Ik had geen kinderwens
Ik heb nooit een kinderwens gehad……..om deze uitspraak word ik 10 jaar na dato nog steeds verguisd door mijn schoonmoeder! Ik schijn dit gezegd te hebben tijdens een verjaardag, vlak na de geboorte van mijn oudste zoon. Ik weet het zelf niet meer, maar mijn schoonmoeder nog al te goed. Toch is het heel goed mogelijk dat ik deze uitspraak heb gedaan, het is namelijk 100% waar, ik heb nooit een kinderwens gehad.
Waarom ik geen kinderwens had
Ik was niet zo’n meisje wat op de vraag; “Wat wil jij later worden?”, antwoordde met; “Moeder!”. Ik was ook niet zo’n meisje wat uren met poppen speelde in de poppenhoek. Ik droomde er al jong van om zelfstandig te zijn, mijn eigen geld te verdienen en te reizen. Op mijn 15e kreeg ik mijn eerste vriendje en hij deelde mijn dromen. We gingen samenwonen, studeren, werken en genoten van ons onbezorgde leventje. Natuurlijk waren er momenten dat we samen vertederd keken naar dat kleine jongetje met zijn schepje op het strand. Maar als wij aan het einde van de dag samen het strand verlieten om vervolgens nog uren rond te hangen in een relaxte strandtent, dan waren we maar wat blij dat hetzelfde jongetje lekker mee ging met zijn ouders. Er was namelijk niets vertederends meer te bekennen. Het jongetje bleek veranderd in een krijsend, rood aangelopen monstertje wat zijn tot-op-het-bot oververmoeide ouders tot waanzin dreef. Bepakt en bezakt met buggy, badje, koeltas, windscherm, en twee uitpuilende tassen, verlieten zij zwetend het strand terwijl wij net een koel biertje aan onze lippen zetten.
Totdat...
Ik heb dus nooit een kinderwens gehad………tot er een aantal ingrijpende dingen plaatsvonden in mijn leven. Het begon met het stuklopen van de relatie met mijn jeugdliefde. Na 17 jaar was de koek op en gingen we apart verder. Vlak daarvoor bleek mijn moeder ongeneselijk ziek te zijn en ondanks alle ellende die in dat jaar voorbij kwam werd ik ook nog eens opnieuw verliefd. Een turbulent jaar volgde met als grootste klap het verlies van mijn moeder die op 58 jarige leeftijd de strijd tegen borstkanker verloor. Mijn wereld stond volledig op zijn kop; binnen een jaar was ik mijn “oude liefde” verloren”, mijn “nieuwe liefde” tegengekomen en had ik afscheid van mijn moeder moet nemen. De kaarten van mijn leven werden opnieuw geschud.
Drie jaar later werd ik, getrouwd en wel, moeder van een prachtige zoon, Luca. Weer twee-en-half jaar later werd ik moeder van een even zo prachtige zoon, Noah. Toen ik jaren later las hoe de vruchtbaarheid van een vrouw afneemt na haar 30ste prijsde ik mezelf nog gelukkiger dat ik probleemloos op mijn 36e en 39e moeder ben geworden.
Het moederschap was de volgende grote omslag in mijn leven. Vanaf dag een hebben mijn mannen op de eerste plaats gestaan, zonder probleem en vanuit een natuurlijke behoefte. Zonder hun was er geen Stoere Jongenskleding geweest, zonder hun had ik niet op zaterdag om 08.00 uur trots op het voetbalveld gestaan, zonder hun had ik niet in de klas staan “luizen-pluizen”, zonder hun had ik niet geweten wie Enzo Knol is, en………had ik niet zoveel ontzettend leuke mede-moeders in mijn leven gekregen. Wie had dat tien jaar geleden kunnen bedenken?
Heb ik dus spijt van mijn (oprechte) uitspraak dat ik nooit een kinderwens heb gehad?
Nee!
Ik heb inderdaad nooit een kinderwens gehad, maar oh, oh, oh, wat zijn mijn kinderen gewenst!!!!!!
Fotocredits: Shutterstock
Niks mis mee hoor! Belangrijker is hoe je erin staat na de geboorte van je kinderen. Om iemand dat nu tien jaar lang na te dragen vind ik onzin. Jammer ook. Ze zou beter moeten weten of het uitpraten.
Zeker gezien het feit dat ik stapelgek op mijn kinderen ben en alles voor ze over heb. Nog nooit een seconde spijt gehad van mijn heerlijke kerels ;-)
Ik snap dat die kinderwens er lang niet geweest is, maar toch niet nooit? Dat lijkt mij ook best vreemd, het lijkt me dat je er voor, of in ieder geval tijdens je zwangerschap toch wel uitkijkt naar dat kindje wat in je groeit, dat je moeder wìl worden.
Als ik je schoonmoeder was geweest, had ik waarschijnlijk ook wel vreemd opgekeken van die opmerking, maar ik was ook gaan doorvragen, want ik kan me dat woord 'nooit' gewoon niet zo goed voorstellen. ;-)
Ik denk dat je mijn blog niet goed gelezen hebt? Er staat "Ik heb dus nooit een kinderwens gehad………TOT er een aantal ingrijpende dingen plaatsvonden in mijn leven". Toen kreeg ik die wens dus wel en ben heel bewust zwanger geworden en heb volop genoten van zwangerschappen en bevallingen. Trouwens, ik geniet me nog iedere dag gek van mijn mannen die nu 10 en 7 jaar zijn!
Ok, ja zo is het ook te lezen, is maar net hoe je het interpreteert. ;-) Misschien had je schoonmoeder het dan ook verkeerd geïnterpreteerd.
En dat je nu van ze geniet, dat had ik zeker wel begrepen hoor, dat is echt niet anders te interpreteren!