Heerlijk een huishouden van Jan Steen

OK, OK, ik geef het toe…..ik ben geen gemakkelijk mens! En dan bedoel ik voornamelijk voor mezelf, maar uiteraard beïnvloedt dat ook mijn omgeving wel eens. De lat ligt bij mij voor alles hoog, altijd en overal, en dat is best lastig.

Ons gezin heeft het druk, mijn man heeft een drukke baan, ik heb een webshop en een adviesbureau aan huis en onze twee jongens doen drie keer per week aan voetbal en een keer per week aan tennis. En om zelf ook nog een beetje in shape te blijven sporten zowel mijn man als ikzelf ook nog eens drie keer per week. Daar begint het dus al mee…..DE WAS! Hoe ik ook mijn best doe, de wasmand is bij ons altijd vol! Op maandag, woensdag, vrijdag en zaterdag alleen al met sportkleding (die meteen uitgewassen moet worden om klaar te liggen voor de volgende training of wedstrijd) en op overige dagen uiteraard ook nog eens met onze “gewone” kleding, handdoeken en beddengoed. Iedere dag draai ik op zijn minst een grote was en soms wel twee. En die was komt uiteraard niet uit zichzelf weer in de kasten te liggen! Daarnaast heb ik ook nog eens een magazijn aan huis waar zo’n twee tot drie keer per week nieuwe kleding voor aangeleverd wordt. Die kleding komt uit grote dozen, die ik zo snel mogelijk weer kleingemaakt, de papierbak in moet zien te krijgen anders kunnen we na een maand ons eigen huis niet meer in.

Verder heb ik klanten die bij ons thuis komen, zowel voor mijn kleding als voor mijn adviesbureau, waardoor ik het heel belangrijk vindt dat ons huis schoon en opgeruimd is, ALTIJD. En dan ook nog eens voorzien van verse bloemen uiteraard ;-). En oh ja, uiterlijke verzorging is ook nog “een dingetje”. De boys moeten iedere zes weken naar de kapper en ik wil er zelf ook een beetje gezellig bij lopen natuurlijk. Ook dat kost tijd, tijd en energie, net zoals het ervoor zorgen dat er leuke cadeautjes worden gekocht voor kinderpartijtjes, er op tijd een kaart (of app) naar de jarigen wordt gestuurd, vrienden worden uitgenodigd om te komen brunchen, op school geholpen moet worden met luizen-pluizen, flitslezen en ateliermiddagen, boodschappen gedaan moeten worden, er voor zorgen dat er (het liefst) iedere avond gezond en vers gekookt eten op tafel komt, en oh ja…ik heb ook nog een man die aandacht verdient.

Het breekt me dus soms op dat ik “geen makkelijk mens” ben! Waarom lukt het mij niet om de boel de boel te laten en tegen een klant die op zoek is naar een vrij stukje tafel te zeggen; “Schuif die kranten en de ontbijtboel maar even opzij hoor, daar had ik vanmorgen geen tijd voor!”.  Zou die klant dan opstaan en zeggen: ”Sorry, maar het is hier zo rommelig, u krijgt de opdracht niet”. Nee, natuurlijk niet! Ik denk namelijk ook niet bij collega-moeders waar het voor de helft niet zo netjes en gestructureerd is als bij ons thuis: ”Ik laat mijn kind hier nooit meer spelen”. Of: “Wat een ontaarde moeder in dat rommelige huis”. Nee, ik denk alleen maar…..”ik wou dat ik dat ook kon!”. Gewoon in het zonnetje gaan zitten omdat het NU lekker weer is, en dan denken: “die was komt later wel”. Of gewoon je kind twee dagen achter elkaar in hetzelfde setje kleding naar school sturen, “omdat er niets schoons meer in de kast lag”. Het lijkt me een zegen om dat te kunnen!

Een paar weken geleden nog stond ik samen met mijn man naar een “ere-wedstrijd” van mijn jongste zoon te kijken. Deze wedstrijd vond plaats op zondag, wat voor mij dus inhield dat ik op zaterdag als een speer het wedstrijd tenue (inclusief scheenbeschermers) had uitgewassen zodat onze jongste telg weer lekker fris en fruitig het veld kon betreden. Naast mij stond de vader van een teamgenootje naar zijn zoon te kijken. Het mannetje droeg een duidelijk veel te groot pak, wat inderdaad van zijn vier jaar oudere broer bleek te zijn! “Tja, zij de vader vrolijk”. Mijn vrouw pakte vanochtend de voetbaltas van Mikey en er kwam toch een stank uitzetten!”. “De kleding bleek al enige weken niet gewassen, ondanks herhaaldelijke waarschuwingen van mijn vrouw om alles in de wasmand te gooien, en er bleek ook nog eens een banaan in de tas te liggen rotten!”. “Toen hebben we vanochtend in allerijl het oude voetbal tenue van onze middelste zoon maar uit een doos getrokken!” “Het ruikt een beetje muf, maar als hij hard holt dan merkt niemand er iets van!”. “Hahahaha, iemand koffie?.” Ik keek naar het vrolijke blonde mannetje in het veld wat op dat moment opgetogen richting zijn vader kwam aanhollen. Niet gehinderd door het te grote, en wellicht muf ruikende voetbal tenue vroeg hij aan zijn vader: “Pap, mag Noah straks bij ons spelen?”. Ik glimlachte in mezelf en bedacht me meteen hoe heerlijk ze het samen zouden hebben daar, in dat “Huishouden van Jan Steen” zoals mijn moeder dat vroeger noemde.

Wellicht nog wat vroeg in het jaar, maar ik weet mijn goede voornemen voor 2017 al!

Foto: Shutterstock