarvoor hadden!

Geen stress meer over thuisonderwijs, werken en hoe we de opvang rond gaan breien. Dat vond mijn lichaam nou ook! Want de school was nog niet eens volledig open, of mijn nek dacht er het hare van. Die weigerde ineens dienst en besloot dat het nu voor haar tijd was om in lock-down te gaan. Auw! ‘Zo, nu ben ik even aan de beurt en ik doe even he-le-maal niets meer!’  Ik hoor het mijn lichaam gewoon denken! Of zijn het de stemmen in mijn hoofd? Als je denkt de gedachten van je lichaam te horen, dan is het tijd om alert te worden. Dan gaat er iets niet helemaal lekker.

Er was nu toch geen stress meer?

Eh, maar wacht even. De grootste stress oorzaak is nu toch opgeheven? Hoewel? Eigenlijk gingen we van de ene bak stress naar de volgende bak stress. Want bij mij op de werkvloer (op de kinderopvang) werd het er ook niet makkelijker op met al die hoogstaande medische protocolletjes. Maar goed, onze kinderen waren weer onder de pannen, mijn wederhelft kon nu eindelijk ongestoord thuis zijn werkzaamheden uitvoeren en ik ging weer ‘gewoon’ naar mijn werk. Dat liep weer als een trein. Dat was absoluut een hele verademing. Want ik word er echt buitengewoon onrustig van als dat niet soepeltjes verloopt. Dus ja, na al die tijd alles rondbreien, gaf dit wel degelijk lucht.

Genoeg is genoeg

Lucht die mijn lichaam vrijwel meteen opeiste. Nou oké, jij je zin…in het weekend zal ik dan wel pas op de plaats maken. Dan kwam het vast wel weer goed. Ha, daar dacht mijn lichaam even wat anders over. Die gooide er meteen een venijnige uitstralende pijn naar mijn arm bovenop. Die zaterdagochtend werd me pijnlijk duidelijk dat mijn lichaam serieus was! Er zat geen beweging meer in dat stramme lijf van mij. Die jonge blom die ik ooit was, had plaats gemaakt voor een verwelkt muurbloempje. Ja, ook als je tegen de 40 loopt, kun je heus nog wel een jonge blom zijn hoor!

Ik kon geen spier meer vertrekken

Al zou ik willen, even lekkere ruige dingen doen dat weekend, nee hoor…vergeet het maar. De bank was het enige ruige wat er uit mijn vingers kwam. Toch had ik nog stille hoop dat het die zondag weer als sneeuw voor de zon was verdwenen. Dat had ik nooit mogen denken, mijn lichaam strafte dit meteen af! Bam! Hier, nog wat pijn aan je been erbij. Dat had tot gevolg dat de hele linker helft van mijn lichaam nu pijn deed. Ik voelde me als een beurs geslagen boksbal. Mijn lichaam voelde als een rampgebied. Ik kon geen spier vertrekken. Ik ging ervan door de grond.

Mijn lichaam had geen genade

Oké, oké…maandag meld ik me ziek. Dinsdag is altijd mijn vrije dag en die woensdag had ik al een vrije dag gepland staan. Daar had mijn lichaam nu geen genade meer voor. Als een hoopje ellende kwam ik het weekend door. De maandag die volgde was de eerste maandag dat onze meiden weer naar school gingen. Dat betekende daarom voor het eerst sinds tijden, een leeg huis. Ik moet mijn lichaam één ding nageven, plannen kan ze! Daar kan ik nog wat van leren.

Dit was niet de eerste keer

Dit is niet de eerste keer dat mijn lichaam mij zo rigoureus terugfluit. Inmiddels ben ik niet meer zo eigenwijs om dan toch nog het onderste uit de kan te halen, want ik weet dat dit écht een signaal is dat ik eigenlijk al een grens over ben gegaan. Bijna twee jaar geleden overkwam me hetzelfde. Toen heb ik het wel langer door laten sudderen en zat ik uiteindelijk bij de huisarts. God, wat een fijn exemplaar was dat. Maar goed…ik dwaal af. Hij was vrij duidelijk en heeft me toen uitgelegd hoe het met stress zit. Zodra je stressniveau daalt, krijgt je lichaam de kans te herstellen. Dat is dan ook vaak exact wat er gebeurt wanneer je vakantie hebt of een dagje vrij of een lekker weekendje weg gaat. Herkenbaar toch?

Dat zijn de momenten dat je stressniveau daalt en de vermoeidheid of je lage weerstand als een mokerslag die langverwachte vakantie verpest. Of nou ja, in ieder geval die eerste dag- of zelfs dagen. Dit betekent eigenlijk dat je te lang door bent gegaan op een te hoog stressniveau.
Wanneer je stressniveau goed in balans is, zul je minder van deze pieken hebben en ben je wat weerbaarder op momenten van rust en ontspanning. En dat is wat je wil! Op adem komen en genieten van de tijd met je gezin. Energie opdoen en opladen, zodat je er weer tegenaan kunt.

Te lang stress is niet goed

Dus, spelende vrouw…wat hebben we nou geleerd? Het is niet goed voor je om te lang door te gaan onder stressvolle omstandigheden! Je komt dan in een cirkel terecht waardoor het steeds moeilijker wordt om te ontspannen zonder dat je daar gevolgen in je weerstand aan ondervindt. Als die cirkel niet doorbroken wordt, dan besluit je nek- en alles wat daaraan vast zit, in lock-down te gaan. Of in ieder geval, mijn nek en consorten kwamen tot dat besluit. Of…je humeur besluit plaats te maken voor een donderwolk. Of je geheugen gaat als een zeef functioneren. Of je komt in een ‘I don’t give a damn’ spiraal terecht.  Of…je pikt iedere bacterie of virusje op en hebt om de haverklap het gevoel alsof je een enorme kater hebt zonder een druppel alcohol tot je te hebben genomen. Als je je dan toch zo beroerd moet voelen, zou je er bijna écht een slok teveel van nemen! Of…je focus gaat er met de noorderzon vandoor. Of dit allemaal tegelijk en dan kom je in een soort van niemandsland terecht waarin je jezelf niet meer herkent. Da’s nie de bedoeling nie. Je lichaam gaat een systeem bedenken om je tot een halt te dwingen. En als je lichaam die rem in gaat zetten, dan ben je al een heel eind over je eigen grenzen heen gegaan. Dergelijke signalen zijn geen uitnodiging om er nog even een schepje bovenop te doen. Hoe klein ook! Het is een dringende vraag om alsjeblieft lief te zijn en je lichaam even wat rust te gunnen. Ze verdient dit.

Volg je hart, dat klopt altijd

Luister daarom naar dat fenomenale lijf van je. Luister en volg je hart, want dat klopt altijd. En je wilt ook graag dat deze blijft kloppen. Het liefst met passie, gedrevenheid en energie. Want daar gedij je goed op. Jij en je lichaam verdienen een fijne balans die voor jullie beiden werkt. Jouw lichaam draagt jou altijd, in voor- en tegenspoed. Ja, het klinkt bijna als een huwelijk! Een goed huwelijk komt je niet aanwaaien. Die moet je voeden en verzorgen.

Ik had ook nog zeker wel tot woensdag nodig eer ik weer wat in de buurt van die jonge blom kwam. Ach, met een muurbloempje is verder ook niets mis. Zolang het maar niet verwelkt. Ik zeg altijd; ‘Balans houden, is net goochelen.’ Dat is er een voor op een tegeltje. Gelukkig kan ik mijn nek inmiddels weer bewegen en werkt de rest ook weer enigszins mee. Halleluja! Ik kom er wel weer bovenop, maar het was wel weer een duidelijke waarschuwing.

Meer blogs van Judith: