De hits van toen, de herinneringen van nu

Ik zet een playlist uit 1998 op en al gauw schalt daar de eerste grote hit uit die tijd de woonkamer in. Zeventien jaar was ik toen. Luidkeels zing ik mee met ‘Tearing up my heart’ van *NSYNC, gevolgd door The Backstreet boys met ‘As long as you love me’. Moeiteloos zing ik alles woord voor woord mee. Als No Doubt met hun hartverscheurende nummer, ‘Don’t speak’ uit de boxen knalt, lukt het me door de emotionele lading niet om zonder trillende stem mee te lallen. Wat een wereldplaat, hoor ik mezelf denken en het doet me denken aan mijn middelbare schooltijd. Toen was dit een hit.

Wat wist ik er toen nou van?

Ik zie mezelf, samen met mijn vriendinnen, nog op het grasveld voor onze school zitten in onze pauze. Dit liedje vloog je iedere dag talloze keren om je oren, maar vervelen ging het niet. In die tijd had ik net mijn eerste kalverliefde achter de rug, middels een brief maakte ik een einde aan onze ‘hartstochtelijke’ relatie. Geen enkel benul had ik toen nog van het feit dat je zo dus geen verkering beëindigt. Nee Judith, zo ga je niet met mensen om. Ja…jongens en mannen zijn ook mensen met gevoel. Zo weet ik nu. Wat begreep en wist ik toen nog van liefde of liefdesverdriet? Het was toen gewoon een mooi liedje.

Nu is het een mooi liedje en trilt mijn stem als ik meezing, omdat ik wel degelijk weet waar het over gaat. Het vergankelijke van iets is altijd verdrietig. Zeker als het om de liefde gaat.

Wat weet zij er nou van?

Ondertussen smikkelt mijn jongste dochter haar boterhammetje met hagelslag op en kijkt mij met haar met hagelslag besmeurde mondje aan. Als ik die ene uithaal maak en ook nog de nodige at lips in de strijd gooi, vindt ze het genoeg: ‘Mama, hou op!’ Roept ze me toe. Even weerhoudt mij dit ervan om mijn stembanden weer aan te spannen en kijk ik haar aan.

Ik verwonderd over het feit dat wij hier nu samen aan de keukentafel, de hits uit mijn jonge jaren zitten te beluisteren. Iets wat ik toen nooit voor mogelijk had gehouden! En zij verwonderd over mijn ongegeneerde zangpartij. Nog geen benul van het leven. Geen idee dat het leven soms ook pijn kan doen. Geen idee van hartenpijn. De enige zorgen die zij nu heeft zijn de ruzietjes met haar zusjes, meningsverschillen over bedtijden en driftbuien die worden getriggerd omdat ik haar geen chips of chocoladekoekjes als ontbijt wil geven.

Zij vult haar eigen rugzakje

Langzaam maar zeker zullen deze zorgen plaats maken voor de zorgen van het échte leven. Dat kleine, onschuldige meisje is geen statisch gegeven. Ooit zal er een dag aanbreken dat zij met haar vriendinnen geniet van de hits van haar tijd. Zij zal haar rugzakje gaan vullen met haar eigen geschiedenis, levenservaring en levenspad. Daar zullen ook geheid een paar liedjes bij in worden gestopt die herinneringen weer levend maken en houden. En dan zal er ook voor haar een dag aanbreken dat ze met haar dochter aan de keukentafel zit en deze liedjes ongegeneerd vanuit haar tenen mee zal zingen. Mét trillende stem, want inmiddels kent ze de betekenis en de waarde van de liefdesserenades uit haar tijd.

Meer blogs van Judith: