Weet jij of je begraven of gecremeerd wilt worden? Of je een mooie kist wilt of gewoon een flinke kartonnen doos met het oog op het milieu? Of je een plakje cake wilt na de dienst of een Indische rijsttafel? Een paar van je favoriete bloemen of een hele bloemenzee? Of je dragers wilt om je kist naar je laatste rustplaats te brengen of dat je liefste vrienden en vriendinnen dat moeten doen? Ooit wel eens nagedacht hoe je uitvaart zou moeten zijn voor je nabestaanden? Niet echt een onderwerp waar je graag over nadenkt. Maar geloof me, het vastleggen van de antwoorden op die vragen, maakt het voor jouw nabestaanden makkelijker om met hun verdriet om te gaan en om te kunnen rouwen in plaats van regelen.

 

Het regelen van een uitvaart

Dat er veel geregeld moet worden bij een overlijden, dat staat natuurlijk buiten kijf. Ik heb zelf meegemaakt hoeveel vragen er na een overlijden op je afkomen en die beantwoord moeten worden op een moment dat je het liefst in een hoekje weg wil kruipen. Als een groot deel daarvan door de overledene al beantwoord is, dan is dat een hele last minder. Zo heb ik dat in ieder geval wel ervaren.

 

Mijn moeder stierf toen ik 19 was

Mijn moeder stierf toen ik 19 was. Zij was 43. Het was een zelfgekozen dood en doordat ze het zelf gepland had, kon ze ook nadenken over haar uitvaart. Alles stond op schrift, wat we na haar overlijden vonden bij de rest van haar afscheidsbrieven. Zo wilde ze thuis opgebaard liggen, wat wij niet gedaan hebben omdat vooral ik dat doodeng vond. Ze wilde begraven worden en niet gecremeerd. Ze wilde absoluut geen vreemde mannelijke dragers aan haar kist en wilde het liefst naar haar laatste rustplaats gedragen worden door haar vriendinnen. Omdat ze niet bij stilgestaan had dat een kist echt heel zwaar is, is er toen een houten kar geregeld waarop ze kon liggen en zo werd ze getrokken en geduwd door haar beste vriendinnen. De muziek was ook al uitgezocht. Zowel mijn broer als ik mochten ook een nummer inbrengen. Dat haar uitvaart eigenlijk al van A tot Z al vastlag, maakte dat mijn vader, broertje en ik ons konden bezig houden met de nog onbeantwoorde vragen als: welke steen, wat voor graf (gehuurd of gekocht), wat doen we na de uitvaart, etc. Er bleef nog altijd genoeg over om over te beslissen en ik kan me herinneren dat zelfs die paar beslissingen me al zwaar vielen.

» Lees ook: je moeder verliezen aan een depressie

 

Verzekerd voor je uitvaart

Mijn moeder was prima verzekerd. De uitvaart was niet groots georganiseerd. Er kwamen wel heel veel mensen omdat ze heel geliefd was, maar mijn vader wilde het sober houden. Of we cake en koffie hadden na afloop, kan ik me niet herinneren. Veel van die dag is een blinde vlek voor mij vanwege de allesoverheersende emotie van verlies en verdriet. Alle kosten konden in ieder geval betaald worden van haar uitvaartverzekering, dat weet ik nog wel. En we hadden het niet heel breed, dus het was fijn dat de verzekering alles dekte.

 

Wat kost een uitvaart eigenlijk?

Weet jij wat een uitvaart gemiddeld kost? Ik schrok ervan.

Een crematie kost gemiddeld tussen de 6500 en 9000 euro, terwijl een begrafenis nog duurder is met een bedrag tussen de 8500 en 11000 euro. Waarom een begrafenis duurder is? Je hebt dan te maken met grafkosten en die zijn voor alle gemeenten weer anders. Ook heb je dan een grafsteen nodig, die kostbaar kan zijn. Uiteraard is alles een optelsom van je wensen. En wil je je nabestaanden niet opzadelen met deze kosten, dan zal je verzekerd moeten zijn.

 

Hoe wil ik mijn uitvaart en wat kost die?

Ik heb wel nagedacht over hoe ik mijn uitvaart zou willen. Vroeger wilde ik per sé begraven worden. Nu ben ik daar niet meer zo zeker van. Ik heb het wel prettig gevonden dat ik een plek had om naartoe te gaan. Om even stil te staan bij haar leven en bij haar dood op momenten dat ik dat nodig had, zoals op mijn verjaardag, op Moederdag, op haar sterfdag en op haar verjaardag. Maar nog mooier zou zijn als ik een sieraad met haar as zou kunnen dragen. Dat was er toen nog niet, maar nu wel. Dus ik zou kiezen voor een crematie en mijn as in een urn, zodat mijn dochter iets zou kunnen laten maken met mijn as erin. Mooie gedachte vind ik dat. De rest van de as kan ze uitstrooien op een mooi plekje in een bos of zo. Ik zou een simpele kist willen, want ik ben nogal praktisch ingesteld. Zonde van dat mooie hout als het de oven in gaat. Bloemen vind ik leuk, maar het hoeft geen overdadige toestand te worden. Ik wil een plechtigheid waar hopelijk veel mensen vertellen hoe lief en leuk ik was  en mijn favoriete muziek en die van mijn dochter moeten daar gedraaid worden. Naderhand wil ik verse jus d’orange en bitterballen. Weer eens wat anders dan koffie met cake. De crematie mag op een doordeweekse dag plaatsvinden. Iedereen die me echt lief vond, zal komen. De rest mag wegblijven, want die heeft dan een goed excuus van “werk”. Natuurlijk hoop ik dat dit moment nog heel lang weg zal blijven, want ik krijg al tranen in mijn ogen als ik eraan denk dat die prachtige dochter van mij zonder moeder moet opgroeien.

Ik heb mijn uitvaart online berekend, zoals deze hierboven staat en mijn nabestaanden zijn dan rond de 6600 euro kwijt. Als je meer kaarten verstuurt, je kist getransporteerd wil hebben met een koets en een boemenzee, dan ben je zo een paar duizend euro verder. Ik heb in mijn verzekeringspolis gekeken, die al jaren premievrij is. Mijn nabestaanden komen dan vanuit de verzekering 2000 euro te kort. Ik heb dus iets te regelen de komende tijd….

 

Geen tijd om het te regelen als het ertoe doet

Mijn moeder had ruimschoots de tijd om over haar dood na te denken en in het geval van een terminale ziekte is daar natuurlijk ook tijd voor. Helaas worden we ook wel eens zonder voorteken uit het leven gerukt en dan is er geen voorbereiding geweest. Daarom is het goed om nu al over je overlijden en uitvaart na te denken en je daar goed voor te verzekeren. Schrijf het ergens op, bespreek het met je partner en laat je kinderen als ze oud genoeg zijn, weten waar je het opgeborgen hebt. En ben je over 10 jaar van gedachten veranderd, dan verander je gewoon je ideeën op schrift. Toch? Je doet het niet zozeer voor jezelf, maar wel voor hen die je achterlaat.

Ik ben heel benieuwd of jij wel eens hebt nagedacht over je afscheid.

» Lees ook: dood gaan we allemaal

 

Uitgelichte foto is van Shutterstock

Dit artikel is via een samenwerking tot stand gekomen.