Hoge latten en freubelmama's
Voordat ik moeder was, heb ik altijd een allergie gehad tegen ijverige schoolmoeders en freubelmama’s. Zo overdreven allemaal, doe gewoon rustig aan joh! Beetje relaxt is goed genoeg. Mensen hebben het al druk zat zonder al die extra’s die altijd maar moeten. Dat was natuurlijk nog toen ik het schoolgebeuren van een veilig afstandje kon bekijken zonder schoolgaande kinderen. Of kinderen überhaupt. En voor je het weet...
‘Je legt de lat wel erg hoog voor de andere moeders op school’ hoor ik een stem achter me zeggen, terwijl ik de laatste hand leg aan de afscheidstraktatie van Kardelen -dat rijmt op pen!-. Verbaasd kijk ik naar mijn fruitprikkertjes. Huh, hoge lat? Waar dan? Het zijn wat prikkers toch. ‘Het zou wat zijn als iedereen gaat trakteren omdat de schoolvakantie gaat beginnen. Een verjaardag is natuurlijk wat anders’ wordt me fijntjes ingewreven. Ehm...
Schoorvoetend begin ik aan de uitleg dat ik de klas van onze oudste telg wil bedanken voor de fijne kennismaking met het hele schoolgedoe en de fijne opvang tijdens haar eerste 2 schoolweken toen haar broertje in het Brandwondencentrum lag en, en, en... Genoeg redenen voor ons dat we blij zijn dat het schooljaar voorbij is en we het hebben overleefd en sterker nog; zelfs ontzettend leuk hebben gehad. Het lijkt tegen dovemansoren en ergens snap ik het ook wel.
Alle ouders zijn druk. Ik merk het zelf ook. Wil ik iets anders doen dan het normale stramien of wat extra’s, dan moet ik tijd erbij toveren. We moeten werken, opvoeden, social media bijhouden -en dat is voor velen al een dagtaak!-, en dan ook nog eens het gezin draaiende houden en de speelafspraken, sportclubjes en muziekles bijbenen. En als er dan zo’n moeder er tussen zit die gewoon voor de leuk fruitprikkertjes voor 32 man staat te prikken alsof het niks is... En bedankt!
Wat blijkt nu ik reeds 5 maanden moeder van een schoolgaand kind ben? Ik ben zelf die freubelmama die met hoge latten sleept! Aaaaahhh, hoe is dit gebeurd?! Ergens in de afgelopen schoolmaanden is het erin geslopen. Ik merk dat ik het superleuk om te knutselen met de kindjes op school of om te wroeten in de schooltuin om het onkruidvrij te maken. Of met een of ander home made ditje of datje de kleuters te trakteren en vervolgens in de blije oogjes van mijn meisje te staren.
Wanneer ik Kardelen ‘s middags van school afhaal, straalt ze van oor tot oor. Het afscheid nemen met de juf kan niet snel genoeg gaan en ongeduldig zwaait ze met haar handje heen en weer. Wanneer ze haar juf dan eindelijk een hand heeft gegeven en fijne vakantie heeft gewenst, rent Kardelen op me af. Glunderend vertelt ze me dat iedereen de traktatie echt heeeel, heeeeeeeeeel lekker vond. ‘Behalve Jitske, zij lust geen fruit, maar dat is gek’ voegt ze er aan toe. Enthousiast babbelend loopt mevrouw naast me. Er ontsnapt af en toe een huppeltje uit het kleine lijfje naast me. ‘Dahaaag Kardelen, bedahaaankt voor de mooie priiiiikkeeeeerrrr’ wordt er enthousiast geroepen vanaf een kleuterfietsje naast ons. Kardelen groeit nog een halve meter extra en glundert zo erg dat ze bijna licht geeft.
Mijn hart maakt een sprongetje om de blijdschap van mijn meisje. Dan maar die freubelmama die de lat hoog legt. Dit blije meisje is het zó waard!
» Lees ook: traktaties laten maken
Meer blogs van Melek:
Reacties 0