);

De groentepolitie is je beste vriend!

De groentepolitie is je beste vriend!

Het is weer zo ver. Onze middelste heeft tijdens het avondeten weer eens haar bokkenpruik op gezet. Ze weigert ook maar een hap te eten. Behalve van haar kip dan. Daar lust ze wel pap van, of beter gezegd; kip van. Ik heb er nu niet de puf, het geduld en de zin in om onze eigenwijze peuter op een pedagogische verantwoorde wijze haar bordje leeg te laten eten. Ik heb eerder de neiging om die rottige bokkenpruik hardhandig van haar hoofd af te rukken en haar toe te snauwen dat ze gewoon haar bordje leeg moet eten. Geen gezeur, gewoon eten!

Die pet heb ik vanavond meer op. Mijn geduld heeft een avondje vrij genomen, daar was eerder deze dag al teveel van verbruikt. Nu is het op. Het verstandige stukje in mij, weet me er nog net van te overtuigen dat het geen effect zal hebben als ik haar zo zal benaderen. Eerder het tegenovergestelde.

 

Ik kan niet anders dan de groentepolitie bellen

Dus ik zucht, laat mijn hoofd omlaag hangen en zeg haar op serieuze toon dat ik dan genoodzaakt ben om de ‘groentepolitie’ op de hoogte te stellen. Met twee grote ogen kijkt ze me nu verschrikt aan. Dat zag ze helemaal niet zitten. Maar ik heb mijn mobiel al in mijn handen en ik voer al een gesprek met een niet bestaande groentepolitie-agent.

Zonder nog iets te zeggen pakt mijn meisje haar lepeltje en begint driftig haar groenten haar mondje in te lepelen. Nu kan ik de agent vertellen dat het niet meer nodig is en dat onze koppige dame het al op een eten heeft gezet. Het zou fijn zijn als hij nog even stand by wil blijven, voor het geval ze haar activiteiten toch weer besluit te staken. Gelukkig blijken we uiteindelijk geen gebruik te hoeven maken van de diensten van de groentepolitie. In een mum van tijd heeft onze diva heel haar bordje leeggegeten.

 

Morgen ben ik weer kindvriendelijk

Zo, dat scheelde een hoop pedagogisch verantwoord gewauwel. Heerlijk! Niet de meest kindvriendelijke manier, wel de snelste en de effectiefste. Morgen is mijn geduld weer opgeladen en dan pas ik de regeltjes van hoe het moet wel weer toe. Vandaag was de koek eventjes op. 

De afbeelding is van Shutterstock

 

Meer blogs van Judith:

Over volwassen worden enzo...

Over volwassen worden enzo...

Terwijl de ene 90’s hit na de andere de boxen uit knalt, zit onze oudste dame ongeïnteresseerd en onderuitgezakt op de achterbank in onze…

Het moederschap is niet een grote roze wolk

Het moederschap is niet een grote…

Moeder zijn is natuurlijk het grootste voorrecht in het leven. Niets mooiers dan je kroost op zien groeien tot mooie, evenwichtige mensen.…

Eropuit in Volendam en Marken met kinderen

Eropuit in Volendam en Marken met…

Wij mochten onlangs op ontdekkingstocht door Volendam. Dit deden we met een geweldige speurtocht voor kinderen die ons met verhaalvontuur.nl…

Ik ben Judith: mama van drie meiden: 2012, 2014 en 2016. Passies: Schrijven/ fotograferen. Liefhebber van: Humor, Sarcasme, Lekker eten, Gezelligheid, Alleen zijn, Samen zijn, Zon, George Michael en nog zoveel meer! Guilty pleasure: Redbull. Quote: ‘Loslaten is de moeilijkste vorm van liefde’. Ik schrijf: vaak met een knipoog, soms rauw en intens, bijna altijd met een vleugje humor .

Biografie in een notendop: Ik heb een roerige jeugd genoten en ben mijn moeder op 26 jarige leeftijd aan zelfdoding verloren. Ik kom haar nog regelmatig tegen nu ik zelf moeder ben. Zij en haar omstandigheden zijn regelmatig onderwerp van mijn schrijven. Maar ik haal mijn inspiratie ook veelvuldig uit mijn drie meiden en andere allerhande verwonderingen. 

Reacties 0

This thread has been closed from taking new comments.