Hulpouder: helpen op school
Hulpouder zijn, er wordt regelmatig steen en been over geklaagd. De gemiddelde basisschool verwacht tegenwoordig toch best veel hulp van menig ouder. In het kader van betrokkenheid heb ik er alle begrip voor dat er hulp van ouders gevraagd wordt. Ik snap alleen ook dat sommige ouders gewoon geen tijd hebben om hulp te bieden. Want als je allebei fulltime werkt, waar haal je dan die tijd vandaan?
Was ik hulpouder?
De basisschoolperiode van Johan ligt alweer ruim twee jaar achter me. Toen hij vier jaar was en op de basisschool begon, zat ik zelf ook op school. En daarnaast werkte ik in de weekenden ook zoveel mogelijk. Erg onregelmatig dus allemaal. Gelukkig was mijn vader toen gastouder van Johan en kon hij, waar mogelijk en nodig, de honneurs waarnemen. Zo kookte hij steevast boerenkool voor het ‘Boerenkoolfeest’. Opa’s boerenkool was beroemd, iedere juf hoopte stiekem op een portie! Ik hoefde dan ook niet te overwegen om zelf een pan te maken…
Gaandeweg kreeg ik ook meer ruimte om af en toe op te treden als hulpouder. Naast het feit dat ik een paar keer eieren gekookt heb voor Pasen, heb ik een poging gedaan tot bibliotheekouder. Maar aangezien ik niet de enige was die dat wilde doen, ben ik maar één keer daadwerkelijk naar de bieb geweest. Toen Johan in groep 6 zat, besloot ik me op te geven als ‘luizenmoeder’. Ik heb zo’n hekel aan die naam, maar goed, het is uiteindelijk voor het goede doel moet je maar denken.
Altijd dezelfde mensen helpen op school
Het is niet zo dat je niks te kiezen hebt hoor. Zo zoeken ze een hulpouder om voor te lezen, ouders die meegaan met schoolreisjes, schoonmaken, helpen met het versieren van de school voor welke gelegenheid ook en ga zo maar door. Aangezien ik niet zo creatief ben, en al helemaal geen poetser, liet ik dat allemaal aan me voorbij gaan. Maar goed, ieder zijn ding!
In de praktijk komt het erop neer dat een select groepje mensen altijd de pisang is. Ook die moeders staan er niet altijd om te springen om hulpouder te zijn, maar ze doen het toch maar mooi. Ik vind het een lastige situatie, want als je werkt betekent dat dan automatisch dat je niet kunt helpen met het één of het ander? Want ook als je fulltime werkt kun je toch een dag vrij nemen? Ik vind dat het uiteindelijk ook te maken heeft met keuzes, vind je het belangrijk om betrokkenheid te tonen bij de school van je kind? Of zeg ik nu iets heel raars? Volgens mij kun je ook niet van de school verwachten dat ze alles maar lekker zelf oplossen.
En nu?
Tegenwoordig moet ik zeggen dat ik heel anders over het zijn van een hulpouder denk dan toen Johan klein was. Dat komt ook omdat Johan heeft gezegd dat hij het jammer vond dat ik niet zo vaak hielp. Natuurlijk is dit voor ieder kind verschillend. Toch heeft het me wel geraakt dat hij dit zei. Dat is één van de redenen dat de kleintjes straks naar de vrije school gaan. Daar wordt een grote betrokkenheid verwacht van de ouders, wat er dus hopelijk op neerkomt dat iedereen aan de beurt komt, of er nu gewerkt wordt of niet. Hopelijk is dat een hele verademing.
Ben jij hulpouder?
Foto is van Shutterstock
Reacties 0