Er wordt naar mijn idee vaak krampachtig gedaan over het feit dat er huisdieren leven in hetzelfde huis als een baby. Bij ons leeft Tijn (nu 4 maanden) probleemloos samen met de hond Blitz en twee katten Otto en Smurf. Toen wij het intakegesprek met de kraamhulp hadden, gaf zij meteen mogelijkheden om de katten uit de al opgezette box te kunnen houden, ‘want een haartje op de lippen van de baby is echt héél vervelend’. Dat kon door ballonnen, aluminiumfolie, etc. in de box te leggen. Ik dacht gewoon; op het moment dat de baby er is, ga ik een keer goed met de stofzuiger en de haarroller door de box en c’est ca. Maar je weet hoe het gaat met adviezen; je voelt je schuldig als je er niets mee doet. Ik heb dus een eigen creatieve oplossing bedacht; ik legde het boxkleed gewoon andersom in de box totdat de baby er was. Zo gezegd, zo gedaan…

Geen geouwehoer met ballonnen. Want ik wil eigenlijk niet beginnen over allergieën, omdat dat naar mijn idee smoesjes zijn (bv. om huisdieren aan de kant te zetten als de baby er is), maar toevallig is vriendlief allergisch voor ballonnen.
Maar de krampachtigheid rondom huisdieren hield daarmee niet op.

 

Al voordat de baby er was, kreeg ik (goedbedoelde) adviezen:

• Bij thuiskomst uit het ziekenhuis een vieze luier op de grond gooien, zodat de hond aan de geur van de baby kan wennen (Ieuw…! Niet gedaan dus)
• Niet meteen met de baby naar de hond of katten toe lopen, maar ze zelf laten komen als ze eraan toe zijn…(goede tip, duidelijk afkomstig van iemand die weet hoe dieren in elkaar steken)
• En nooit, ik herhaal NOOIT de baby alleen laten met de beesten, want “het blijft een beest, voor je het weet transformeert het tot allesverwoestend monster…”. Die laatste tip is helemaal niet slecht, maar is in de praktijk verre van praktisch. Bijvoorbeeld wanneer er wordt aangebeld, en dat gebeurt door het vele winkelen op internet – ook door alle, overdag werkende, buren- regelmatig. 

 

Wat als je van je huisdier: ‘het allesverwoestende monster’ af wil…

Ik benoemde al eerder dat een allergie van de kids naar mijn idee een te vaak gebruikte smoes is om afscheid te nemen van huisdieren. Zelf ben ik niet zo aangelegd. Sterker nog, ik snap niet dat er mensen zijn die wél zo zijn. Ik ben opgegroeid met huisdieren en tot in de puntjes van mijn tenen gehecht aan ze. Natuurlijk was ik wel bang dat juist mijn kind allergisch zou zijn voor katten- of hondenhaar. Iets met karma of zo. Ik grapte altijd dat in dat geval de baby de deur uit zou gaan, volgens het last-in-first-out-principe. 

Gelukkig is Tijn verre van allergisch voor de beesten; weer een zorg minder. Overigens snap ik best dat er mensen zijn die na een tijd een huisdier onder hun hoede te hebben gehad, liever de tijd terug zouden zetten en zonder huisdier verder gaan. Het hebben van een huisdier heeft niet alleen voordelen. Je bent er flink druk mee, en dat terwijl je ook al zo druk bent met je baby. Je vindt in huis o-ver-al haar, zelfs wanneer je elk dag stofzuigt. De kattenbak moet dagelijks verschoond worden en zelfs wanneer je dat netjes doet is het niet gegarandeerd dat je huis fris ruikt. De hond moet en wil vaak worden uitgelaten, óók met slecht weer. En al regent het in Nederland slecht 7,5% van de tijd, je zal zien dat het net regent als jij een rondje wil maken.

Tenslotte ben je met huisdieren gebonden aan huis, vooral met een hond. Op vakantie gaan en de vakantie regelen krijgt een volledig nieuwe dimensie; óf je moet oppas regelen voor de hond óf je moet bij je vakantiebestemming aangeven dat er een hond meekomt, met alle bijkomende kosten van dien. 

 

Een huisdier: je krijgt er zoveel voor terug

Nu we de nadelen van een huisdier hebben besproken, is het tijd voor de voordelen. Naar mijn idee zijn er daarvan meer en wegen ze zwaarder dan de nadelen, maar ik ben dus nogal bevooroordeeld.

Het hebben van een huisdier is goed voor kinderen, als je het op de juiste manier aanpakt als ouder. Een kind komt op deze manier al vroeg in aanraking met verantwoordelijkheid. Hierbij is het belangrijk dat het kind steeds alleen doet wat hij kan. Naarmate hij/zij ouder wordt, is dat steeds iets meer. En de ouder blijft altijd eindverantwoordelijk.

» Lees ook: de invloed van huisdieren op kinderen

Een kind maakt met een huisdier al vroeg kennis met onvoorwaardelijke liefde. Dit is precies de reden dat mensen die opgegroeid zijn met dieren, meestal niet zonder dieren door het leven willen gaan. Zelf ben ik één van die mensen, en ik ben ervan overtuigd dat dieren betrouwbaarder zijn dan mensen. Niet voor niets bestaat het gezegde: ‘hoe meer je mensen leert kennen, hoe meer je van dieren gaat houden’.

Huisdieren hebben helaas niet het eeuwige leven. Dit betekent dat nu al bekend is dat Tijn ergens in zijn jeugd afscheid zal moeten nemen van de hond en de katten. Ik denk dat het goed is dat een kind op jonge leeftijd al om leert gaan met het verlies van een dierbare huisvriend. Ik hoop dat dit pas gebeurt wanneer Tijn kan praten. Maar áls het dan gebeurt en hij vindt het lastig om hierover te praten, hoop ik dat hij wél zijn verhaal kwijt kan bij één van de overgebleven huisdieren… Want je kan zeggen wat je wil over die beesten, maar troosten kunnen ze als de beste!

 

Onder de juiste omstandigheden

Er zitten wel wat voorwaarden aan het ‘succesvol’ kunnen houden van een huisdier. Ten eerste hebben wij ont-zet-tend lieve buren, die met alle liefde op onze dieren willen passen als wij weggaan. Op vakantie nemen wij overigens de hond mee, omdat Blitz een hond ‘met gebruiksaanwijzing’ is. Daarnaast vind ik dat wanneer je voor een hond kiest, je óók kiest voor een extra gezinslid, die dus ook mee gaat op vakantie. Er is overigens een wereld aan mogelijkheden om de hond mee te nemen op vakantie, dus ik ervaar dat niet per se als lastig. 

Bovendien vergt een huisdier de nodige discipline van z’n baas. Een kat heeft nog weinig verzorging nodig, behalve zijn eten, drinken en een schone kattenbak. Maar met een hond ligt dat íets anders. Die moet regelmatig uitgelaten worden. Ik loop graag een rondje, maar met de drukte van werk en gezin –én het Nederlandse trieste weer-, kan ik je verzekeren dat het een hele uitdaging is om de dagelijkse rondjes te lopen.

Lees ook: kosten van een konijn

 

Tijn en Smurf: Friends for life 

 

Tijn + Blitz + Otto + Smurf = ?

Hoe gaat de combi huisdieren en een baby bij ons? Soms zou ik willen dat zowel de dieren als Tijn zouden kunnen praten; pas dan zou ik écht weten wat ze van elkaar vinden. Kijk ik naar ze, dan zie ik het volgende. Tijn weet niet anders dan dat er dieren in ons huis leven. Hij reageert niet echt op ze. Afgelopen week betrapte ik hem erop dat hij lachte zodra Blitz weer verscheen, maar verder heb ik geen enkele reactie van Tijn op de dieren gespot. Zelfs geen schrikreactie wanneer er wordt aangebeld en Blitz lang en hard blaft. Dat harde blaffen is iets dat Blitz sinds de komst van Tijn meer doet; ze is heel erg waaks geworden. Volgens mij geniet ze met volle teugen van het feit dat ik zwangerschapsverlof heb en dus veel thuis ben. Zoals een border collie betaamt, is ze een echte beschermengel en die rol nam ze vanaf het moment dat ik zwanger was nóg serieuzer dan daarvoor. Hierdoor moeten we wel oppassen met kraambezoek. Blitz vindt het vreselijk wanneer andere mensen dichtbij Tijn komen. Het idee dat Blitz vanaf het begin snapte dat Tijn erbij hoort, vind ik trouwens erg vertederend. Dieren krijgen zó veel mee als het om emoties gaat…  

Dan hebben we nog de katten Otto en Smurf. Otto lag eerder bij elk bankhangavondje steevast bij mij op schoot, maar sinds Tijn er is, doet hij dit minder. Hij moest duidelijk even wennen aan het nieuwe monstertje in huis. En no way dat hij bij hem ging liggen. Dat gaf ons als kersverse ouders eigenlijk wel een geruststellend idee. Otto geniet wel des te meer van zijn plek op mijn voeteneind van het bed ’s nachts, wanneer ‘het monstertje’ veilig op zijn eigen kamer ligt. Inmiddels durft Otto steeds iets dichter bij Tijn te komen. Wanneer Tijn een groentehapje eet –dat doet hij sinds deze week-, is Otto heel nieuwsgierig en durft hij zelfs te schooieren! Smurf doet altijd zijn eigen ding en dat is niet veranderd sinds Tijn’s komst. Ik vraag me af of hij doorheeft dat er een nieuw gezinslid is bijgekomen… 

 

^{De bovenste foto van baby met teckel pup is van Hannamaria: by Shutterstock}

Meer blogs van Suzan: